Wiemy, że funkcja przyjmuje wartości ujemne dla danego przedziału . Oznacza to mniej więcej tyle, że argumenty oraz są miejscami zerowymi tej funkcji. Zatem naszą funkcję możemy zapisać w postaci :
Znów wykorzystujemy fakt, że do wykresu funkcji należy punkt P(1,5).
Zatem już znamy postać iloczynową funkcji
..oraz postać ogólną :
Żeby dobrać się do postaci kanonicznej musimy jeszcze policzyć wierzchołek tej funkcji.
Zatem naszą funkcję możemy zapisać w postaci iloczynowej:
Wiemy, że do funkcji należy punkt , więc możemy podstawić go do wzoru funkcji w postaci iloczynowej:
Podstawiamy naszą wartość do postaci iloczynowej, wymnażamy i zapisujemy funkcję w postaci ogólnej:
Do postaci kanonicznej potrzebujemy wierzchołka paraboli, który oznaczymy jako , gdzie :
Zatem postać kanoniczna tej funkcji prezentuje się następująco:
///Khan.
Wiemy, że funkcja przyjmuje wartości ujemne dla danego przedziału . Oznacza to mniej więcej tyle, że argumenty oraz są miejscami zerowymi tej funkcji. Zatem naszą funkcję możemy zapisać w postaci :
Znów wykorzystujemy fakt, że do wykresu funkcji należy punkt P(1,5).
Zatem już znamy postać iloczynową funkcji
..oraz postać ogólną :
Żeby dobrać się do postaci kanonicznej musimy jeszcze policzyć wierzchołek tej funkcji.
Postać kanoniczna funkcji :