Wizerunek śmierci w średniowiecznym dialogu "Rozmowa mistrza Polikarpa ze śmiercią"
Pojawia się motyw danse macabre. Śmierc wyjaśnia Polikarpowi, że porywa do swego tanecznego kręgu wszystkich ludzi bez wyjątku na wiek, status, zamożnośc, bez względu na czas. Dla śmierci każda pora jest dobra. Śmierc ostrzega również,, że szczególnie okrutnie będą traktowani po śmierci ludzie, którzy nie żyją godnie, np. oszuści, rozpustnicy.
Bohaterowie dialogu:
+ mistrz Polikarp - uczny, wykształcony i wierzący; chciał ujrzec śmierc, aby dowiedziec sie od niej dlaczego ludzie umierają
+ upersonifikowana Śmierc - chuda, blada, żółte lice, z oczu płynie krwawa rosa, naga płci kobiecej, koścista, bez końca nosa, szkarada z kosą w ręku, z gołą głową, przykra mowa (śmierc jako rozkładające się ciało ludzkie)
Wizerunek śmierci w średniowiecznym dialogu "Rozmowa mistrza Polikarpa ze śmiercią"
Pojawia się motyw danse macabre. Śmierc wyjaśnia Polikarpowi, że porywa do swego tanecznego kręgu wszystkich ludzi bez wyjątku na wiek, status, zamożnośc, bez względu na czas. Dla śmierci każda pora jest dobra. Śmierc ostrzega również,, że szczególnie okrutnie będą traktowani po śmierci ludzie, którzy nie żyją godnie, np. oszuści, rozpustnicy.
Bohaterowie dialogu:
+ mistrz Polikarp - uczny, wykształcony i wierzący; chciał ujrzec śmierc, aby dowiedziec sie od niej dlaczego ludzie umierają
+ upersonifikowana Śmierc - chuda, blada, żółte lice, z oczu płynie krwawa rosa, naga płci kobiecej, koścista, bez końca nosa, szkarada z kosą w ręku, z gołą głową, przykra mowa (śmierc jako rozkładające się ciało ludzkie)