Dziedzina funkcji to zbiór wszystkich argumentów x , dla których dana funkcja jest określona.
Dla podanej funkcji:
- wyrażenie występujące w mianowniku musi być różne od 0
- liczba logarytmowana musi być większa od 0,
- wyrażenie pod pierwiastkiem kwadratowym (lub parzystego stopnia) musi być większe bądź równe 0.
Zatem funkcja będzie określona jeśli:
1)
Ustalimy, dla jakich jest równe zero i te liczby wyeliminujemy z dziedziny.
Zatem:
2)
Przekształcimy tę nierówność równoważnościowo do postaci wielomianowej:
Znajdujemy miejsca zerowe wielomianu:
Zaznaczamy miejsca zerowe na osi liczbowej, rysujemy przybliżony wykres zaczynając od prawej strony z dołu (bo a < 0) i wykres przecina oś OX w miejscach zerowych (bo pierwiastki są 1-krotne). Z wykresu odczytujemy rozwiązanie z uwzględnieniem, że x ≠ -3 i x ≠ 3, co wynika z warunku 9 - x ≠ 0 (został on rozwiązany w pkt. 1):
3)
Przekształcimy tę nierówność równoważnościowo do postaci wielomianowej:
Znajdujemy miejsca zerowe wielomianu:
Zaznaczamy miejsca zerowe na osi liczbowej, rysujemy przybliżony wykres zaczynając od prawej strony z dołu (bo a < 0) i wykres przecina oś OX w miejscach zerowych (bo pierwiastki są 1-krotne). Z wykresu odczytujemy rozwiązanie z uwzględnieniem, że x ≠ -3 i x ≠ 3, co wynika z warunku 9 - x ≠ 0 (został on rozwiązany w pkt. 1):
patrz pkt. 2
Uwzględniając wszystkie założenia, czyli
otrzymujemy:
Ostatecznie biorąc pod uwagę ustalenia dla wszystkich warunków ustalonych w punktach 1 – 3, czyli:
Dziedzina funkcji to zbiór wszystkich argumentów x , dla których dana funkcja jest określona.
Dla podanej funkcji:
- wyrażenie występujące w mianowniku musi być różne od 0
- liczba logarytmowana musi być większa od 0,
- wyrażenie pod pierwiastkiem kwadratowym (lub parzystego stopnia) musi być większe bądź równe 0.
Zatem funkcja będzie określona jeśli:
1)
Ustalimy, dla jakich jest równe zero i te liczby wyeliminujemy z dziedziny.
Zatem:
2)
Przekształcimy tę nierówność równoważnościowo do postaci wielomianowej:
Znajdujemy miejsca zerowe wielomianu:
Zaznaczamy miejsca zerowe na osi liczbowej, rysujemy przybliżony wykres zaczynając od prawej strony z dołu (bo a < 0) i wykres przecina oś OX w miejscach zerowych (bo pierwiastki są 1-krotne). Z wykresu odczytujemy rozwiązanie z uwzględnieniem, że x ≠ -3 i x ≠ 3, co wynika z warunku 9 - x ≠ 0 (został on rozwiązany w pkt. 1):
3)
Przekształcimy tę nierówność równoważnościowo do postaci wielomianowej:
Znajdujemy miejsca zerowe wielomianu:
Zaznaczamy miejsca zerowe na osi liczbowej, rysujemy przybliżony wykres zaczynając od prawej strony z dołu (bo a < 0) i wykres przecina oś OX w miejscach zerowych (bo pierwiastki są 1-krotne). Z wykresu odczytujemy rozwiązanie z uwzględnieniem, że x ≠ -3 i x ≠ 3, co wynika z warunku 9 - x ≠ 0 (został on rozwiązany w pkt. 1):
patrz pkt. 2
Uwzględniając wszystkie założenia, czyli
otrzymujemy:
Ostatecznie biorąc pod uwagę ustalenia dla wszystkich warunków ustalonych w punktach 1 – 3, czyli:
z 1)
z 2)
z 3)
otrzymujemy: