Skarga ma w grzeczny sposób wyjaśnić punkt widzenia jej nadawcy. Osoba pisząca skargę, uzasadnia swoje pretensje, ale obowiązuje ją dobre wychowanie. Skarga, tak jak inne oficjalne pisma, jest podporządkowana normom tzw. etykiety.
Pisanie skargi zaczyna się tak jak pisanie podania. Najpierw po prawej stronie wpisuje się datę. Na środku kartki wpisuje się nazwę i adres instytucji, do której adresuje się skargę. Przy lewym rogu zamieszczona musi być informacja kto kieruje swoje pismo, czyli imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania. Zgodnie z drugim wzorem pisania skarg, dane nadawcy można wpisać pod nazwą instytucji, będącej odbiorcą pisma.
Treść zaczyna się od wyjaśnienia, na co ktoś się skarży. Nie trzeba zamieszczać dużej liczby informacji. Wystarczy jedno lub dwa zdania. Po nich uzasadnia się swój punktwidzenia, opisując sytuację, która miała miejsce. Pisać należy zwięźle, umieszczając tylko istotne informacje. Skarga nie może być zbyt długa dlatego rezygnuje się z niepotrzebnych wiadomości.
Styl pisania powinien być taki jak innych formalnych dokumentów, czyli uprzejmy i na dystans. Zbyt swobodny styl nie będzie dobrze świadczył o wychowaniu nadawcy. Zachować należy kulturalny ton, nawet jeśli ponoszą emocje. Skarga nie może zawierać nieuprzejmych słów, inwektyw i gróźb. Trzeba pamiętać, że obraźliwe sformułowania mogą być powodem do wytoczenia procesu przeciwko osobie, która je napisała. To samo dotyczy grożenia innym.
Jeżeli na korzyść skarżącego przemawia prawo, można podać przepisy, będące po jego stronie. Co ważne, muszą być tylko informacją, w żadnym wypadku nie mogą stać się słowami groźby. Istotne, że wiadomości, będące plotkami nie brzmią wiarygodnie. Składanie skargi na podstawie pomówień, niepewnych informacji, wyglądać będzie niepoważnie.
Ważne, że według savoir – vivre’ u skarga nie może być próbą zaszkodzenia komuś, zniszczenia jego reputacji, rozpuszczenia plotek i fałszywych oskarżeń. Skarga to raczej wyjaśnianie sytuacji, motywowanie, dlaczego ktoś czuje się pokrzywdzony. Nie należy wyrażać swojej opinii na temat osoby, firmy lub instytucji, na którą się skarży. Trzeba jedynie konkretnie opisać fakty.
Na końcu skargi składa się odręczny podpis. Według savoir – vivre’ u taki wyraża szacunek do adresata i uwiarygadnia piszącą osobę. Komputerowy podpis, zgodnie zetykietą, nie jest właściwy zarówno do oficjalnych pism, jak i nieformalnych listów.
Skarga ma w grzeczny sposób wyjaśnić punkt widzenia jej nadawcy. Osoba pisząca skargę, uzasadnia swoje pretensje, ale obowiązuje ją dobre wychowanie. Skarga, tak jak inne oficjalne pisma, jest podporządkowana normom tzw. etykiety.
Pisanie skargi zaczyna się tak jak pisanie podania. Najpierw po prawej stronie wpisuje się datę. Na środku kartki wpisuje się nazwę i adres instytucji, do której adresuje się skargę. Przy lewym rogu zamieszczona musi być informacja kto kieruje swoje pismo, czyli imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania. Zgodnie z drugim wzorem pisania skarg, dane nadawcy można wpisać pod nazwą instytucji, będącej odbiorcą pisma.
Treść zaczyna się od wyjaśnienia, na co ktoś się skarży. Nie trzeba zamieszczać dużej liczby informacji. Wystarczy jedno lub dwa zdania. Po nich uzasadnia się swój punktwidzenia, opisując sytuację, która miała miejsce. Pisać należy zwięźle, umieszczając tylko istotne informacje. Skarga nie może być zbyt długa dlatego rezygnuje się z niepotrzebnych wiadomości.
Styl pisania powinien być taki jak innych formalnych dokumentów, czyli uprzejmy i na dystans. Zbyt swobodny styl nie będzie dobrze świadczył o wychowaniu nadawcy. Zachować należy kulturalny ton, nawet jeśli ponoszą emocje. Skarga nie może zawierać nieuprzejmych słów, inwektyw i gróźb. Trzeba pamiętać, że obraźliwe sformułowania mogą być powodem do wytoczenia procesu przeciwko osobie, która je napisała. To samo dotyczy grożenia innym.
Jeżeli na korzyść skarżącego przemawia prawo, można podać przepisy, będące po jego stronie. Co ważne, muszą być tylko informacją, w żadnym wypadku nie mogą stać się słowami groźby. Istotne, że wiadomości, będące plotkami nie brzmią wiarygodnie. Składanie skargi na podstawie pomówień, niepewnych informacji, wyglądać będzie niepoważnie.
Ważne, że według savoir – vivre’ u skarga nie może być próbą zaszkodzenia komuś, zniszczenia jego reputacji, rozpuszczenia plotek i fałszywych oskarżeń. Skarga to raczej wyjaśnianie sytuacji, motywowanie, dlaczego ktoś czuje się pokrzywdzony. Nie należy wyrażać swojej opinii na temat osoby, firmy lub instytucji, na którą się skarży. Trzeba jedynie konkretnie opisać fakty.
Na końcu skargi składa się odręczny podpis. Według savoir – vivre’ u taki wyraża szacunek do adresata i uwiarygadnia piszącą osobę. Komputerowy podpis, zgodnie zetykietą, nie jest właściwy zarówno do oficjalnych pism, jak i nieformalnych listów.