Zad. 7 str. 133 z.z. Funkcja i funkcja kwadratowa mają wspólne miejsca zerowe. Wyznacz wzór funkcji , wiedząc, że najmniejsza wartość, jaką przyjmuje ta funkcja, jest równa -8.
zad. 8 str. 133 z.z. Wykres funkcji przesunięto o wektor i otrzymano wykres trójmianu kwadratowego, którego pierwiastkami są liczby -2 i 6. Podaj współrzędne tego wektora.
zad. 9 str. 134 z.z. Wyznacz algebraicznie i graficznie współrzędne punktów przecięcia wykresów funkcji i . Odczytaj z rysunku zbiór rozwiązań nierówności .
Funkcje g i f mają wspólne miejsca zerowe, wyznaczamy więc miejsca zerowe funkcji g, które będą również miejscami zerowymi funkcji f:
Znając miejsca zerowe funkcji f możemy zapisać wzór funkcji w postaci iloczynowej: y = a · (x - x₁)(x - x₂), gdzie x₁, x₂ to miejsca zerowe funkcji, zatem:
Najmniejsza wartość, jaką przyjmuje funkcja f, jest równa - 8, czyli druga współrzędna wierzchołka W paraboli będącej wykresem funkcji f, jest równa q = - 8. Pierwsza współrzędna p jest średnią arytmetyczną miejsc zerowych x₁ i x₂ funkcji, zatem:
Stąd wierzchołek W paraboli ma współrzędne: W = (2; - 8), które spełniają równanie funkcji, zatem:
Wzór funkcja f w postaci iloczynowej to:
Przekształcając ten wzór otrzymujemy wzór funkcji f w postaci ogólnej:
Znając współrzędne wierzchołka paraboli W = (2; - 8) możemy zapisać wzór funkcji f w postaci kanonicznej: y = a · (x - p)² + q, gdzie p i q to współrzędne wierzchołka paraboli, zatem:
Zad. 8 Wykres funkcji przesunięto o wektor i otrzymano wykres trójmianu kwadratowego, czyli parabolę.
Aby zapisać równanie otrzymanej paraboli, skorzystamy ze wzoru na przesunięcie funkcji y = f(x) o wektor :
Zatem parabola będzie miała równanie:
Wiemy, że pierwiastkami tego równania są liczby - 2 i 6, zatem współrzędne punktów: (- 2; 0) i (6; 0) spełniają to równanie, stąd otrzymujemy:
Rozwiązujemy II równanie układu:
Podstawiamy do I równania i otrzymujemy:
Stąd:
Zatem wektor v ma współrzędne:
Zad. 9 Dane są funkcje:
Punkty przecięcia się wykresów funkcji f i g to punkty, które należą do obu tych wykresów, zatem:
Stąd:
Punkty przecięcia wykresów funkcji f i g to: (1; - 4) i (2; - 3)
Współrzędne punktów przecięcia wykresów funkcji możemy wyznaczyć graficznie, w tym celu musimy narysować wykresy funkcji f i g.
Wykresem funkcji f jest parabola o równaniu: przecinająca oś OY w punkcie (0; - 3).
Wyznaczamy miejsca zerowe funkcji f:
Zatem parabola przecina oś OX w punktach: (-1; 0) i (3; 0)
Wierzchołek W paraboli ma współrzędne:
Zaznaczamy wyznaczone punkty w układzie współrzędnych i rysujemy parabole, czyli wykres funkcji f - patrz załącznik
Wykresem funkcji g jest prosta o równaniu: przecinająca oś OY w punkcie (0; - 5) i oś OX w punkcie (5; 0).
Zaznaczamy wyznaczone punkty w układzie współrzędnych i rysujemy prostą, czyli wykres funkcji g - patrz załącznik
Odczytujemy współrzędne punktów przecięcia wykresów funkcji f i g, są to punkty; (1; - 4) i (2; - 3)
Zbiorem rozwiązań nierówności jest zbiór tych argumentów x, dla których wartości funkcji f są mniejsze lub równe wartościom funkcji g, zatem jest to zbiór:
Dane są funkcje:
Funkcje g i f mają wspólne miejsca zerowe, wyznaczamy więc miejsca zerowe funkcji g, które będą również miejscami zerowymi funkcji f:
Znając miejsca zerowe funkcji f możemy zapisać wzór funkcji w postaci iloczynowej:
y = a · (x - x₁)(x - x₂), gdzie x₁, x₂ to miejsca zerowe funkcji, zatem:
Najmniejsza wartość, jaką przyjmuje funkcja f, jest równa - 8, czyli druga współrzędna wierzchołka W paraboli będącej wykresem funkcji f, jest równa q = - 8.
Pierwsza współrzędna p jest średnią arytmetyczną miejsc zerowych x₁ i x₂ funkcji, zatem:
Stąd wierzchołek W paraboli ma współrzędne: W = (2; - 8), które spełniają równanie funkcji, zatem:
Wzór funkcja f w postaci iloczynowej to:
Przekształcając ten wzór otrzymujemy wzór funkcji f w postaci ogólnej:
Znając współrzędne wierzchołka paraboli W = (2; - 8) możemy zapisać wzór funkcji f w postaci kanonicznej:
y = a · (x - p)² + q, gdzie p i q to współrzędne wierzchołka paraboli, zatem:
Zad. 8
Wykres funkcji przesunięto o wektor i otrzymano wykres trójmianu kwadratowego, czyli parabolę.
Aby zapisać równanie otrzymanej paraboli, skorzystamy ze wzoru na przesunięcie funkcji y = f(x) o wektor :
Zatem parabola będzie miała równanie:
Wiemy, że pierwiastkami tego równania są liczby - 2 i 6, zatem współrzędne punktów: (- 2; 0) i (6; 0) spełniają to równanie, stąd otrzymujemy:
Rozwiązujemy II równanie układu:
Podstawiamy do I równania i otrzymujemy:
Stąd:
Zatem wektor v ma współrzędne:
Zad. 9
Dane są funkcje:
Punkty przecięcia się wykresów funkcji f i g to punkty, które należą do obu tych wykresów, zatem:
Stąd:
Punkty przecięcia wykresów funkcji f i g to: (1; - 4) i (2; - 3)
Współrzędne punktów przecięcia wykresów funkcji możemy wyznaczyć graficznie, w tym celu musimy narysować wykresy funkcji f i g.
Wykresem funkcji f jest parabola o równaniu: przecinająca oś OY w punkcie (0; - 3).
Wyznaczamy miejsca zerowe funkcji f:
Zatem parabola przecina oś OX w punktach: (-1; 0) i (3; 0)
Wierzchołek W paraboli ma współrzędne:
Zaznaczamy wyznaczone punkty w układzie współrzędnych i rysujemy parabole, czyli wykres funkcji f - patrz załącznik
Wykresem funkcji g jest prosta o równaniu: przecinająca oś OY w punkcie (0; - 5) i oś OX w punkcie (5; 0).
Zaznaczamy wyznaczone punkty w układzie współrzędnych i rysujemy prostą, czyli wykres funkcji g - patrz załącznik
Odczytujemy współrzędne punktów przecięcia wykresów funkcji f i g, są to punkty; (1; - 4) i (2; - 3)
Zbiorem rozwiązań nierówności jest zbiór tych argumentów x, dla których wartości funkcji f są mniejsze lub równe wartościom funkcji g, zatem jest to zbiór: