Question

Potrzebuję informacji o kościołach, bazylikach we Włoszech.
Ogólne informacje. Historia kościoła, atrakcyjność kościołów we Włoszech.
Bardzo proszę o pomoc.

Answer 1

Bazylika ta jest symbolem Kościoła Weneckiego a także władzy politycznej, ponieważ początkowo była ona kaplicą doży i dopiero w XIX w., stała się siedzibą Patriarchatu. Była bardzo ważnym miejscem w Wenecji, gdyż to tu odbywała się aklamacja nowo wybranego doży i to tutaj także tenże doża błogosławił i pozdrawiał załogę weneckiej floty wyruszającą na wojnę. W fasadzie bazyliki znajduje się pięć portali co odpowiada ilości kopuł wieńczących budowlę. Kopuły te są wykonane w stylu wschodnim i przypominają swym wyglądem kopuły na islamskich świątyniach. Bierze się to stad, że gdy one powstawały Wenecja utrzymywała bliskie kontakty ze Światem Wschodu.



Do Włoch gotyk dotarł przede wszystkim za pośrednictwem klasztorów. Architektom włoskim ten styl budowania niezbyt się podobał. Podobnie jak romanizm był dla nich kulturowo obcy. Przyjęły się i rozpowszechniły tylko niektóre elementy tego stylu, a wraz z pojawieniem się renesansu szybko od gotyku odstąpiono.
Kościoły budowane na terenie Italii w okresie XIII - XIV wieku to przeważnie bazyliki, często przykryte drewnianym stropem lub widoczną we wnętrzu więźbą dachową. Pojawiające się sklepienia to najczęściej sklepienia krzyżowe, zabezpieczone stalowymi lub spiżowymi ściągami. W ten sposób znaczna część sił ukośnych była równoważona w rozciąganym elemencie poziomym, a pozostała, niewielka część, przekazywana na ściany i filary podparte przyporami. Stąd kościoły włoskie nie mają skomplikowanych układów łęków przyporowych, które wraz z filarami tworzyły misterne układy systemów przyporowych. Zastosowane ściągi były skutecznym rozwiązaniem, jednak nie zdobiły wnętrza kościoła. Ich zastosowanie lub przykrycie nawy głównej (często także naw bocznych) stropami pozwoliło na zwiększenie rozstawu kolumn, przez co wnętrza włoskich kościołów są bardziej przestronne, niż budowli w Europie Północnej. Dodatkowo, występujące w rozwiązaniach italskich znaczne podwyższenie wysokości naw bocznych, sprawia wrażenie układów bardziej scalonych i mało doświetlonych.