Question

Prosze o streszczenie niedzielnej ewangelii Mk 10, 35-45

Answer 1

Tekst ten mówi o tym że ten kto chce w jakiejś grupie byc najlepszy nie powinien prosic przywódcy tej grupy żeby np. być jego zastępca ale starać się pomagac innym żeby przywódca sam go docenił ponieważ ten kto stara się byc pierwszy ten będzie ostatnim.


Troche mało ale powinno wystarczyć

Answer 2

Jezus mówi o poświęceniach które ludzie muszą wypełniac by dostać się do królestwa bożego. mówi o bezgranicznej miłośći do niego, o oddaniu zycia za niego itd.

Answer 3

Jezus zdąża do Jerozolimy i czyni to w takim pośpiechu, że wyprzedza swoich uczniów. Ten niezwykły pośpiech Mistrza wywołuje w nich wręcz zdziwienie (Mk 10, 32). Można by pokusić się o sparafrazowanie ich odczuć mniej więcej tymi słowami: „słuchajcie, gdzie On tak pędzi, dlaczego tak Mu się spieszy do tej Jerozolimy?” Pozostałych zaś, którzy szli za Jezusem, ogarniał strach (w. 32). Jakby czuli, że coś strasznego „wisi” w powietrzu. Tymczasem, apostołowie pogrążeni byli jakby w duchowym letargu, w stanie wewnętrznego zadowolenia z siebie, że zostawiwszy wszystko, poszli za Jezusem i czeka ich za to nagroda (w. 29-30). Może, dlatego niczego nie przeczuwali, co czeka w Jerozolimie ich Nauczyciela i ich samych do tego stopnia, że zupełnie nie zwrócili uwagi na to, co Jezus im po drodze mówił już po raz trzeci, zapowiadając swoją Mękę: „Oto idziemy do Jerozolimy. Tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni skażą Go na śmierć i wydadzą poganom. I będą z Niego szydzić, oplują Go, ubiczują i zabiją, a po trzech dniach zmartwychwstanie” (Mk 10, 33-34). Gdy po raz pierwszy zapowiadał swoją Mękę spontanicznie zareagował Piotr biorąc Jezusa na stronę i upominał Go: „Panie, nigdy to na Ciebie nie przyjdzie” (Mk 8, 31-33). Wtedy Piotr usłyszał, że myśli nie po Bożemu, ale tylko po ludzku i został surowo skarcony. Po drugiej zapowiedzi Męki (Mk 9, 30-32) uczniowie również nic nie zrozumieli ze słów Pana i między sobą kłócili się o to, kto z nich jest największy (w. 34) w ten sposób dając świadectwo o ciągle bardzo ludzkim sposobie myślenia.