Alienacja to izolowanie się i dystansowanie władzy od społeczeństwa. Z tego powodu wzrasta nieufność obywateli do władzy. Do najczęstszych jej rodzajów należą: centralizacja uprawnień, czyli wzrost kompetencji i możliwości decyzyjnych centralnych organów państwa przy jednoczesnym ograniczeniu kompetencji władzy lokalnej. Wyższym stopniem centralizacji uprawnień jest koncentracja uprawnień na najwyższym szczeblu władzy. Wyróżnić można: centralizację biurokratyczną, która polega na skupieniu władzy na szczeblu centralnym i wzrost roli budżetu centralnego i ograniczenie budżetów władz lokalnych; centralizację technokratyczną, związaną z rządami ekspertów, których wiedza ma bezpośredni wpływ na decyzje polityczne organów państwowych; centralizację militarystyczną, występuje w przypadku, gdy grupy dowódców wojskowych lub cywilnych ekspertów ds. bezpieczeństwa państwa decydują o wzroście nakładów na armię i rozwoju przywilejów wyższych oficerów ponad rzeczywiste potrzeby; centralizację plutokratyczną, występuję, gdy wąska elifa finansowa skupi w swoich rękach władzę polityczną oraz ekonomiczną.
Oligarchizacja grup rządzących, czyli grupy rządzące oddzielają się od społeczeństwa i dzięki swoim politycznym i ekonomicznym przywilejom stoją ponad prawem.
Biurokratyzacja władzy to mnogość przepisów i procedur, dzięki którym urzędnik może uniknąć osobistej odpowiedzialności za podejmowane decyzje, podnieść polityczną i społeczną rangę swej funkcji, a przez to zwiększyć swoją władzę nad obywatelem.
Korupcja, czyli przyjmowanie korzyści majątkowych przez osoby sprawujące władzę w zamian za określone decyzje. Rozwinięta korupcja stwarza ogromne zagrożenie dla suwerenności państwa, stanowi także zagrożenie dla ładu międzynarodowego. Władza skorumpowana to władza stronnicza niegwarantująca właściwego wypełnienia wewnętrznych funkcji i zadań stojących przed państwem.
Partykularyzm jest wtedy, gdy ośrodki decydenckie nie uwzględniają całokształtu interesów określonego społeczeństwa lub państwa, te stronnicze decyzje podejmowane są na korzyść pewnych regionów kraju lub grup społecznych, a pozostałe regiony lub grupy są świadomie spychane na dalszy plan.
Nepotyzm czyli umieszczanie członków z bliższej lub dalszej rodziny władcy państwa na kierowniczych stanowiskach w państwie.
Klientelizm to oparcie władzy na układach i wzajemnych zależnościach politycznych.
Brutalizacja polityki, czyli nadmierne używanie środków mających na celu wymuszenia posłuszeństwa obywateli, oprócz przemocy wykorzystywano również inwigilację i prześladowanie rodzin.
Alienacja to izolowanie się i dystansowanie władzy od społeczeństwa. Z tego powodu wzrasta nieufność obywateli do władzy. Do najczęstszych jej rodzajów należą: centralizacja uprawnień, czyli wzrost kompetencji i możliwości decyzyjnych centralnych organów państwa przy jednoczesnym ograniczeniu kompetencji władzy lokalnej. Wyższym stopniem centralizacji uprawnień jest koncentracja uprawnień na najwyższym szczeblu władzy. Wyróżnić można: centralizację biurokratyczną, która polega na skupieniu władzy na szczeblu centralnym i wzrost roli budżetu centralnego i ograniczenie budżetów władz lokalnych; centralizację technokratyczną, związaną z rządami ekspertów, których wiedza ma bezpośredni wpływ na decyzje polityczne organów państwowych; centralizację militarystyczną, występuje w przypadku, gdy grupy dowódców wojskowych lub cywilnych ekspertów ds. bezpieczeństwa państwa decydują o wzroście nakładów na armię i rozwoju przywilejów wyższych oficerów ponad rzeczywiste potrzeby; centralizację plutokratyczną, występuję, gdy wąska elifa finansowa skupi w swoich rękach władzę polityczną oraz ekonomiczną.
Oligarchizacja grup rządzących, czyli grupy rządzące oddzielają się od społeczeństwa i dzięki swoim politycznym i ekonomicznym przywilejom stoją ponad prawem.
Biurokratyzacja władzy to mnogość przepisów i procedur, dzięki którym urzędnik może uniknąć osobistej odpowiedzialności za podejmowane decyzje, podnieść polityczną i społeczną rangę swej funkcji, a przez to zwiększyć swoją władzę nad obywatelem.
Korupcja, czyli przyjmowanie korzyści majątkowych przez osoby sprawujące władzę w zamian za określone decyzje. Rozwinięta korupcja stwarza ogromne zagrożenie dla suwerenności państwa, stanowi także zagrożenie dla ładu międzynarodowego. Władza skorumpowana to władza stronnicza niegwarantująca właściwego wypełnienia wewnętrznych funkcji i zadań stojących przed państwem.
Partykularyzm jest wtedy, gdy ośrodki decydenckie nie uwzględniają całokształtu interesów określonego społeczeństwa lub państwa, te stronnicze decyzje podejmowane są na korzyść pewnych regionów kraju lub grup społecznych, a pozostałe regiony lub grupy są świadomie spychane na dalszy plan.
Nepotyzm czyli umieszczanie członków z bliższej lub dalszej rodziny władcy państwa na kierowniczych stanowiskach w państwie.
Klientelizm to oparcie władzy na układach i wzajemnych zależnościach politycznych.
Brutalizacja polityki, czyli nadmierne używanie środków mających na celu wymuszenia posłuszeństwa obywateli, oprócz przemocy wykorzystywano również inwigilację i prześladowanie rodzin.