Question

1. Jak wyglądały stosunki polsko-niemieckie po śmierci Ottona III .
2. Jak wyglądała ekspansja Bolesława Chrobrego na zachodzie

Pilne

Answer 1

2.Za panowania Mieszka I ukształtował się zasadniczy zrąb terytorium państwa polskiego. Obejmowało ono ziemie między Bugiem, Odrą, Karpatami i Bałtykiem. Władcy polscy usiłowali powiększać to terytorium, ale starania te nie przyniosły większych efektów. Część nabytków szybko odpadła od państwa polskiego. Tak stało się z zagarniętymi przez Bolesława Chrobrego ziemiami na zachód od Odry (Milsko i Łużyce). Zostały one trwale utracone za panowania Mieszka II. Także w tym czasie utracone zostały tzw. Grody Czerwieńskie, czyli pograniczne terytoria nad Bugiem, z głównym grodem Czerwień. W 981 r. zajął je książę kijowski Włodzimierz Wielki. Odzyskał je Bolesław Chrobry, lecz ponownie odpadły od Polski za panowania Mieszka II. Nietrwałe okazały się również rozmaite drobne nabytki terytorialne poczynione przez władców polskich na pograniczach. Władcom polskim nie udało się nigdy opanować ziem zamieszkałych przez plemiona pruskie, położonych na wschód od dolnej Wisły. Misja chrystianizacyjna prowadzona tam przez biskupa Wojciecha zakończyła się niepowodzeniem. Połowicznym sukcesem zakończyła się próba opanowania Pomorza, czyli ziem między dolną Wisłą a dolną Odrą. Stanowiły one część państwa za rządów Mieszka I i Bolesława Chrobrego, lecz później odpadły od Polski i przyłączone zostały dopiero przez Bolesława Krzywoustego. Trwale połączyło się z Polską Pomorze Gdańskie, natomiast splot okoliczności historycznych spowodował zachowanie odrębności prawnej Pomorza Szczecińskiego, co w późniejszym czasie ułatwiło jego oderwanie od państwa polskiego.

Answer 2

1.Następca Ottona Henryk II Święty prowadził kilkunastoletnie walki z Chrobrym o Milsko i Łużyce i był zagorzałym wrogiem Polski.
2-Bolesław wykorzystał wewnętrzne walki w Rzeszy i zajął ważny rejon przedpola Odry: Miśnię, Milsko i Łużyce. Kiedy władzę w Niemczech ostatecznie przejął Henryk II, zaakceptował on zdobycze Chrobrego, przekazując mu je na zasadzie lenna. Jedynie Miśnię oddał we władanie sprzymierzonemu z księciem polskim margrabiemu Guncelinowi. .W 1002 Chrobry sam rozpoczął wojnę, atakując Miśnię. Henryk odpowiedział wyprawą zbrojną w roku następnym. Pierwsza ofensywa nie odniosła skutku, ale już w 1004 władca Rzeszy zaatakował Czechy i obalił władzę Bolesława w tym państwie. Przy Polsce pozostały Morawy i Słowacja. Następnie Henryk w 1005 zdobył Milsko, a nawet dotarł ze swoimi wojskami aż pod Poznań. Wtedy też zawarto układ pokojowy, na mocy którego Bolesław prawdopodobnie zrzekł się Milska i Łużyc. Henryk wkrótce wypowiedział rozejm, w efekcie czego Bolesław Chrobry w 1007 najechał ziemie arcybiskupstwa magdeburskiego. Następnie odzyskał Budziszyn. Kontrofensywa Henryka ruszyła dopiero w 1010, nie przyniosła jednak żadnych skutków poza lokalnymi zniszczeniami na Śląsku. W 1012 zawarto pokój na pięć lat. Wykorzystując wojnę polsko-niemiecką, zapewne w 1007 roku, od Polski uniezależniło się Pomorze Zachodnie. Bolesław złamał jego postanowienia i na nowo rozgorzały walki, jednak mimo to w 1013 doszło do porozumienia w Merseburgu - Bolesław Chrobry uzyskał Milsko i Łużyce w lenno, a w zamian zobowiązał się do posiłków wojskowych dla Henryka II, podczas wyprawy do Rzymu. W 1015 ponownie wybuchła wojna między cesarzem i Bolesławem Chrobrym. Zakończyła się ona niepowodzeniem cesarza. Henryk II, sprzymierzywszy się z księciem ruskim Jarosławem Mądrym, zaatakował Bolesława raz jeszcze w 1017 – ponownie nie odnosząc sukcesu. W 1018 zawarto ostatecznie pokój w Budziszynie. Zwycięzcą konfliktu okazał się Bolesław, który zachował Milsko i Łużyce, już nie jako lenno ale swoją własność.