Question

Potrzebuję jak najwięcej informacji o punkach jako subkulturze głównie: wygląd zewnętrzny, światopogląd,czas powstania,kto tworzy oraz główne idee

Answer 1

Subkultura gotycka - subkultura powstała na przełomie lat 70. i lat 80. Jest związana z muzyką gotycką wywodzącą się z nurtu cold wave, ponadto Goci słuchają gothic metalu, doom metalu, metalu progresywnego, oraz metalu symfonicznego, a także, zwłaszcza ostatnio, muzyki industrialnej oraz industrialno-elektronicznej. Często wśród gotów ukazuje się zainteresowanie okultyzmem, literaturą, sztuką, wampiryzmem, mitologią nordycką czy – zwłaszcza w krajach słowiańskich – mitologią słowiańską. Goci interesują się poezją, literaturą, zwykle są to osoby dość inteligentne lub za takowe się uważające. Z drugiej strony nie ma żadnego wyznacznika zainteresowań, które łączą członków tego ruchu. Subkultura gotycka jest postrzegana jako "mroczna" i dla osób z zewnątrz często niezrozumiała. W powszechnej opinii króluje stereotyp wiecznie zasmuconego, samookaleczającego się gota. Ponadto, wielu ludzi błędnie utożsamia subkulturę gotycką z satanizmem. W rzeczywistości goci mimo swej fascynacji mrokiem, nie mają nic wspólnego z kultem szatana.

Subkultura emo - do tej grupy społecznej należą osoby bardzo nieśmiałe, często zamknięte w sobie i mało rozmowne. Należą do niej głównie osoby od 13 roku życia do 25. Emo to bardzo młoda subkultura ponieważ powstała na początkach lat XXI. Często uważa się, że bycie emo oznacza tniecię się żyletką - jest to nie prawdą, ponieważ nie każde emo się tnie. Ulubioną muzyką tej subkultury jest hardcore i pop punk, ale w dzisiejszych czasach pojawiło się już więcej gatunków. Ich ubiór jest bardzo charakterystyczny ponieważ przewarza czerń z dodatkami takimi jak czaszki, serduszka, kratka i tak dalej. Makijaż zazwyczaj jest bardzo mocny, mają pomalowane na czarno paznokcie i fryzury tak jak na zdjęciu na dole. Emo są często wyzywani i obrażani spowodu swej innośći.
Subkultura punk - istnieje od około 1977. Najbardziej charakterystyczną cechą tej grupy są ubrania oraz fryuzura. Ubierają najczęściej stare ciuchy często dziurawe, pasy i kurtki z ćwiekami oraz ciężkie glany, co jest pogardą dla komercji. Ich fryzura często składa się z wygolonej głowy po bokach z irokezem. Jest to subkultura tolerancyjna, nie lubią klasy ani bogatej ani rządzącej. Jednak punki często krytykują otaczającą ich rzeczywistość. Często mają skrajnie lewicowe pogląd
Subkultura metal - metalowcy nie głoszą specjalnej ideologii czy filozofii. Teksty piosenek podkreślają kult szatana, zła, apoteozę tych negatywnych sił. Zainteresowanie okultyzmem i czarną magią powoduje, że utożsamia się ich często z satanistami. Ideologia tej kontrkultury opera się głównie na buncie przeciwko wszelkim naciskom z zewnątrz i na osobistej niezależności oraz zakłada tolerancyjność wobec innych subkultur. W Polsce metalowcy są często również kojarzeni i oskarżani o satanizm, gdyż istnieje wśród nich niewielki margines satanistów. Postrzeganie przez ten pryzmat całej subkultury jest jednak krzywdzące dla większości osób, które się z nią identyfikują. Początek ruchu sięga lat 70-tych, ale największą popularność w wielu krajach osiągnął w następnej dekadzie, kiedy to koncerty rockowe zaczęły przybierać charakter coraz większej widowiskowości i teatralizacji. Ich styl to: obcisłe skórzane lub jeansowe spodnie, skórzane kurtki-ramoneski, pasy nabijane ćwiekami (pieszczochy), koszulki na których dominują kościotrupy i inne przerażające postacie. Noszą długie włosy sprawiające potarganych. Wizerunku polskiego metalowca dopełnia nieodłączna kostka (stary model plecaka wojskowego).
