Question

Kanon Polskiej kultury narodowe- historia, obyczaje, sztuka. Referat,nie wiem jak opisac sztuke ;/ Pomozecie ? ;)

Answer 1

Wstęp W codziennych rozmowach słowo kultura bywa kojarzone z pewnymi formami sztuki takich jak opera, balet, muzea. Natomiast za osobę kulturalną uważa się kogoś, kto jest wykształcony, posiada ogładę towarzyską, zna się na sztuce i potrafi docenić jej wartość. W takim znaczeniu kultura jest cechą indywidualną. Socjologowie i antropolodzy używają tego terminu w znacznie szerszym sensie. Pierwotnie termin cultura wiązał się z uprawą roli, bądź hodowlą zwierząt i Podobna praca 100% Oceń wkład kultury polskiej w rozwój świadomości narodowej oznaczał przekształcanie naturalnego stanu zjawisk przyrody w stan bardziej użyteczny i przydatny człowiekowi. Także obecnie w języku agronomii używa się wyrażeń takich jak: kultura rolna, kultura bakterii, bądź monokultura, co wiąże się bezpośrednio z pierwotnym znaczeniem tego słowa. Po raz pierwszy w nowym znaczeniu termin ten został użyty przez Cycerona, który w dziele Disputationes Tusculanae użył sformułowania cultura animi (dosłownie: uprawa umysłu) w celu określenia pierwszej w literaturze koncepcji filozofii. Po raz pierwszy nowoczesne zastosowanie pojęcia kultury pojawiło się w 1688 roku, użyte przez Samuela Pufendorfa w pracy De iure naturae et gentium, gdzie zamieścił on słowa takie jak: cultura czy cultura animi na oznaczenie wszelkich wynalazków wprowadzonych przez człowieka (takich jak instytucje społeczne, ubranie, język, moralność kierowaną przez rozum i obyczaje). W ciągu wieków słowo to było coraz częściej używane przez filozofów, a potem także uczonych zajmujących się naukami społecznymi. Rezultatem tego procesu stała się jego wieloznaczność. 1. Kultura nakłada ograniczenia zakres wolności indywidualnej. Ludzie nie zawsze mogę robić to co chcą. Prawo-wynalazek kultury-zabrania im pewnych typów zachowań(np. chodzenia nago po ulicy), a innych od nich wymaga (np. opłaty za metro). Jednostki nie mogą tworzyć swojego własnego języka, jeśli pragną porozumiewać się z innymi. Choć mężczyzna i kobieta są sobie biologicznie równi(mimo różnic), rzadko bywają równi pod względem kulturowym. W wielu społeczeństwach mężczyźni mają wyższy status społeczny i większy zakres władzy niż kobiety. To samo można odnieść do biedoty czy grup mniejszościowych w większości społeczeństw. Kultura ogranicza nas nierównomiernie. Słowo "kanon" jest, jak wiadomo, greckie, i oznaczało pierwotnie "pręt, drążek, lineał, pręt (albo sznur) mierniczy", później w ogóle "miarę", "wzorzec", "model"; znaczenie bardzo podobne ma łacińska norma. W średniowiecznej Europie "kanon" pojawia się powszechniej w kontekście teologiczno-scholastycznym (np. we Francji w XIII wieku). Potem stopniowo słowo to przenikało w inne sfery życia. Kultura jest w swej istocie społeczna, czyli międzyindywidualna, wytwarzana jest zbiorowo i wspólna ludziom w obrębie węższych lub szerszych grup, kręgów, warstw i klas społecznych. ?Ukształtowana przez kulturę twórcza jednostka może wnieść do nij ważny indywidualny wkład, ale człowiek rozwijający się w izolacji w sposób wyłącznie naturalny nie byłby w stanie wyłonić ze swych wyłącznie biologicznych zasobów jakiejkolwiek złożonej i bogatej całości kulturalnej, która by odpowiadała najprostszej choćby kulturze ludu uznawanego za prymitywny. Źródła kultury wynikają bowiem z natury gatunku ludzkiego, ale jej rozwój historyczny oddala poszczególne pokolenia coraz bardziej od tych źródeł, tworząc dystans, którego nie da się pokonać mocą izolowanego indywidualnego wysiłku. Już Herder ujął trafnie tę prawdę, mówiąc, że zasadą człowieczeństwa są siły biologiczne i tradycja. Człowiek z natury jest zdolny do tworzenia i przyjmowania kultury, ale dopiero za sprawą wychowania dokonuje się jego wprowadzenie do udziału w osiągniętym już dorobku kultury. Ten proces oznacza drugie narodziny człowieka-jego narodziny w kulturze.? Ład każdej kultury, pozwalający mówić o jej strukturze, wynika z podporządkowania postaw kierujących działaniami określonym wzorom i normom. Wzory, normy, oceny i przekonania im towarzyszące są tkwiącymi w świadomości ludzi i sterującym ich działaniem wyznacznikiem postaw