Question

POTZRZEBUJE SCENARIUSZE DO PRZESTAWIENIA NA KONIEC 6 KLASY ;)

DAM NAJ...!

Answer 1

SCENARIUSZ UROCZYSTOŚCI NA KONIEC ROKU
1.Uwagi wstępne
Tradycją naszej szkoły stało się uroczyste kończenie roku szkolnego i żegnanie klas 6. Są to
akademie lub spektakle ze scenografią. Ich klimat wynika z rozmów nauczycieliorganizatorów z uczniami. Często, przynajmniej jedna część uroczystości ma charakter
humorystyczny.
2. Organizacja uroczystości
Koordynatorem jest wychowawca klasy 6. Współpracuje on z nauczycielami muzyki i
plastyki, chórem oraz uczniami klas 6 i 5 o szczególnych (swobodni ruchowo, śmiali,
umiejący się wywiązać z zadania aktorskiego).
3. Opis scenografii
Na parawanie kwiaty, słońce, motyle, obok stoją drzewa. Za parawanem 4 ławki, tablica.
Uczniowie klas 6 ubrani na galowo, a 5 w stroje codzienne.
4. Scenariusz przedstawienia
W scenariuszu pominęłam początkową część uroczystości-wprowadzenie sztandaru,
odśpiewanie hymnu, przemówienie dyrektora szkoły, wręczenie nagród uczniom i listów
gratulacyjnych-ich rodzicom.
Z za parawanu przy akompaniamencie smutnej melodii odzywa się głos
Głos:
Dnia pierwszego września
roku pamiętnego
przywiedli nas tutaj
nie wiemy dlaczego.
Serca wypłoszone
buzie zapłakane
co was tutaj czeka
dzieciaki kochane.
Mama zostawiła
babcia nie pomoże
weź nas w swą opiekę
dobry Panie Boże
Na scenę wychodzi konferansjer z klasy 6
KONFERANSJER
Drogie koleżanki i koledzy wychodząc z założenia, że słuchanie, co roku tych samych
choćby najwspanialszych wierszy może stać się nudne, postanowiliśmy zaprezentować
program na wesoło.
Będzie nam, niezwykle miło, jeśli uda nam się wywołać uśmiech na twarzach słuchaczy.
Ewentualne oklaski dozwolone.
Dziś zapraszamy was na krótki „koncert życzeń”, w którym chcemy wyrazić szkole naszą
wdzięczność.
PIERWSZY UTWÓR DEDYKUJEMY TYM, KTÓRZY UCZYLI NAS JĘZYKA
POLSKIEGO

UCZEŃ 1
- Panie Święty Ty widzisz z wysokiego nieba
ile się na tym polskim umordować trzeba,
Świat stworzyłeś ogromny, piękny, kolorowy,
ale po co żeś stworzył tyle części mowy?
UCZEŃ 2 i 3
- U2-Uczniowski zespół powołany do opracowania nowych programów z języka polskiego
w ramach reformy oświaty proponuje od następnego roku szkolnego nowe nazewnictwo
w odmianie rzeczowników.
- U3-Najpierw przypomnijmy odmianę według starego programu:(przypadki uczeń 2,
pytania 3)
Mianownik kto? co?
Dopełniacz kogo? czego?
Celownik komu? czemu?
Biernik kogo? co?
Narzędnik kim? czym?
Miejscownik o kim? o czym?
Wołacz o!
- U2-A teraz proponowana przez nas nowa odmiana odpowiadająca rzeczywistości życia
szkolnego:
- Przezywnik kto? kogo?
- Rozbijacz kogo? kiedy?
- Podpowiadacz komu? czym?
- Wykrętnik kim? czym?
- Ściągacz kiedy? od kogo?
- Gadulec o kim? o czym?
- Ziewacz o!!
U2- W wersji drugiej mogłyby wejść np. takie przypadki:
- Wygryźnik kto? kogo?
- Wykopnik komu? z czego?
- Łapownik komu? ile?
- Pożycznik ile? od kogo?
- Kablowiec kto? komu?
- Zazdrośnik komu? czego?
- Podziwiacz o!
- U2- Nowe nazwy są bardzo bliskie życiu codziennemu i dlatego uczniowie z łatwością je
zapamiętają.
• Piosenka „Ułani, ułani”
KONFERANSJER
Matematycy, niech wiersze i piosenka rozjaśnią wasze twarze, a w pamięci zachowajcie tylko
dobre chwile z naszą klasą.
Na scenę wychodzi grupa czterech uczniów