Subkultura skate - skate to osoby jeżdżące na deskorolce i uczące się nie wiarygodnych trików na niej. Jest to subkultura ponieważ młodzi ludzie jeżdżący na niej uważają to za sposób na życie. Skateboarding narodził się w latach siedemdziesiątych i miał swoje korzenie w surfingu. Skaterzy ubierają się zazwyczaj w bardzo luźne ciuchy, spodnie w których krok zaczyna się dopiero w kolanach. Słuchają oni głównie punka, jednak w Polsce większość osób z tej grupy słucha hip-hopu. Rodzaje skaterów:
Skate - punk - skejter ubierający się jak punk, słuchający punka/skate punka. Jeździ na deskorolce ,,ostrym" stylem tzn. przeskakuje duże ilości schodów, skacze nad pustymi przestrzeniami tzw. gapami, zalicza triki nie koniecznie z gracją i wyczuciem.
Skate - raper - słucha rapu. Najczęściej nosi spodnie z niskim krokiem i szeroki koszulki. Jeżdzi technicznie, czysto skacze triki.
,,Zwykły" skate - skejter nie przynalerzący do w.w. Jeżdzi jak chce i tak też się ubiera. Gust muzyczny bardzo zróżnicowany.
Proskater - jest to zwykły skater tyle że jeździ bardzo dobrze i sponsoruje go jakaś firma deskorolkowa.
Pozer - taka czarna owca.Udaje że umie jeździć, ale tylko udaje. W rzeczywistości nie potrafi nawet najprostrzego triku.
Subkultura rasta - są przedstawicielami ruchu o charakterze społeczno – religijnym, który powstał w połowie lat 60-tych na Jamajce wśród ludności murzyńskiej. Ruch miał cele społeczne i polityczne, ale charakterystyczne jest to, że chciał je osiągnąć przede wszystkim za pomocą religii. Dlatego w swojej ideologii jest to ruch religijny, który inspiracje dla swoich działań politycznych znajdował w Piśmie Świętym. Do rozwoju ruchu przyczyniła się zrodzona w jego obrębie muzyka reggae: teksty pieśni głoszą równość społeczną, miłość i braterstwo, potępiają rasizm, demaskują symbol zła – Babilon, w którym żyjemy. Do Polski ruch rastafariański trafił na początku lat 80-tych .Noszą na głowach wielkie, wełniane czapki, spod których wystają "dredy" - długie włosy splecione w kilkadziesiąt warkoczyków, nie rozwiązywane i nie myte przez dłuższy okres czasu, z których powstają zmechacone "rurki". Noszą luźne stroje o barwach zielonej, żółtej i czerwonej (barwy narodowe Etiopii). Nazwa tego ruchu wywodzi się od imienia cesarza Etiopii - Rasta Farii I, Poprzez muzykę reggae idea ta nabrała nowych wymiarów.
Subkultura hipis - za datę pojawienia się ruchu hipisowskiego przyjmuje się14.01.1967 roku. Jedną z podstawowych idei hipisów było wyzwolenie, pojmowane jako uwolnienie jednostki od nakazów społeczeństwa. Swoją nonszalancją i odrzucaniem powszechnych wartości podważali i odrzucali ich znaczenie. Wiązała się z tym ucieczka od poboru wojskowego i publiczne palenie kart mobilizacyjnych. Hipisi widzieli wartość każdej istoty ludzkiej - każdej osobowości. Krytykowali wszelką "Ludzie są braćmi, świat jest dostatecznie duży dla wszystkich". Hipisi nie uznawali żadnej hierarchii, stąd w ruchu trudno dostrzec struktury organizacyjne. Hipisi traktowali siebie jak braci i siostry, gdyż łączyła ich wspólna świadomość i wiara. Hipisów wyróżniał również strój. Ten ubiór wyrażał wolność, a także jednolitą osobowość. Wreszcie wyrażał wspólnotę pewnych podstaw i wartości. Do tego długie włosy, na znak buntu, bycia poza społeczeństwem. Dopełniały one strój, który składał się zazwyczaj z kolorowych kwiecistych bluzek, często z rozszerzanymi rękawami, zniszczonych i podartych jeansów z szerokimi nogawkami-dzwonów, u kobiet z długimi, barwnymi spódnicami. Nieodłącznym atrybutem były tanie ozdoby - drewniane i plastikowe koraliki, pacyfki, apaszki i opaski na głowach. Głównym środkiem wyrazu hipisów była muzyka. Powstała ona z materiału, który już istniał: bluesa. rock and rolla, muzyki ludowej. LSD zażywane było przez hipisów w celu rozwoju wewnętrznego, a jego przyjmowanie ściśle kontrolowane. Wkrótce narkotyk ów stał się bardzo popularny wśród hipisów, do tego doszły jeszcze inne środki pobudzające. 
