Święta Blanka urodziła się w 1188 roku w Palencji, jako córka Alfonsa VIII, króla Kastylii i wnuczka Henryka II Plantageneta.
W roku 1200 poślubiła Ludwika, francuskiego następcę tronu. Miała z nim dziesięcioro lub jedenaścioro dzieci. Kiedy w roku 1226 zmarł jej mąż, została regentką i rządziła aż do osiągnięcia przez Ludwika IX pełnoletności. W tym czasie zdołała podporządkować sobie buntujących się baronów oraz odeprzeć Anglików. Potrafiła też narzucać swoją wolę klerowi. W roku 1234 Ludwik IX objął formalnie tron, a poślubiwszy za radą matki Małgorzatę Prowansalską, zaczął ulegać wpływowi żony. Mimo to Blanka nie rezygnowała z licznych inicjatyw na polu polityki i przyczyniała się nadal do jednoczenia kraju. Pod koniec życia przyjęła habit cysterski. Zmarła 1 grudnia 1252 roku w Paryżu. Przedstawiana jest w szatach królewskich jako promieniująca dobrocią kobieta.
Święta Blanka urodziła się w 1188 roku w Palencji, jako córka Alfonsa VIII, króla Kastylii i wnuczka Henryka II Plantageneta.
W roku 1200 poślubiła Ludwika, francuskiego następcę tronu. Miała z nim dziesięcioro lub jedenaścioro dzieci. Kiedy w roku 1226 zmarł jej mąż, została regentką i rządziła aż do osiągnięcia przez Ludwika IX pełnoletności. W tym czasie zdołała podporządkować sobie buntujących się baronów oraz odeprzeć Anglików. Potrafiła też narzucać swoją wolę klerowi. W roku 1234 Ludwik IX objął formalnie tron, a poślubiwszy za radą matki Małgorzatę Prowansalską, zaczął ulegać wpływowi żony. Mimo to Blanka nie rezygnowała z licznych inicjatyw na polu polityki i przyczyniała się nadal do jednoczenia kraju. Pod koniec życia przyjęła habit cysterski. Zmarła 1 grudnia 1252 roku w Paryżu. Przedstawiana jest w szatach królewskich jako promieniująca dobrocią kobieta.