Question

Zadanie
Dzieki czemu nie doszło do zerwania Sejmu Wilekiego?
zadanie
Jakie były główne postulaty zwolenników reform państwa
Prosze o dobre odpowiedzi
Z góry dziekuje

Answer 1

Sejm Wielki
Sejm Czteroletni obradował w latach 1788 -1792. Jego marszałkami zostali Stanisław Małachowski i Kazimierz Nestor Sapieha. Od początku prace sejmu przekroczyły oczekiwania króla. Zmniejszona kontrola Rosji, zaangażowanej w wojnę z Turcją sprzyjała poruszaniu ważnych zagadnień politycznych. Ostatecznie wymuszony sojusz z Rosją został zerwany w 1790 roku, gdy podpisany został układ z Prusami. Przewidywał on udział Rzeczypospolitej w przyszłej wojnie z Rosją i gwarancje pruskie dla integralności terytorialnej państwa polskiego. Sojusz ten miał również oblicze antyaustriackie. Jednak sytuacja polityczna uległa zmianie i rachuby na wykorzystanie sojuszu z Prusami dla wzmocnienia sytuacji międzynarodowej Polski okazały się zawodne. Ponadto w Warszawie nie zdawano sobie sprawy z nieszczerości działań dyplomacji pruskiej. Jej intencją było zerwanie związków polsko - rosyjskich, aby tym łatwiej było doprowadzić do kolejnego rozbioru.

Podczas obrad Sejmu wyodrębniły się trzy stronnictwa. Stronnictwo hetmańskie grupowało konserwatywnych zwolenników protekcji rosyjskiej. Nie chcieli oni żadnych zmian w organizacji politycznej państwa. Nazwa stronnictwa wzięła się od jego głównych przywódców: hetmana Franciszka Ksawerego Branickiego, Szczęsnego Potockiego i Seweryna Rzewuskiego. Stronnictwo królewskie stawiało sobie za cel wzmocnienie władzy wykonawczej przy utrzymaniu związków z Rosją. Jego głównymi przedstawicielami byli kanclerz Jacek Małachowski i rodzina króla (np. prymas Michał Poniatowski). Stronnictwo patriotyczne domagało się reform wewnętrznych, w tym przede wszystkim zniesienia liberum veto i wolnej elekcji, a w stosunkach międzynarodowych zerwania zależności od Rosji i zawarcia sojuszu z Prusami. Jego przywódcami byli marszałek Stanisław Małachowski, Ignacy Potocki, oraz poza Sejmem – Hugo Kołłątaj, Stanisław Staszic. W miarę upływu czasu programy stronnictw podlegały ewolucji, wzrastał radykalizm stronnictwa patriotycznego. W 1790 r. odbyła się powtórna elekcja posłów, gdyż upłynęła kadencja sejmu. Jednak posłowie dotychczasowi nie zostali zwolnieni z udziału w pracach sejmowych i odtąd sejm obradował w podwójnym składzie. Nowi posłowie byli w większości zwolennikami reform i zasilili szeregi stronnictwa patriotycznego. Wpływ na wydarzenia w Polsce wywierała dokonująca się w tym czasie rewolucja we Francji. Na szczególną uwagę w dorobku Sejmu Czteroletniego zasługują trzy kwestie: powiększenie armii, równouprawnienie mieszczaństwa i zmiana modelu państwa. Pierwsza z nich została rozwiązana poprzez podniesienie liczebności wojska do 100 tys. żołnierzy. Liczba ta okazała się nierealistyczna wobec braku środków finansowych na utrzymanie tak licznej armii. Ostatecznie powiększono ją do 65 tys. ludzi. Był to i tak wzrost o 100% wobec dotychczasowego stanu. Sprawa mieszczańska była jednym z ważniejszych problemów społecznych Rzeczypospolitej. W listopadzie 1789 r. odbyła się tzw. czarna procesja. Była to manifestacja mieszczan 141 miast królewskich, którzy w żałobnych strojach pod przewodnictwem prezydenta Warszawy J. Dekerta udali się do króla i przedłożyli mu petycję w sprawie poprawy położenia mieszczaństwa w Polsce. Wpłynęło to z pewnością na przyjęcie przez Sejm “Prawa o miastach królewskich” w kwietniu 1791 r. Wprowadziło ono pełne zrównanie mieszczan ze szlachtą w dziedzinie praw cywilnych i osobistych. Mieszczanie nie otrzymali jednak pełni praw politycznych, co z pewnością było mankamentem tej ustawy.