Subkultura dresów - dresiarzami najczęściej zostają osoby (głównie płci męskiej) bardzo zakompleksione. Obawa przed uznaniem za słabeusza sprawia, że dresiarz zrobi wszystko, by otoczeniu pokazać jaki to on jest silny. Brak uwagi ze strony rodziców sprawia, że kandydat na dresiarza czuje się nic niewarty, szuka więc uznania wśród kolegów z podobnymi problemami. Niezależnie jednak od powodu i środowiska powtarza się pewna zależność; im groźniej wyglądają, tym bardziej czują się bezradni wobec otaczającej ich rzeczywistości, czują się niekochani i niepotrzebni. Tak więc dresiarze z przekonania poszukują dobroci, życzliwości, niestety sami siejąc dookoła nienawiść, nie mają szans by te ukryte pragnienia urzeczywistnić. 
Zamożni dresiarze z przekonania noszą łańcuszki i wszelkiego rodzaju wisiorki z metali wartościowych. Dresiarze niezamożni często pochodzą z rodzin patologicznych, nie jest obcy im alkohol (a zresztą komu nie jest?) nie mają rodziny poza kumplami z podwórka, i to właśnie im taki dresiarz próbuje zaimponować. Wszyscy ubrani, jak sama nazwa wskazuje, w sportowe dresy. Dresy obowiązkowo muszą być firmowe (np. Adidas, Nike) oraz posiadać paski. Dominującymi butami są adidasy w kolorach tęczy.
Subkultura hip-hop - hip-hop nie jest tylko muzyką , lecz również kulturą i stylem życia. Ma wiele stylów i rodzajów. Słowa ewaluowały wiele razy w okresie istnienia hip – hop’u; od zabawnych improwizacji wygłaszanych na dyskotekach , przez teksty wychwalające nieprawdopodobne umiejętności rymotwórcze lub seksualne , aż do tekstów opowiadających o brutalności ulicznych gangów , pochodzeniu czarnych Amerykanów i niewłaściwej polityce wobec Murzynów. Lecz zawsze występuje wspólna cecha - przywiązanie do miasta i przyjaciół. W naszym kaju nadal niestety spotyka się ludzi, którzy nie znając zagadnień, oraz celów tej kultury, kreują wizerunek człowieka śmiesznie nazwanego hip – hop’owcem. Z powodu niewiedzy przekształcają kulturę w młodzieżową modę.
Subkultura mods - subkultura młodzieżowa powstała w Wielkiej Brytanii z końcem lat 50. XX wieku. Modsi wywodzili się głównie ze środowisk robotniczych, jednakże początki ruchu wywodzą się z londyńskiego Soho. Charakteryzowali się pedantycznym sposobem ubioru, nienawiścią do edukacji, zainteresowaniem najnowszymi trendami mody oraz muzyką eksperymentalną. Często nosili bujne włosy – bądź to ścięte na sposób "studencki", bądź też ułożone w ekstrawaganckie fryzury. Lubili szokować pełnym jaskrawych barw, krzykliwym i prowokującym wyglądem. Chętnie opowiadali się za hasłami związanymi z rewolucją seksualną.