składających się na zinternalizowaną warstwę kultury. W związku z tym jeszcze raz trzeba podkreślić, że nie ma kultury bez wzorów i norm działania. Kwestia pełnego uświadomienia, a zwłaszcza refleksyjnego słownego sformułowania wszystkich wzorów jest natomiast skomplikowana i stanowi przedmiot teoretycznych sporów. Kultura jest ściśle związana z człowiekiem ponieważ to on jest jej twórcą i jednocześnie odbiorcą, jest kształtowany przez kulturę, wyraża w niej i zaspokaja swoje potrzeby. Wszystko co można nazwać kulturą powstaje i rozwija się w jakiejś społeczności i dzięki stycznościom społecznym. Kultura nie istniałaby gdyby nie było życia zbiorowego. W ramach zbiorowości kultura przekazywana jest w czasie i przestrzeni, oznacza to iż ulega dyfuzji i może być również kumulowana na drodze doświadczeń w procesie przekazu pokoleniowego. Ze względu na swój społeczny charakter kultura nie jest nigdy jednolita w obrębie danego społeczeństwa. W każdej kulturze zawarte są różnice kulturowe, które wiążą się ze zróznicowaniem pełnionych ról społecznych. ?Kultura jest zjawiskiem powtarzalnym. Do kultury mogą należeć tylko te zjawiska, które odznaczają się powtarzalnością. Aby jakiś ?wynalazek? ludzki mógł stać się elementem kultury lub, inaczej mówiąc, aby mógł być zaliczony do kultury, musi-po pierwsze-być zachowany, utrwalony i przekazany następnemu pokoleniu. ?O kulturze-pisze S.Czarnowski-możemy mówić tylko wtedy, gdy odkrycie czy wynalazek zostaje zachowany, gdy jest przekazywany z pokolenia na pokolenie, gdy staje się dorobkiem trwałym zbiorowości ludzkiej, nie przyzwyczajeniem poszczególnej jednostki czy jej mniemaniem osobistym.?? 2. Jednym z typów kultury jest kultura masowa. ?Wynalezienie druku, radia, kina, telewizji i ich dynamiczny rozwój dały początek potężnemu zjawisku określonemu mianem kultury masowej. Niemal od samego początku swego istnienia stała się ona przedmiotem krytycznych refleksji i niepokoju intelektualnych sfer.(..) Przed kulturą masową-jej funkcją informacyjną, rozrywkową, wychowawczą-stanął dylemat: prawa człowieka a media. Dotyczy to przede wszystkim sfery ochrony osoby w tym, co jest potencjałem jej ludzkiego rozwoju, tj.sfery jej wrażliwości. Szkicując obraz osobowości jako towaru, konieczne jest scharakteryzowanie płaszczyzny, która ją wykształciła, a jest nią kultura masowa. Przyczyną jej powstania był bardzo szybki rozwój techniki, automatyzacja pracy, zmniejszenia popytu na pracę fizyczną, która zastąpiona została działalnością maszyn. Stawianie człowieka w cieniu zautomatyzowanych mechanizmów produkcyjnych implikuje zmianę procesów psychospołecznych istot ludzkich. Można postawić tezę, że dzisiejsza postać kultury, to wytwór i cecha zindustrializowanego społeczeństwa . Ma ona postać produktu przygotowywanego wyłącznie w postaci, którą będzie można sprzedać. Zdaniem Gustawa Friedmana kultura masowa jest ogółem dóbr konsumpcyjnych oddanych do dyspozycji szerokiej publiczności za pomocą środków masowej komunikacji w warunkach cywilizacji technicznej. Sytuacja zdominowania przez kulturę masową doprowadziła do dehumanizacji i alienacji pracy, co spowodowało kryzys osobowości jednostki, o czym pisał już K. Marks. Poprzez niekorzystną sytuację, jaka panuje obecnie, ludzie zatracili swoje naturalne cechy, jakimi są: wolna wola, zachowania prospołeczne, twórczość. Zatracenie naturalnych umiejętności cechuje społeczeństwo podzielone na klasy, zwłaszcza zaś społeczeństwo kapitalistyczne, gdzie większość ludzi przekształca się w zniewolone, eksploatowane elementy machiny ekonomicznej. Kontynuatorzy wątku alienacji rozciągnęli go poza pracę, także (między innymi) na kulturę. Kryzys osobowości, będący efektem alienacji pracy, doprowadził do powstania pewnej próżni, którą współcześnie skutecznie wypełnia kultura masowa, oferując własne substytucyjne wzorce. Współcześnie model amerykański kultury masowej jest najbardziej charakterystyczny, dlatego też przykład Stanów Zjednoczonych Ameryki jest odpowiedni dla próby scharakteryzowania oddziaływania kultury masowej na osobowość. Wielość kultur lokalnych, osadzonych w zaistniałych warunkach historycznych oraz ekonomicznych nie doprowadziła do stworzenia narodowej kultury amerykańskiej. Bardziej