mójskarbie
1 Osoby, które straciły status osoby bezrobotnej, tzn. zostały wyłączone z ewidencji bezrobotnych (odpływ z bezrobocia) w okresie sprawozdawczym, m.in. z następujących przyczyn: - podjęły pracę w okresie sprawozdawczym (w tym prace interwencyjne i roboty publiczne, prace sezonowe), - rozpoczęły szkolenie lub staż u pracodawcy, - nie potwierdziły gotowości do pracy, - dobrowolnie zrezygnowały ze statusu bezrobotnego, - podjęły naukę, - ukończyły: kobiety 60 lat, a mężczyźni - 65 lat, - nabyły prawa emerytalne lub rentowe, - nabyły uprawnienia do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego.
2 BEZROBOCIE W POLSCE OD POCZĄTKU LAT 90-TYCH.
Bezrobocie jest to zjawisko braku pracy zarobkowej dla osób zdolnych do pracy i jej poszukujących. Zjawisko bezrobocia od dawna przyciąga uwagę ekonomistów, zostało zauważone już w okresie ekonomii klasycznej, aczkolwiek do jego określenia używano wówczas terminu nadmiar ludności. Pojęcie bezrobocia w sensie przymusowej bezczynności zawodowej wprowadził angielski ekonomista J.A. Hobson w połowie lat dziewięćdziesiątych XIX wieku. Od czasów Hobsona bezrobocie jest kluczowym problemem społecznym, ekonomicznym, politycznym. Ze zjawiskiem bezrobocia mamy do czynienia jeśli spełnione zostają trzy podstawowe kryteria: osoby pozostają bez pracy, są zdolne do pracy i wyrażają gotowość podjęcia pracy na warunkach typowych dla danej gospodarki oraz poszukują pracy. Jedynie łączne spełnienie powyższych kryteriów kwalifikuje do zaliczenia jednostki lub grupy społecznej do bezrobotnych. W Polsce istnieją dwa żródła informacji o rozmiarach bezrobocia. Jest to przede wszystkim statystyka Urzędów Pracy, rejestrujących na bierząco poszukujących pracy. W ujęciu tych urzędów za bezrobotnego uważa się osobę w wieku zdolności do pracy ( ukończone 18 lat, nie przekroczone 60 lat u kobiet i 65 lat u mężczyzn)oraz gotową do jej podjęcia w ramach stosunku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, pozostającą bez pracy i nie uczącą się w szkole oraz nie mającą innego żródła utrzymania. Drugim żródłem informacji o poziomie bezrobocia w Polsce jest statystyka Głównego Urzędu Statystycznego, oparta na kwartalnym badaniu aktywności ekonomicznej ludności, obejmującym 22 tys. gospodarstw domowych i osoby w wieku 15 lat i więcej, będące członkami wylosowanych gospodarstw domowych.
- podjęły pracę w okresie sprawozdawczym (w tym prace interwencyjne i roboty publiczne, prace sezonowe),
- rozpoczęły szkolenie lub staż u pracodawcy,
- nie potwierdziły gotowości do pracy,
- dobrowolnie zrezygnowały ze statusu bezrobotnego,
- podjęły naukę,
- ukończyły: kobiety 60 lat, a mężczyźni - 65 lat,
- nabyły prawa emerytalne lub rentowe,
- nabyły uprawnienia do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego.
2 BEZROBOCIE W POLSCE OD POCZĄTKU LAT 90-TYCH.
Bezrobocie jest to zjawisko braku pracy zarobkowej dla osób zdolnych do pracy i jej poszukujących.
Zjawisko bezrobocia od dawna przyciąga uwagę ekonomistów, zostało zauważone już w okresie ekonomii klasycznej, aczkolwiek do jego określenia używano wówczas terminu nadmiar ludności. Pojęcie bezrobocia w sensie przymusowej bezczynności zawodowej wprowadził angielski ekonomista J.A. Hobson w połowie lat dziewięćdziesiątych XIX wieku. Od czasów Hobsona bezrobocie jest kluczowym problemem społecznym, ekonomicznym, politycznym.
Ze zjawiskiem bezrobocia mamy do czynienia jeśli spełnione zostają trzy podstawowe kryteria: osoby pozostają bez pracy, są zdolne do pracy i wyrażają gotowość podjęcia pracy na warunkach typowych dla danej gospodarki oraz poszukują pracy. Jedynie łączne spełnienie powyższych kryteriów kwalifikuje do zaliczenia jednostki lub grupy społecznej do bezrobotnych. W Polsce istnieją dwa żródła informacji o rozmiarach bezrobocia. Jest to przede wszystkim statystyka Urzędów Pracy, rejestrujących na bierząco poszukujących pracy. W ujęciu tych urzędów za bezrobotnego uważa się osobę w wieku zdolności do pracy ( ukończone 18 lat, nie przekroczone 60 lat u kobiet i 65 lat u mężczyzn)oraz gotową do jej podjęcia w ramach stosunku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, pozostającą bez pracy i nie uczącą się w szkole oraz nie mającą innego żródła utrzymania. Drugim żródłem informacji o poziomie bezrobocia w Polsce jest statystyka Głównego Urzędu Statystycznego, oparta na kwartalnym badaniu aktywności ekonomicznej ludności, obejmującym 22 tys. gospodarstw domowych i osoby w wieku 15 lat i więcej, będące członkami wylosowanych gospodarstw domowych.