W roku (1) król szwedzki (2-3), wykorzystując wewnętrzne problemy Rzeczypospolitej, zaatakował Polskę pod pretekstem rozwiązania kwestii Inflant i zlikwidowania pretensji polskiej linii (4) do tronu szwedzkiego. Pospolite ruszenie zebrane w obozie pod (5), poddało się bez walki armii szwedzkiej, zaś latem tego roku magnateria litewska z (6-7) na czele uznała władzę krola szwedzkiego. Skapitulowała Warszawa oraz broniony przez Stefana (8) (9). Oblężenie słabej militarnie, ale o wielkim znaczeniu psychoogicznym twierdzy i klasztoru w (10) doprowadziło do rozbudzenia oporu i powstawania oddziałów partyzanckich. W grudniu (11) została zawiązana konfederacja anty szwedzka w (12). Po ciężkich walkach odzyskano Warszawę, a Szwedów wyparto ze znacznych obszarów Polski. Mimo zaangażowania po stronie szwedzkiej szerokiej koalicji antypolskiej, w której skład weszli Kozacy, siły siedmiogrodzkie pod wodzą (13-14) oraz (15) udało się w roku (16) doprowadzić do zawarcia pokoju w (17) na warunkach powrotu do przedwojennego stanu posiadania i zrzeczenia się przez (18-19) pretensji do tronu szwedzkiego.
(1) 1655
(2) Karol
(3) Gustaw
(4)Wazów)
(5)Ujściem)
(6)Januszem
(7)Radziwiłłem
(8)Czarnieckiego
(9)Kraków
(10)Częstochowie
(11)1655
(12)Tyszowcach
(13)Jerzego
(14)Rakoczego
(15)Szwedów
(16)1660
(17)Oliwie
(18)Jana
(19)Kazimierza.