Fundusz spójności nazwano Funduszem Kochezyjnym. Dotyczy on głownie inwestowania w krajach, w których produkt krajowy brutto na jednego mieszkańca wynosi mniej niż 90% średniego poziomu PKB w całej wspólnocie.
Podmioty Polityki Społecznej Nazywane w literaturze nośnikami to osoby prawne, które w swoim obszarze kompetencji działają na rzecz wyrównania szans życiowych ludzi lub na rzecz poprawy ich położenia materialnego. Podmioty polityki społecznej można scharakteryzować w kilku grupach: Obszar działania i według tego kryterium można wyróżnić: · Organizacje międzynarodowe o zasięgu globalnym ONZ i Międzynarodowej Organizacji Pracy · Organizacja regionalna obejmuje swoim działaniem obszar np. UE · Podmioty krajowe w tym organizacje publiczne, w którym funkcją jest podporządkowanie życia społecznego, tworzenie osłon socjalnych na poziomie możliwości ekonomicznej budżetu a także wyrównywanie szans życiowych zgodnie z zasadą konstytucyjnej sprawiedliwości oraz podmioty pozarządowe, których funkcje polegają na uzupełnieniu działań państwa na rzecz grup najsłabszych ekonomicznie. Podział podmiotów polityki społecznej odnośnie jej rodzajów czyli podmioty ustawodawcze wykonana kartą sądową Podmioty polityki społecznej wpływają na realizację jej celów i oddziaływanie na tworzenie rozwiązań, które są zdolne uchwycić dynamikę zmian i wynikających stąd zagrożeń społecznych.
Podmioty polityki społecznej o zasięgu globalnym w tym przede wszystkim ONZ maja szeroki zasięg. W związku z czym ich zadania wiążą się z wychwytywaniem problemów o różnej skali.
Jednym z głównych organów polityki społecznej ONZ jest Rada Gospodarczo – Społeczna, która ma określone wyspecjalizowane organizacje i agencje. Do podstawowych organizacji możemy zaliczyć po pierwsze ONZ do spraw wyżywienia i rolnictwa, Międzynarodowa Organizacja Pracy, ONZ do spraw Oświaty, nauki i kultury, Światowa Organizacja Zdrowia.
Jeśli chodzi o agencje specjalne to są to: Światowa Rada Żywnościowa, Uniwersytety ONZ, Międzynarodowa Rada Kontroli narkotyków, ONZ do spraw osiedli ludzkich. Wśród agencji należy wymienić Fundusz Organizacji Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom, Urząd wysokiego komisarza, NZ do spraw uchodźców. Agencja Narodów Zjednoczonych dla szkolenia i badań. Agencja określana jako Światowy Program Wyżywienia, Fundusz Narodów Zjednoczonych ds. działalności populacyjnej.