Gusta muzyczne modsów oscylowały między rock and rollem, ska, rythm and bluesem, modern jazzem, beatem, popem a hard rockiem. Modsi stworzyli ciekawą mieszankę nowoczesnych nurtów w muzyce i elementów muzyki starego pokolenia. Żródła: 
http://pl.wikipedia.org/wiki/Subkultura_gotycka
http://www.eioba.pl/a126113/skate_subkultura_m_odzie_owa
http://www.subkultury.iorg.pl/metal
http://www.sciaga.pl/tekst/29294-30-subkultury
http://www.sciaga.pl/tekst/19283-20-kultura_hip_hop
http://pl.wikipedia.org/wiki/Mods       subkulture tworzy jedna lub wiecej osobowa grupa w celu umocnienia jakiś wartoścu

Answer 2

Subkultura gotycka - subkultura powstała na przełomie lat 70. i lat 80. Jest związana z muzyką gotycką wywodzącą się z nurtu cold wave, ponadto Goci słuchają gothic metalu, doom metalu, metalu progresywnego, oraz metalu symfonicznego, a także, zwłaszcza ostatnio, muzyki industrialnej oraz industrialno-elektronicznej. Często wśród gotów ukazuje się zainteresowanie okultyzmem, literaturą, sztuką, wampiryzmem, mitologią nordycką czy – zwłaszcza w krajach słowiańskich – mitologią słowiańską. Goci interesują się poezją, literaturą, zwykle są to osoby dość inteligentne lub za takowe się uważające. Z drugiej strony nie ma żadnego wyznacznika zainteresowań, które łączą członków tego ruchu. Subkultura gotycka jest postrzegana jako "mroczna" i dla osób z zewnątrz często niezrozumiała. W powszechnej opinii króluje stereotyp wiecznie zasmuconego, samookaleczającego się gota. Ponadto, wielu ludzi błędnie utożsamia subkulturę gotycką z satanizmem. W rzeczywistości goci mimo swej fascynacji mrokiem, nie mają nic wspólnego z kultem szatana.

Subkultura emo - do tej grupy społecznej należą osoby bardzo nieśmiałe, często zamknięte w sobie i mało rozmowne. Należą do niej głównie osoby od 13 roku życia do 25. Emo to bardzo młoda subkultura ponieważ powstała na początkach lat XXI. Często uważa się, że bycie emo oznacza tniecię się żyletką - jest to nie prawdą, ponieważ nie każde emo się tnie. Ulubioną muzyką tej subkultury jest hardcore i pop punk, ale w dzisiejszych czasach pojawiło się już więcej gatunków. Ich ubiór jest bardzo charakterystyczny ponieważ przewarza czerń z dodatkami takimi jak czaszki, serduszka, kratka i tak dalej. Makijaż zazwyczaj jest bardzo mocny, mają pomalowane na czarno paznokcie i fryzury tak jak na zdjęciu na dole. Emo są często wyzywani i obrażani spowodu swej innośći.
Subkultura punk - istnieje od około 1977. Najbardziej charakterystyczną cechą tej grupy są ubrania oraz fryuzura. Ubierają najczęściej stare ciuchy często dziurawe, pasy i kurtki z ćwiekami oraz ciężkie glany, co jest pogardą dla komercji. Ich fryzura często składa się z wygolonej głowy po bokach z irokezem. Jest to subkultura tolerancyjna, nie lubią klasy ani bogatej ani rządzącej. Jednak punki często krytykują otaczającą ich rzeczywistość. Często mają skrajnie lewicowe pogląd
Subkultura metal - metalowcy nie głoszą specjalnej ideologii czy filozofii. Teksty piosenek podkreślają kult szatana, zła, apoteozę tych negatywnych sił. Zainteresowanie okultyzmem i czarną magią powoduje, że utożsamia się ich często z satanistami. Ideologia tej kontrkultury opera się głównie na buncie przeciwko wszelkim naciskom z zewnątrz i na osobistej niezależności oraz zakłada tolerancyjność wobec innych subkultur. W Polsce metalowcy są często również kojarzeni i oskarżani o satanizm, gdyż istnieje wśród nich niewielki margines satanistów. Postrzeganie przez ten pryzmat całej subkultury jest jednak krzywdzące dla większości osób, które się z nią identyfikują. Początek ruchu sięga lat 70-tych, ale największą popularność w wielu krajach osiągnął w następnej dekadzie, kiedy to koncerty rockowe zaczęły przybierać charakter coraz większej widowiskowości i teatralizacji. Ich styl to: obcisłe skórzane lub jeansowe spodnie, skórzane kurtki-ramoneski, pasy nabijane ćwiekami (pieszczochy), koszulki na których dominują kościotrupy i inne przerażające postacie. Noszą długie włosy sprawiające potarganych. Wizerunku polskiego metalowca dopełnia nieodłączna kostka (stary model plecaka wojskowego).
