Question

Znany pleszewianin walczący w powstaniu wielkopolskim? Szukałam w necie ale nic nie ma plis ?

Answer 1

oj źle szukasz, mi to zajęło 10 sekund

Ludwik Bociański

 

           

Urodzony 24 sierpnia 1892 w Pleszewie. Zmarł 7 lutego 1970 w Londynie.  Polski dowódca wojskowy i działacz polityczny. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Uczył się w Królewskim Gimnazjum w Ostrowie oraz w gimnazjum w Kępnie. W 1922 roku ukończył wojskową Szkołę Sztabu Generalnego.

Przed rewolucją w Niemczech podporucznik artylerii niemieckiej na froncie zachodnim. W dniu 11 listopada 1918 szef Rady Żołnierskiej Garnizonu Pleszewskiego. Później członek POW zaboru pruskiego, organizator batalionu pleszewskiego będącego zalążkiem 62 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. Wziął udział w powstaniu wielkopolskim. W 1919 zorganizował 2 Pułk Strzelców Poznańskich (późniejszy 64 Pułk Piechoty Wielkopolskiej). Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

W Polsce przedwojennej wojskowi obejmowali często stanowiska w administracji państwowej. Podobnie było z Bociańskim, którego kariera polityczna i wojskowa jest ze sobą splątana.

Obejmował stanowiska m.in. Biurze Ścisłej Rady Wojskowej oraz w Sztabie Generalnym (szef wywiadu). W latach 1930-1934 był komendantem szkoły podchorążych w Komorowie. Od końca 1935 roku był wojewodą wileńskim. Dał się wówczas poznać jako szczególnie gorliwie wykonujący odgórną politykę polonizacji; krytykowany za to przez mniejszości narodowe i opozycję. Z tego też powodu uwieczniony (w negatywnym świetle) przez Czesława Miłosza w utworze "Toast". Od maja 1939 był wojewodą poznańskim.

Podczas kampanii wrześniowej opuścił Poznań, powołany na stanowisko naczelnego kwatermistrza rządu. 17 września 1939 na moście granicznym na Czeremoszu w Kutach zastąpił drogę Naczelnemu Wodzowi Edwardowi Śmigłemu-Rydzowi, zamierzającemu opuścić kraj. Wobec fiaska wyperswadowania mu tego pomysłu, w proteście targnął się na swoje życie. Próba okazała się nieudana, ciężko ranny Bociański został przewieziony do Rumunii, gdzie został internowany. Po okresie internowania, przedostał się do zachodniej Europy. W 1947 roku osiadł w Anglii.

 

 

 

Amicus – wydanie specjalne

 

___________________________________________________________________________

 

Zespół Szkół Publicznych nr 3 w Pleszewie

___________________________________________________________________________

 

 

Wspomnienie o Kazimierzu Sopałowiczu

 

 

             Pochodził z patriotycznej rodziny. Z wykształcenia był drukarzem. Gdy wybuchło powstanie, natychmiast zaciągnął się w szeregi walczących. Żegnając rodzinę, miał powiedzieć:  Do niewoli się nie dam wziąć, a jak mnie Niemcy zabiją, to mnie z honorami Polacy pochowają. I tak też się stało.

Zginął w Zmyślonej Ligockiej w nocy z 28 lutego na 1 marca 1919 r. Miał 21 lat. Jego zmasakrowane ciało Prusacy unurzali w błocie. Wraz z nim zamordowany został Władysław Andrzejewski.

Leżące w lesie od kilku dni zmasakrowane zwłoki Kazimierza znaleźli ludzie idący na niedzielną mszę świętą. 4 marca 1919 r. jego matka upiekła pączki, bo tego dnia Kazimierz miał przyjechać na urlop. Zamiast tego, właśnie 4 marca przywieziono do Pleszewa jego trumnę.

W pogrzebie obu powstańców, który odbył się 6 marca przy ul. Kaliskiej, uczestniczyła cała ludność Pleszewa.

Zachowały się fotografie, które Kazimierz miał przy sobie w chwili śmierci. Cały plik jest pozadzierany bagnetami i zbroczony krwią. Kazimierz Sopałowicz otrzymał       24 ciosy bagnetem. Pośmiertnie, podobnie jak W. Andrzejewski, został odznaczony Krzyżem Walecznych.

 

dodaje załacznik o całym powstaniu