Wśród krajowych podmiotów polityki społecznej szczególną rolę przyda podmiotom ustawodawczych, w których działają komisje ds. polityki społecznej. W ramach podmiotów wykonawczych istotne znaczenie oprócz Prezydenta i Rady Ministrów mają następujące resorty: Minister Pracy i polityki społecznej, Minister Zdrowia, Minister Edukacji Narodowej, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i administracji, Ministerstwo Sprawiedliwości. Ministerstwo Kultury i dziedzictw narodowego, Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Ministerstwo Ochrony Środowiska. Poszczególnym Ministerstwom podlegają: Krajowy Urząd Pracy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Pełnomocnik ds. osób niepełnosprawych, które zajmują się konkretnymi działaniami. Z kolei Ministerstwo Rolnictwa podlega Kasie Rolnego Ubezpieczenia Społecznego, Ministerstwo Zdrowia podlega Państwowy Inspektorat Sanitarny, Ministerstwo Sprawiedliwości wewnętrznej podlega – departament ochrony granic, migracji i uchodźstwa. Ministerstwo Sprawiedliwości – Centralny Zarząd Zakładów Karnych oraz Rada Pomoc P… Organy kontrolne to: Najwyższa Izba Kontroli Rzecznik Praw Obywatelskich Państwowa Inspekcja Pracy Rzecznik Praw Dziecka Sądownictwo: Trybunał konstytucyjny Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądy Rodzinne Sądy Opiekuńcze. Lokalnym podmiotem polityki społecznej jest samorząd terytorialny i jego organy. Zadaniem samorządów terytorialnych jest zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zadania własne samorządu terytorialnego w obszarze polityki społecznej obejmują następujące dziedziny: Rynek Pracy Ochrona Zdrowia Pomoc Społeczna Komunalne Budownictwo Mieszkaniowe Edukacja Kultura Pozapaństwowe podmioty polityki społecznej to: Organizacje i instytucje działające w obszarze polityki społecznej nie podlegające administracji publicznej ale maja z nią współpracować, są to: Związki Zawodowe, Organizacje Pracodawców Organizacje Religijne i Kościelne Fundacje i Stowarzyszenia Te podmioty stanowią bardzo istotny poza działaniem bo uwzględniają one administrację publiczną i są zdolne bardziej zindywidualizowanych działań ponieważ mogą podejmować inicjatywy nie czekając na określone rozwiązanie takie jak podmioty publiczne.
Data wykładu 2002-03-23
PODSTAWOWE ASPEKTY POLITYKI SPOŁECZNEJ
1. Aspekty politologiczne. Polityka jest bardzo silnie związana z problemami społecznymi od czasów kiedy w świadomości społecznej utrwaliło się przekonanie o możliwościach używania władzy politycznej państwa do największych dolegliwości społecznych i powodowanych nimi konfliktów. Problemy społeczne są i były czynnikiem wewnętrznych walk politycznych, są także czynnikiem kształtowania opinii publicznej oraz nastroje społeczne a także zachowania wyborcze. Z jednej strony problemy społeczne zyskują na związku z polityką ponieważ stają się kwestiami, o których się mówi to nadaje im określoną rangę polityczną. Z drugiej strony problemy społeczne powodują, że zostają one podporządkowane potrzebom samej polityki społecznej i poszczególnych partii co nie zawsze sprzyja racjonalnemu podejściu do zagrożeń społecznych, gdyż problemy społeczne stają się wówczas elementem przetargowym między różnymi opcjami politycznymi. Związek problemów socjalnych z polityką wiąże się również z tym jak sami politycy rozumieją swoją rolę w rozwiązywaniu problemów społecznych. Jeśli następuje zbyt duże przywiązywanie uwagi do kwestii społecznych z perspektywy państwa może dojść do przeciążenia państwa. W efekcie przejawia zbyt dużą odpowiedzialność i kontrolę nad problemami społecznymi ponad realne możliwości ale też może dojść do sytuacji odwrotnej czyli zaniechania aktywności socjalnej, poniżej zdolności systemu politycznego co może powodować nawarstwianie problemów. Inny aspekt wiąże się z koncepcją tzw. Dobrego czy pozytywnego państwa bezpieczeństwa socjalnego gdzie podstawową zasadą jest zasada równości szans. Wiąże się to najczęściej z wysokimi podatkami nakładanymi na osoby osiągające wysokie dochody i ulgi przyznawane słabszym. Według R. Dahrendorfa dobre państwo potrafi żyć z konfliktem społecznym. Nowoczesny konflikt społeczny został ucywilizowany choć nadal zagraża przekształceniem się świadczeń socjalnych w roszczenia