istotna była konieczność dostosowania się do szybko zmieniających się warunków i zadbania o zabezpieczenie materialnej strony życia Amerykanów. Sytuacja taka ma miejsce także i dziś, czego skutkiem jest zdominowanie przez kulturę masową życia codziennego i odsunięcie na dalszy, mniej istotny plan kultury ,,wysokiej?. Uznając fakt dominacji kultury masowej w społeczeństwie industrialnym, opartym w głównej mierze na dystrybucji i spożyciu, nie można ograniczać ,,duchowego życia narodu? wyłącznie do życia w sferze konsumpcji, zadowolenia się powielanymi imitacjami. Kultura narodowa cechuje się wieloma poziomami, gdzie obok masowej istnieje na najwyższym poziomie kultura oryginalna, cechująca się najwyższymi wartościami artystycznymi. Zawiera ona bardzo bogatą awangardową, niebanalną myśl przewodnią, równie dostępną jak treść kultury masowej, jednak ze względu na trudność jej odbioru i rozumienia pozostaje przesłaniem wyłącznie dla intelektualnego establishmentu. Natomiast kultura masowa, będąc niższym poziomem kultury narodowej, nie jest tak elitarna, wysublimowana, a przez to niezrozumiana. Ma ona charakter bardziej demokratyczny, egalitarny ale i naśladowczy. Jest ona systemem imitacji bezwartościowych artystycznie lub wykonanych profesjonalnie oddalonych od rzeczywistych problemów życia, wykreowanych na potrzeby rynku. Dzięki wysokorozwiniętym środkom masowej komunikacji tworzy ona świat iluzji oddziałując na świadomość ludzi. Ilościowa definicja kultury masowej, rozszerzona do całości kultury, tzn. sportu, turystyki, popularnej nauki, została sformułowana przez Antoninę Kłoskowską. Autorka nie klasyfikuje tej kultury jednoznacznie jako produktu społeczeństwa kapitalistycznego; wyprowadza ją z wielu przyczyn historycznych np. powszechna oświata, wzrost ilości wolnego czasu, rozpad małych grup lokalnych, rozluźnienie więzi społecznych. Zakończenie Kultura masowa tworzy z adresatów wciąż głodnych konsumentów, pożerających kolejne obrazy, słowa dostarczane im przez media. Wzrastające tempo spożycia kolejnych produktów sprawia, że ich wymiana i starzenie się staje się coraz szybszym procesem. Konsument nudzi się jednym produktem, ponieważ dostarcza się jemu kolejne, lepsze, w ten sposób przyzwyczajając go do konieczności skorzystania z nowości. Przykładem wpływu kultury może być fakt tworzenia obrazu człowieka ,,nowoczesnego?. Jest nią jednostka, która osiągnęła sukces. Wywołuje to przeświadczenie, że każdy wysiłek powinien przynieść zwycięstwo nagrodzone awansem czy karierą. Staje się on miarą ważności człowieka w hierarchii społecznej; człowiek odnoszący sukces jest kimś lepszym od tego, któremu się co nie udaje. Kategoria ta staje się pewnym sprawdzeniem możliwości jednostki w dzisiejszym świecie. Tymczasem dorastają kolejne pokolenia telewizyjnych dzieci, które już prawie nie umieją samodzielnie poszukiwać wiedzy, ich świat często zamknięty jest w ramach telewizji ? komputera. Bezgranicznie wierzą one we wszystko, co środki masowego przekazu im przekazują; z nich czerpią wzory zachowań. Często to one są ich ?rodziną?, nikt nie uczy ich selektywnego doboru programów i treści upowszechnianych za pośrednictwem wszechobecnych źródeł informacji. Chłoną wszystko, co sączy się z telewizora, do ostatniej ,,kropli?, podobnie jak coca-colę. Istotne jest, aby zauważyć i zrozumieć, jak subtelna i delikatna granica dzieli wykorzystanie mediów w celu manipulowania świadomością społeczeństw i jednostek od celów informacyjnych, które to funkcje kultura masowa i środki masowego przekazu także spełniają. Dzisiaj pojawia się problem dotyczący umiejętności rozróżnienia tego co jest czystą informacją od tego co jest wiadomością zmanipulowaną. Granica jest bardzo cienka. Teoretycy dostrzegli ten problem wiele lat temu, uświadamiając , jaki wpływ na człowieka i jego stosunki z innymi mają nowe sposoby przekazy informacji oraz cała kultura ulegająca transformacji pod ich wpływem. Próba orzeczenia, czy nowoczesna kultura utrudnia dzisiaj żyć jednostkom, czy też wiernie im służy, byłaby bezowocna i trudna do rozstrzygnięcia. Kultura ta spełnia obie funkcje. Jest w stanie spełnić każdą z nich tylko łącznie z drugą. Obsesyjna negatywność, to walor pozytywny kultury nowoczesnej