UCZEŃ 4
Powszechnie wiadomo, że matematyka jest jednym z trudniejszych przedmiotów szkolnych,
a pamięciowe opanowanie tabliczki mnożenia nie lada problemem dla wielu uczniów.
Mimo to, wszyscy matematycy uparcie wymagają jej dokładnej znajomości. Najgorszy okres
ucisku przypada na klasę drugą, bo Pani dusi z tabliczki mnożenia.
Aby ulżyć doli naszych młodszych kolegów, wymyśliliśmy tabliczkę mnożenia, którą
eksperymentalnie sprawdziliśmy w naszej klasie.
Efekty mamy nadzwyczajne.
Proszę tylko posłuchać ( odpowiedzi udzielają 3 pozostali uczniowie):
2*1 – mało 5*5 – sporo
3*2 – niedużo 8*8 - dużo
1*1 – malutko 0*0 - nic
2*2 – niewiele 10*9 – bardzo dużo
- Wspaniale! Wspaniale jestem zachwycona waszą znajomością nowej tabliczki.
Polecamy ją wszystkim.
UCZEŃ 5
Nie bądź osłem do kwadratu
do sześcianu mędrcem bądź.
Wiedza to jest silny atut
staraj się ją w ręce wziąć.
Nie twierdź więc ni w pięć ni w dziewięć,
że cię prześladuje pech.
Nie mów nigdy „ ja tam nie wiem”
kiedy zliczysz choć do trzech.
Tam, gdzie trzeba, ruszaj głową
i wysoko głowę nieś,
oceniając na zielono swych komórek szarych treść.
I ty możesz być Einsteinem,
jeśli bardzo tego chcesz!
A zdolności nadzwyczajne,
mogą w tobie drzemać też!
Tak więc zawsze mierz wysoko
Tam, gdzie Szklanej Góry grzbiet.
Nie rób nic „pi razy oko”
bo do zera spadniesz wnet!
Nie wierz w żadne dni feralne,
życie to otwarta gra.
I ty możesz być Einsteinem,
gdy energię w sobie masz! (W. Ścisłowski „ I Ty możesz być Einsteinem”)
• Piosenka „ Gdybym miał gitarę”
KONFERANSJER
Następny utwór przeznaczony jest dla tych, którzy teoretycznie a nie praktycznie,
omawiali bitwy i potyczki historyczne.

UCZEŃ 6
Cóż to za chłopiec piękny i młody,
i cóż to z nim za dziewczyna.
Nad brzegiem mętnej, nadbiałczańskiej wody,
błądzą przy świetle księżyca.
Ona mu królów szepcze imiona,
on dopowiada jej daty.
Może obojgu padło na głowę?
Może to jakieś wariaty?
Pogasły okna, umilkły ptaki,
opustoszały podwórka.
A ci to pilni uczniowie „dziewiątki”,
jutro z historii powtórka.
UCZEŃ 7
Galopują daty, galopują
że aż w głowie, miejsca na nie brak.
Mieszają się fakty i kotłują,
ale w tym historii właśnie smak.
Nie mają wytchnienia, nie starcza im snu,
po nocach ich straszą upiory,
przez wieki, epoki wciąż pędzą bez tchu
to są miłośnicy historii.
• Piosenka „ Hej sokoły”.
KONFERANSJER
Dla Pani, która uczyła nas przyrody i często nas pytała, my przygotowaliśmy dzisiaj pytania.
UCZEŃ 8
Czy rumianek jest rumiany?
Czy skrzyp skrzypi? Może wiecie
Czy rozchodnik dla odmiany,
wciąż rozchodzi się po świecie?
A czy bratek ma gdzieś brata?
Czy leń leni się czasami?
Czy tatarak to rak tata?
Kto odpowie? Kto? My sami? (W. Ścisłowski „Pytania”)
UCZEŃ 9
Oglądałem różne tajemnice:
w jednym szkiełku „życie w kropli wody”
W innym zaś kanały na Księżycu
(...)Wiem o kuli napełnionej lodem,
o bursztynie gdy się go pociera...
Wiem, że ciało pogrążone w wodę
traci tyle, ile...et cetera.
Ach wiem jeszcze że na drugiej półkuli
Słońce świeci, gdy u nas jest ciemno!
(...) i wciąż wierzę biednymi zmysłami
Że ci ludzie na drugiej półkuli
Muszą chodzić do góry nogami(...) (J.Tuwim „Nauka”)

