Czas przed reformacją nie utrwalił dla naszych potrzeb odpowiednich źródeł, które by pozwoliły ustalić datę powstania dzieła rzeźbiarskiego. Brosig przesuwa powstanie rzeźby w mglistą „niepamiętność czasów", od których Madonna cieszy się wielką czcią wśród ludu kaszubskiego. Autor ten jednak konkretyzuje dalej swój pogląd, plasując rzeźbę Królowej Polskiego Morza w stylu gotyku dojrzałego, określając wykonanie jej na pierwszą połowę wieku XV. Konserwator z lat pięćdziesiątych opowiada się za drugą ćwiercią XV w.
Nazwa ta rozpowszechniła się w XIX stuleciu, w dobie romantyzmu. Rzeźba została opisana w liturgicznym manuskrypcie jako: "dat gulden build onser vrouwen" (dosłownie: "złote wyobrażenie Naszej Pani"). Inwentarz skarbca z 1626 wspomina "ein gross Marienbelt, sitzend uff einen sthuell mit lauteren golt uberzogen" (wielki wizerunek Marii siedzącej na tronie pokryty szczerym złotem).
Dzieło jest cennym przykładem sztuki ottońskiej, do dnia dzisiejszego jest obiektem czci i symbolem tożsamości ludności zamieszkującej Zagłębie Ruhry, zachowując swój pierwotny kultowy charakter.
Złota Madonna należy do wczesnych przedstawień o charakterze kultowym. Okres powstawania rzeźb tego typu przypada na przełom IX i X wieku, miejsce to zachodnia część Europy łacińskiej. We Francji co prawda zachowało się jedno dzieło tego typu – figura św. Fides (Conques, skarbiec przy kościele Santa Foy), lecz źródła wspominają o wielu innych tego typu dziełach. Posągi kultowe Madonny powstawały po X w., posąg z Essen stanowił dla nich prototyp.Dla podkreślenia kultowego charakteru wewnątrz rzeźb umieszczano relikwie. Złota Madonna jest swego rodzaju figuralnie ukształtowanym relikwiarzem.
Czas przed reformacją nie utrwalił dla naszych potrzeb odpowiednich źródeł, które by pozwoliły ustalić datę powstania dzieła rzeźbiarskiego. Brosig przesuwa powstanie rzeźby w mglistą „niepamiętność czasów", od których Madonna cieszy się wielką czcią wśród ludu kaszubskiego. Autor ten jednak konkretyzuje dalej swój pogląd, plasując rzeźbę Królowej Polskiego Morza w stylu gotyku dojrzałego, określając wykonanie jej na pierwszą połowę wieku XV. Konserwator z lat pięćdziesiątych opowiada się za drugą ćwiercią XV w.
Nazwa ta rozpowszechniła się w XIX stuleciu, w dobie romantyzmu. Rzeźba została opisana w liturgicznym manuskrypcie jako: "dat gulden build onser vrouwen" (dosłownie: "złote wyobrażenie Naszej Pani"). Inwentarz skarbca z 1626 wspomina "ein gross Marienbelt, sitzend uff einen sthuell mit lauteren golt uberzogen" (wielki wizerunek Marii siedzącej na tronie pokryty szczerym złotem).
Dzieło jest cennym przykładem sztuki ottońskiej, do dnia dzisiejszego jest obiektem czci i symbolem tożsamości ludności zamieszkującej Zagłębie Ruhry, zachowując swój pierwotny kultowy charakter.
Złota Madonna należy do wczesnych przedstawień o charakterze kultowym. Okres powstawania rzeźb tego typu przypada na przełom IX i X wieku, miejsce to zachodnia część Europy łacińskiej. We Francji co prawda zachowało się jedno dzieło tego typu – figura św. Fides (Conques, skarbiec przy kościele Santa Foy), lecz źródła wspominają o wielu innych tego typu dziełach. Posągi kultowe Madonny powstawały po X w., posąg z Essen stanowił dla nich prototyp.Dla podkreślenia kultowego charakteru wewnątrz rzeźb umieszczano relikwie. Złota Madonna jest swego rodzaju figuralnie ukształtowanym relikwiarzem.