społeczne. R. Dahrendorf podkreśla, że chodzi przede wszystkim o to aby w ramach bezpieczeństwa socjalnych dążyć nie do świadczeń charytatywnych i roszczenia strefy zasiłków ale raczej do gwarantowania minimalnych zarobków, świadczeń ubezpieczeniowych i zdrowotnych, pomocy w zdobywaniu wykształcenia, w zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych 2. Związki z polityką gospodarczą. Współzależność polityki gospodarczej i społecznej. Wśród współzależności w jaki uwikłana jest polityka społeczna i jej związek z polityką gospodarczą jest najsilniejszy. Wynika on po pierwsze z potrzeby współpracy z drugiej strony pokazuje kolizję między potrzebami a możliwościami. Ekonomia bowiem koncentruje swoją uwagę na indywidualnym podejściu do interesów gospodarczych i ekwiwalentności wymiany rynkowej. Socjologowie i politycy społeczni są skłonni skupiać swoją uwagę na potrzebach społecznych i na pomo.. opiekuńczych charakterze transakcji socjalnych. Stąd też ekonomiści częściej spostrzegają problemy socjalne jako ciężary a politycy społeczni wskazują na dobroczynne skutki uprawnień socjalnych często bagatelizując koszty. Przez efektywność ekonomista rozumie przede wszystkim podział ograniczonych zasobów w taki sposób, że każda realokacja nie może poprawić sytuacji żadnej osoby bez pogorszenia sytuacji innej osoby. Wszystko zależy jednak od tego na ile wiąże się to z zasadą sprawiedliwości społecznej. Punktem wyjścia dla definiowania zasobów obydwu polityk czyli polityki gospodarczej i społecznej, jest nie tylko przeciwdziałanie problemom społecznym ale także zrównoważony rozwój gospodarczy, związany przede wszystkim stworzeniem warunków dla rozwoju wobec rosnących zróżnicowań społecznych i przestrzennych. Adam Kuzynowski mówi, że zróżnicowany rozwój społeczno – gospodarczy to taki stan gospodarki i podziału jej wytworów, w którym zachowuje ona zdolność do konkurencji na rynkach międzynarodowych a poziom życia i sposób zaspokajani potrzeb nie powodują ostrych kwestii społecznych. Tak rozumiany rozwój nie wyklucza dopuszczalnych zróżnicowań zarówno społecznych jak i przestrzennych. Ważnym elementem w kreowaniu warunków zróżnicowanego rozwoju są relacje między polityką gospodarczą i społeczną.
Relacje pomiędzy polityką społeczną i gospodarczą. Ujęcie globalne
Relacja pryzmat polityki społecznej gdzie istotne są przede wszystkim potrzeby społeczne a gospodarka korzystając z popytu wynikającego z aspiracji zaspokajania potrzeb wytwarza jakie środki, które sprostają potrzebom. Pojawia się tu jednak zagrożenie przerostem funkcji socjalnych państwa i deficytem środków na rozwój gospodarczy. Układ ten zagraża zachwianiem gospodarki i może prowadzić do kryzysu. Pojawia się prymat polityki gospodarczej związany wyraźnie z podejściem ekonomicznym. W tym ujęciu polityka gospodarcza wytwarza a polityka społeczna dzieli to co powstaje po zaspokojeniu potrzeb gospodarczych. W dłuższym okresie taki model może prowadzić do nawarstwiania konfliktów społecznych i pogłębianie się obszarów regresji. Układ w którym procesy gospodarcze i społeczne są kształtowane z udziałem obydwu polityk w sposób systemowy i trwały. Daje to możliwość bieżącego systematycznego kształtowania warunków zróżnicowanego rozwoju gospodarczego i społecznego. Zarówno polityka gospodarcza jak i społeczna realizuje swoje cele bez wspólnej koordynacji działań. Wówczas może dochodzić sprzeczności pomiędzy celami obydwu polityk co zagraża z kolei zachwianiem równowagi rozwoju oraz marnotractwem środków. Przy poszukiwaniu warunków zróżnicowanego rozwoju bardzo istotne jest zatem określenie roli państwa w obydwu obszarach działania. Jednym z podstawowych aspektów jest zakres udziału państwa w procesach gospodarczych oraz w zaspokajaniu potrzeb społecznych tak aby nie następował jednostronny rozwój gospodarczy. Podejście uwzględniające zróżnicowany rozwój przez odpowiednią politykę gospodarczą i społeczną zakłada, że społeczeństwo i gospodarka stanowi całość i muszą one być traktowane równorzędnie. Jednak uzyskanie tej równowagi jest bardzo trudne ponieważ zarówno ze względów doktrynalnych jak i z uwagi na różnego rodzaju okresowe napięcia mogą występować poważne odchylenia od pożądanej sytuacji.
ochrony akwenu morskiego.
