Referat na temat: błogosławieni cisi i ubodzy w duchu.
ellalelinka
. Błogosławieństwa znane nam z Ewangelii św. Mateusza (5,2-12) i Ewangelii według św. Łukasza (6,20-23) stanowią syntezę duchowości ewangelicznej. W nich Chrystus - jako nowy Prawodawca - daje utworzonemu przez siebie Ludowi Bożemu podstawowe wskazania, którymi ma kierować się w swoim życiu. Czasami Błogosławieństwa wg pierwszej Ewangelii porównuje się do portalu świątyni, którą jest sama Ewangelia. Warto zwrócić uwagę, że Błogosławieństwa w Ewangelii św. Łukasza mają odniesienie bezpośrednie i są bardziej skonkretyzowane, natomiast w Ewangelii wg św. Mateusza - formę ogólną, ponadczasową. Mają też wymiar na wskroś duchowy. Pierwsze z Błogosławieństw: "Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie" (Mt 5,2) stanowi tytuł dla wszystkich pozostałych. Każde z następnych - ci, którzy się smucą, cisi, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, miłosierni, czystego serca (czyli ludzie ładu myśli i serca), którzy wprowadzają pokój, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, ci, którym urąga się z powodu Chrystusa - ma swoje odniesienie do pierwszego. "Być ubogim w duchu" na wzór Jeremiasza, Maryi, Jezusa to znaczy być człowiekiem zawierzenia Bogu i pragnienia wypełnienia Jego woli. Błogosławieństwa Jezusa to warunki wejścia do Jego szkoły, w której obowiązuje wszystkich jedno prawo - prawo miłości. Na tym prawie oparta jest cała doskonałość chrześcijańska: "Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski". Św. Jan w swoim Pierwszym Liście powtórzy "Bóg jest Miłością" (4,8.16).
Błogosławieństwa Jezusa to warunki wejścia do Jego szkoły, w której obowiązuje wszystkich jedno prawo - prawo miłości. Na tym prawie oparta jest cała doskonałość chrześcijańska: "Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski". Św. Jan w swoim Pierwszym Liście powtórzy "Bóg jest Miłością" (4,8.16).