Napisz co znaczy według Ciebie przebaczac i kiedy trzeba przebaczac?
1994Ania
Przebaczać według mnie oznacza przebaczać komuś winy, złe uczynki, wyrządzone nam krzywdy. Przebaczać powinniśmy kiedy ktoś zrobi nam coś złego, powinniśmy przebaczać tak jak Bóg nam przebacza. Choć nie jest to takie łatwe to postaram się tak jak Jezus przebaczać.
Mam nadzieje że pomogłam :)
4 votes Thanks 0
Zgłoś nadużycie!
A) czynności ludzkie, jakich podejmuje się grzesznik nawracający się pod wpływem Ducha Świętego, to jest: żal, wyznanie grzechów i zadośćuczynienie; b) czynności Boże, spełniane poprzez posługę Kościoła, aby penitent mógł otrzymać "przebaczenie i pokój, to jest odpuszczenie grzechów".
Formuła rozgrzeszenia syntetycznie streszcza istotne elementy teologiczne omawianego sakramentu: Bóg, Ojciec miłosierdzia, jest źródłem wszelkiego przebaczenia i pojednania, którego dokonał Chrystus przez swoje paschalne misterium, i nadal sprawuje sakramentalnie mocą Ducha Świętego, który został nam dany, poprzez posługę Kościoła, "na odpuszczenie grzechów".
Trzy akty penitenta:
żal - skrucha, który gładzi grzechy powszednie, a także śmiertelne, o ile połączony jest z postanowieniem odbycia, w możliwie jak najszybszym czasie, sakramentalnej spowiedzi. Żal niedoskonały, attritio, uczyniony z bojaźni przed karą potępienia, wystarcza do sakramentalnej spowiedzi, ale sam nie gładzi grzechu ciężkiego; wyznanie grzechów, które już z punktu widzenia ludzkiego wyzwala i ułatwia pojednanie z bliźnimi. Penitent musi wyznać wszystkie grzechy śmiertelne, jakie pamięta po dokładnym rachunku sumienia. Katolik ma obowiązek spowiadania się przynajmniej raz w roku. Również dzieci przed I Komunią św. muszą przystąpić do sakramentu pokuty. Nie ma obowiązku wyznawania grzechów powszednich, ale Kościół bardzo zaleca taką praktykę. Pomaga to lepszemu uformowaniu sumienia i przezwyciężaniu złych skłonności. To sam Chrystus leczy i umacnia penitenta w jego duchowym rozwoju; zadośćuczynienie - sama sprawiedliwość domaga się naprawienia krzywd. Ten akt penitenta nazywa się też pokutą, którą wyznacza spowiednik. Powinna ona uwzględniać osobistą sytuację penitenta i mieć charakter leczący oraz zadość czyniący. Wymienia się takie rodzaje wyznaczanej pokuty: modlitwę, jakiś konkretny dar, uczynki miłosierdzia, usługa oddana bliźniemu, rezygnacja z czegoś i cierpliwe dźwiganie swojego krzyża.
8 votes Thanks 6
klaudia05
Moim zdaniem przebaczać to znaczy dać komuś druga szansę na poprawę i wierzyć w to że ktoś żałuje tego co uczynił.Przebaczać trzeba w momencie gdy pewną osobę kochamy i chcemy dla niej jak najlepiej tylko że ona w pewnym momencie zbłądziła.Przebaczą to znaczy mieć odwagę zaufać jeszcze raz komuś kto uczynił źle.
Mam nadzieje że pomogłam :)
b) czynności Boże, spełniane poprzez posługę Kościoła, aby penitent mógł otrzymać "przebaczenie i pokój, to jest odpuszczenie grzechów".
Formuła rozgrzeszenia syntetycznie streszcza istotne elementy teologiczne omawianego sakramentu: Bóg, Ojciec miłosierdzia, jest źródłem wszelkiego przebaczenia i pojednania, którego dokonał Chrystus przez swoje paschalne misterium, i nadal sprawuje sakramentalnie mocą Ducha Świętego, który został nam dany, poprzez posługę Kościoła, "na odpuszczenie grzechów".
Trzy akty penitenta:
żal - skrucha, który gładzi grzechy powszednie, a także śmiertelne, o ile połączony jest z postanowieniem odbycia, w możliwie jak najszybszym czasie, sakramentalnej spowiedzi. Żal niedoskonały, attritio, uczyniony z bojaźni przed karą potępienia, wystarcza do sakramentalnej spowiedzi, ale sam nie gładzi grzechu ciężkiego;
wyznanie grzechów, które już z punktu widzenia ludzkiego wyzwala i ułatwia pojednanie z bliźnimi. Penitent musi wyznać wszystkie grzechy śmiertelne, jakie pamięta po dokładnym rachunku sumienia. Katolik ma obowiązek spowiadania się przynajmniej raz w roku. Również dzieci przed I Komunią św. muszą przystąpić do sakramentu pokuty. Nie ma obowiązku wyznawania grzechów powszednich, ale Kościół bardzo zaleca taką praktykę. Pomaga to lepszemu uformowaniu sumienia i przezwyciężaniu złych skłonności. To sam Chrystus leczy i umacnia penitenta w jego duchowym rozwoju;
zadośćuczynienie - sama sprawiedliwość domaga się naprawienia krzywd. Ten akt penitenta nazywa się też pokutą, którą wyznacza spowiednik. Powinna ona uwzględniać osobistą sytuację penitenta i mieć charakter leczący oraz zadość czyniący. Wymienia się takie rodzaje wyznaczanej pokuty: modlitwę, jakiś konkretny dar, uczynki miłosierdzia, usługa oddana bliźniemu, rezygnacja z czegoś i cierpliwe dźwiganie swojego krzyża.