Subkultura skate - skate to osoby jeżdżące na deskorolce i uczące się nie wiarygodnych trików na niej. Jest to subkultura ponieważ młodzi ludzie jeżdżący na niej uważają to za sposób na życie. Skateboarding narodził się w latach siedemdziesiątych i miał swoje korzenie w surfingu. Skaterzy ubierają się zazwyczaj w bardzo luźne ciuchy, spodnie w których krok zaczyna się dopiero w kolanach. Słuchają oni głównie punka, jednak w Polsce większość osób z tej grupy słucha hip-hopu. Rodzaje skaterów:
Skate - punk - skejter ubierający się jak punk, słuchający punka/skate punka. Jeździ na deskorolce ,,ostrym" stylem tzn. przeskakuje duże ilości schodów, skacze nad pustymi przestrzeniami tzw. gapami, zalicza triki nie koniecznie z gracją i wyczuciem.
Skate - raper - słucha rapu. Najczęściej nosi spodnie z niskim krokiem i szeroki koszulki. Jeżdzi technicznie, czysto skacze triki.
,,Zwykły" skate - skejter nie przynalerzący do w.w. Jeżdzi jak chce i tak też się ubiera. Gust muzyczny bardzo zróżnicowany.
Proskater - jest to zwykły skater tyle że jeździ bardzo dobrze i sponsoruje go jakaś firma deskorolkowa.
Pozer - taka czarna owca.Udaje że umie jeździć, ale tylko udaje. W rzeczywistości nie potrafi nawet najprostrzego triku.
Subkultura rasta - są przedstawicielami ruchu o charakterze społeczno – religijnym, który powstał w połowie lat 60-tych na Jamajce wśród ludności murzyńskiej. Ruch miał cele społeczne i polityczne, ale charakterystyczne jest to, że chciał je osiągnąć przede wszystkim za pomocą religii. Dlatego w swojej ideologii jest to ruch religijny, który inspiracje dla swoich działań politycznych znajdował w Piśmie Świętym. Do rozwoju ruchu przyczyniła się zrodzona w jego obrębie muzyka reggae: teksty pieśni głoszą równość społeczną, miłość i braterstwo, potępiają rasizm, demaskują symbol zła – Babilon, w którym żyjemy. Do Polski ruch rastafariański trafił na początku lat 80-tych .Noszą na głowach wielkie, wełniane czapki, spod których wystają "dredy" - długie włosy splecione w kilkadziesiąt warkoczyków, nie rozwiązywane i nie myte przez dłuższy okres czasu, z których powstają zmechacone "rurki". Noszą luźne stroje o barwach zielonej, żółtej i czerwonej (barwy narodowe Etiopii). Nazwa tego ruchu wywodzi się od imienia cesarza Etiopii - Rasta Farii I, Poprzez muzykę reggae idea ta nabrała nowych wymiarów.
Subkultura hipis - za datę pojawienia się ruchu hipisowskiego przyjmuje się14.01.1967 roku. Jedną z podstawowych idei hipisów było wyzwolenie, pojmowane jako uwolnienie jednostki od nakazów społeczeństwa. Swoją nonszalancją i odrzucaniem powszechnych wartości podważali i odrzucali ich znaczenie. Wiązała się z tym ucieczka od poboru wojskowego i publiczne palenie kart mobilizacyjnych. Hipisi widzieli wartość każdej istoty ludzkiej - każdej osobowości. Krytykowali wszelką "Ludzie są braćmi, świat jest dostatecznie duży dla wszystkich". Hipisi nie uznawali żadnej hierarchii, stąd w ruchu trudno dostrzec struktury organizacyjne. Hipisi traktowali siebie jak braci i siostry, gdyż łączyła ich wspólna świadomość i wiara. Hipisów wyróżniał również strój. Ten ubiór wyrażał wolność, a także jednolitą osobowość. Wreszcie wyrażał wspólnotę pewnych podstaw i wartości. Do tego długie włosy, na znak buntu, bycia poza społeczeństwem. Dopełniały one strój, który składał się zazwyczaj z kolorowych kwiecistych bluzek, często z rozszerzanymi rękawami, zniszczonych i podartych jeansów z szerokimi nogawkami-dzwonów, u kobiet z długimi, barwnymi spódnicami. Nieodłącznym atrybutem były tanie ozdoby - drewniane i plastikowe koraliki, pacyfki, apaszki i opaski na głowach. Głównym środkiem wyrazu hipisów była muzyka. Powstała ona z materiału, który już istniał: bluesa. rock and rolla, muzyki ludowej. LSD zażywane było przez hipisów w celu rozwoju wewnętrznego, a jego przyjmowanie ściśle kontrolowane. Wkrótce narkotyk ów stał się bardzo popularny wśród hipisów, do tego doszły jeszcze inne środki pobudzające. 
Subkultura dresów - dresiarzami najczęściej zostają osoby (głównie płci męskiej) bardzo zakompleksione. Obawa przed uznaniem za słabeusza sprawia, że dresiarz zrobi wszystko, by otoczeniu pokazać jaki to on jest silny. Brak uwagi ze strony rodziców sprawia, że kandydat na dresiarza czuje się nic niewarty, szuka więc uznania wśród kolegów z podobnymi problemami. Niezależnie jednak od powodu i środowiska powtarza się pewna zależność; im groźniej wyglądają, tym bardziej czują się bezradni wobec otaczającej ich rzeczywistości, czują się niekochani i niepotrzebni. Tak więc dresiarze z przekonania poszukują dobroci, życzliwości, niestety sami siejąc dookoła nienawiść, nie mają szans by te ukryte pragnienia urzeczywistnić. 
Zamożni dresiarze z przekonania noszą łańcuszki i wszelkiego rodzaju wisiorki z metali wartościowych. Dresiarze niezamożni często pochodzą z rodzin patologicznych, nie jest obcy im alkohol (a zresztą komu nie jest?) nie mają rodziny poza kumplami z podwórka, i to właśnie im taki dresiarz próbuje zaimponować. Wszyscy ubrani, jak sama nazwa wskazuje, w sportowe dresy. Dresy obowiązkowo muszą być firmowe (np. Adidas, Nike) oraz posiadać paski. Dominującymi butami są adidasy w kolorach tęczy.
Subkultura hip-hop - hip-hop nie jest tylko muzyką , lecz również kulturą i stylem życia. Ma wiele stylów i rodzajów. Słowa ewaluowały wiele razy w okresie istnienia hip – hop’u; od zabawnych improwizacji wygłaszanych na dyskotekach , przez teksty wychwalające nieprawdopodobne umiejętności rymotwórcze lub seksualne , aż do tekstów opowiadających o brutalności ulicznych gangów , pochodzeniu czarnych Amerykanów i niewłaściwej polityce wobec Murzynów. Lecz zawsze występuje wspólna cecha - przywiązanie do miasta i przyjaciół. W naszym kaju nadal niestety spotyka się ludzi, którzy nie znając zagadnień, oraz celów tej kultury, kreują wizerunek człowieka śmiesznie nazwanego hip – hop’owcem. Z powodu niewiedzy przekształcają kulturę w młodzieżową modę.
Subkultura mods - subkultura młodzieżowa powstała w Wielkiej Brytanii z końcem lat 50. XX wieku. Modsi wywodzili się głównie ze środowisk robotniczych, jednakże początki ruchu wywodzą się z londyńskiego Soho. Charakteryzowali się pedantycznym sposobem ubioru, nienawiścią do edukacji, zainteresowaniem najnowszymi trendami mody oraz muzyką eksperymentalną. Często nosili bujne włosy – bądź to ścięte na sposób "studencki", bądź też ułożone w ekstrawaganckie fryzury. Lubili szokować pełnym jaskrawych barw, krzykliwym i prowokującym wyglądem. Chętnie opowiadali się za hasłami związanymi z rewolucją seksualną.
Gusta muzyczne modsów oscylowały między rock and rollem, ska, rythm and bluesem, modern jazzem, beatem, popem a hard rockiem. Modsi stworzyli ciekawą mieszankę nowoczesnych nurtów w muzyce i elementów muzyki starego pokolenia. jest dobrze bo ostatnio to przerabiałem