Question

Streść wymienione przypowieści:

*Mt 13,1-9(Przypowieść o siewcy)

*Mt 13, 31-35 (Przypowieść o siarnku gorczycy)

*Mt 13, 44-46 (Przypowieść o skarbie i perle)

*Mk 4, 24-25 (Przypowieść o mierze)

*Mk 4, 21-23 ( Przypowieść o lampie)

We wstępie ma sie znajdowąc jaki jest cel przypowieści. W zakończeniu jaknie znaczenie w naszej wiary miało naucznie przypowieści. Po każdej przypowieści ma być o jakiej rzeczywistości dana przypowieść mówi.

Daje naj:)))*

Answer 1

PRZYPOWIEŚĆ O SIEWCY:

Przypowieść o siewcy jest opowieścią o człowieku, który wyszedł na pole, aby zasiać na nim ziarna. Jedno z rzuconych przez niego ziaren upadło na drogę i zostało wydziobane prez ptaki. Drugie padło na skałę, gdzie szybko zostało wypalone przez słońce. Trzecie zaś upadło pomiędzy wybujałe chwasty i ciernie, które nie pozwoliły mu wydać plonu. Jednak to ziarno, które spadło na żyzną ziemię, wzeszło, wydało owoce i obfity plon. Ziarnem w przypowieści jest Słowo Boże, natomiast glebą są słuchacze, wszyscy ludzie, do których Słowo jest skierowane. Realna sytuacja przedstawia codzienne zdarzenie, jakim jest sianie ziarna. W znaczeniu przenośnym przypowieść pokazuje dwa różne postępowania ze słowem Bożym: można je albo odrzucić albo przyjąć. W przypowieści na pierwszy plan nie rzucają się ani siewca, ani ziarno, lecz ich rozmaity los. Ostatecznie o urodzajności gleby decyduje otwarcie się człowieka na Dobrą Nowinę o zbawieniu.

PRZYPOWIEŚC O ZIARNKU GORCZYCY:

Jezus przemawiał do zgromadzonych tłumów głównie za pomocą przypowieści, wypełniając proroctwo, w którym o Nim napisano: Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata. Przypowieść o ziarnku gorczycy jest wyobrażeniem o Królestwie Bożym. Jezus wybiera na „bohatera” tej przypowieści dobrze znane wszystkim swoim słuchaczom ziarenko gorczycy. Nie tej, którą my znamy współcześnie, niewielkiej roślinki, ale tej południowej, rozrastającej się w wielkie drzewo. Żydzi utożsamiali ziarnko gorczycy z najmniejszym ziarenkiem świata, choć jeszcze mniejsze jest ziarenko maku. Jezus zatem mówi do tłumu, że Królestwo niebieskie można porównać do ziarnka gorczycy, które choć maleńkie i niepozorne przewyższa swą ostateczną wspaniałością wszystkie inne jarzyny, stając się pięknym drzewem, w którego cieniu gnieżdżą się ptaki. Przypowieść ta w sposób prosty, ale bardzo wymowny obrazuje jakie jest Królestwo niebieskie, które głosi Jezus. Początkowo prawie niezauważalne, ale skupiona jest w tej małości wielka potęga, która potrafi zadziwić i zachwycić. Patrząc na tą przypowieść z obecnej perspektywy łatwo zauważyć, że ta odległa w czasie metafora zagłębiona jest we współczesność. Garstka wystraszonych, niewykształconych ludzi, stojących niegdyś przy Jezusie, nazwanych Jego apostołami, wydawała się ówczesnym rabinom grupką niewartych uwagi szaleńców. Mimo to potrafili oni zanieść nowinę o Królestwie Bożym do różnych narodów a Kościół, którego byli pierwszymi sługami, stał się niczym gorczyca – wielkim drzewem, które swymi konarami oplotło cały świat.

PRZYPOWIEŚĆ O SKARBIE I PERLE:

Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w polu. Znalazł go pewien człowiek. Ukrył go z powrotem i bardzo uradowany odszedł. Sprzedał wszystko, co posiadał i kupił to pole.
Królestwo niebieskie podobne jest także do kupca, któy poszukiwał pięknych pereł. Gdy znalazł jedną, niezwykle cenną, sprzedał wszystko co posiadał i kupił ją.
Przypowieść o sieci
Królestwo niebieskie podobne jest również do sieci zarzuconej w morze, która zagarnia róznego rodzaju ryby. Kiedy jest pełna wyciąga się ją. Dobre ryby wybiera się do naczyń, a złe wyrzuca. Podobnie bedzie przy końcu świata. Zjawią się aniołowie, oddzielą złych od sprawiedliwych i wrzucą ich do rozpalonego pieca. Tam będize płacz i zgrzytanie zębów.
"Zrozumieliście to wszystko ?". Powiedzieli Mu: "Tak!". Wtedy im powiedział: " Właśnie dlatego każdy nauczyciel Pisma, gdy staje się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do gospodarza domu, który ze swego skarbca wyjmuje to, co nowe i stare."

Przypowieść o mierze:

Lampa symbolizuje tu zbawienie, które ma nadejść. Jest też metaforą działalności uczniów Jezusa, którzy uczą o Królestwie Niebieskim jawnie i nie mają nic do ukrycia. Apostołowie są odważni, nie boją się prześladowań, nie ukrywają swoich poglądów. Naturalnie przypowieść ta ma zachęcać do podobnego postępowania. Wiarę należy wyrażać głośno i wprost, nie wstydząc się i nie kryjąc swoich przekonań.