UCZEŃ 10
On natchniony i młody był,
I aż do nauki się rwał.
A przyrodę z wszystkich sił
Kochał i w sercu ją miał
Więc tysiące znał rzek i mórz,
Nazwy i krajów, i miast,
Siedem kontynentów wszerz i wzdłuż,
A nawet planet i gwiazd.
Będziesz z mapą za pan brat,
I z globusem, jeśliś chwat
To przyroda, przyroda
Ci pomoże poznać świat
UCZEŃ 11
Nasza pani od przyrody,
tak nam o świecie mówić potrafi,
że aż na mapie niebieskie plamy szumią jak morza i oceany.
A co jest plamką żółto-czerwoną,
wyrasta górą wielką i stromą...
Przed nami arkusz mapy nieduzy,
a my jesteśmy w wielkiej podróży.
Co było obce, będzie nam znane,
bo nasz pani jest kapitanem,
co na okręcie dokoła świata,
płynęła z nami przez szkolne lata. (J. Fickowski „Wielka podróż”)
Piosenka „ Wakacje”
KONFERANSJER
A teraz coś specjalnie dla tych, którzy uczyli nas biegać, grać w piłkę, skakać oraz wbrew
naszej woli prostowali nam kręgosłupy.
UCZEŃ 12
Nie ruszyli z kraju na żadne zawody
chłopcy, którzy rzadko używają wody.
Nie mogli wyjechać członkowie tej paczki,
co zamiast pałeczki podają ściągawki.
Na próżno trenują codziennie od nowa,
dwie dzielne mistrzynie – szermierkę na słowa.
Wciąż walczą językiem – nie szablą nie szpadą,
więc w kraju zostają i nigdzie nie jadą.
Mistrza w pchnięciu kulą też ominął lot,
bowiem umie trafić tylko kulą w płot.
Nie pojechał strzelec, bo ma złe wyniki,
przy tablicy strzela – same byki. (W. Chotomska „Kto nie pojechał na olimpiadę”)
KONFERANSJER
Ostatnią piosenkę i pytanie kierujemy do Pani Dyrektor.
Prosimy aby spróbowała zgadnąć, „kto to może być?"

UCZEŃ 13
Nigdy się nie bił z chłopakami,
nie ciągnął dziewcząt za warkocze,
na spacer chodził z rodzicami,
i uczył się przez cały roczek.
Przepraszam mówił i dziękuję,
nogi przed spaniem mył codziennie,
z klasówek nigdy nie miał dwójek
i wiersze deklamował pięknie.
Nie ściągał i nie podpowiadał,
nie hałasował, siedział prosto,
nie mówił – znowu tyle zadał,
a w domu się nie kłócił z siostrą.
Przed kolegami się nie chwalił,
robił gazetki, śpiewał w chórze,
jak było chłodno nosił szalik,
i nie przechodził przez kałuże.
Nie ślizgał się po korytarzach,
stawał w szeregu, chodził w parach,
i nigdy nie był na wagarach.
Jak się nazywa? zapytacie.
Ten chłopiec zwie się ideałem.
Nigdy takiego nie widziałem. (Z. Lengren „Kto to moze być”)
• Piosenka „Wesołe jest życie staruszka”
KONFERANSJER KL V
- A teraz cofnijmy wskazówki zegara o kilka dni, miesięcy lub lat i przypomnijmy sobie
radości i smutki minionych dni.
- Na pewno nie zawsze zbieraliście same pochwały, czasem oberwaliście uwagę, czasem
doszło do wielkiej draki, była wybita szyba, zdarzały się wagary.
- Ale wyobraźcie sobie co by było, gdyby do szkoły chodziły same anioły.
UCZEŃ A i B
A:Gdyby do szkoły chodziły anioły,
wyglądałoby to dość normalnie.
B:Tyle tylko, że anioł anioła,
w czasie lekcji piórnikiem nie walnie.
A:Gdyby do szkoły chodziły anioły,
nie wiem jakie stawiano by stopnie.
B:A przerwa wyglądałaby całkiem okropnie.
Bo na anielskiej przerwie chodzono by parami:
A: dzień dobry,
B:przepraszam,
A:och! ach!
B:I na anielskiej przerwie, nudno by było że aż strach.
A:Do naszej szkoły nie chodzą anioły,
rzec by można że nawet odwrotnie.
B:Czasem słychać tu wrzaski piekielne,
a jak coś fruwa po klasie – to gąbka, albo trampki ciśnięte w zapale.

dziękujemy że mogliśmy się z wami uczyć i losowa piosenka na koniec.