Fundusz spójności nazwano Funduszem Kochezyjnym. Dotyczy on głownie inwestowania w krajach, w których produkt krajowy brutto na jednego mieszkańca wynosi mniej niż 90% średniego poziomu PKB w całej wspólnocie.
Podmioty Polityki Społecznej
Nazywane w literaturze nośnikami to osoby prawne, które w swoim obszarze kompetencji działają na rzecz wyrównania szans życiowych ludzi lub na rzecz poprawy ich położenia materialnego. Podmioty polityki społecznej można scharakteryzować w kilku grupach:
Obszar działania i według tego kryterium można wyróżnić:
· Organizacje międzynarodowe o zasięgu globalnym ONZ i Międzynarodowej Organizacji Pracy
· Organizacja regionalna obejmuje swoim działaniem obszar np. UE
· Podmioty krajowe w tym organizacje publiczne, w którym funkcją jest podporządkowanie życia społecznego, tworzenie osłon socjalnych na poziomie możliwości ekonomicznej budżetu a także wyrównywanie szans życiowych zgodnie z zasadą konstytucyjnej sprawiedliwości oraz podmioty pozarządowe, których funkcje polegają na uzupełnieniu działań państwa na rzecz grup najsłabszych ekonomicznie.
Podział podmiotów polityki społecznej odnośnie jej rodzajów czyli podmioty ustawodawcze wykonana kartą sądową
Podmioty polityki społecznej wpływają na realizację jej celów i oddziaływanie na tworzenie rozwiązań, które są zdolne uchwycić dynamikę zmian i wynikających stąd zagrożeń społecznych.
Podmioty polityki społecznej o zasięgu globalnym w tym przede wszystkim ONZ maja szeroki zasięg. W związku z czym ich zadania wiążą się z wychwytywaniem problemów o różnej skali.
Jednym z głównych organów polityki społecznej ONZ jest Rada Gospodarczo – Społeczna, która ma określone wyspecjalizowane organizacje i agencje. Do podstawowych organizacji możemy zaliczyć po pierwsze ONZ do spraw wyżywienia i rolnictwa, Międzynarodowa Organizacja Pracy, ONZ do spraw Oświaty, nauki i kultury, Światowa Organizacja Zdrowia.
Jeśli chodzi o agencje specjalne to są to: Światowa Rada Żywnościowa, Uniwersytety ONZ, Międzynarodowa Rada Kontroli narkotyków, ONZ do spraw osiedli ludzkich. Wśród agencji należy wymienić Fundusz Organizacji Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom, Urząd wysokiego komisarza, NZ do spraw uchodźców. Agencja Narodów Zjednoczonych dla szkolenia i badań. Agencja określana jako Światowy Program Wyżywienia, Fundusz Narodów Zjednoczonych ds. działalności populacyjnej.
Wśród krajowych podmiotów polityki społecznej szczególną rolę przyda podmiotom ustawodawczych, w których działają komisje ds. polityki społecznej. W ramach podmiotów wykonawczych istotne znaczenie oprócz Prezydenta i Rady Ministrów mają następujące resorty: Minister Pracy i polityki społecznej, Minister Zdrowia, Minister Edukacji Narodowej, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i administracji, Ministerstwo Sprawiedliwości. Ministerstwo Kultury i dziedzictw narodowego, Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Ministerstwo Ochrony Środowiska. Poszczególnym Ministerstwom podlegają: Krajowy Urząd Pracy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Pełnomocnik ds. osób niepełnosprawych, które zajmują się konkretnymi działaniami. Z kolei Ministerstwo Rolnictwa podlega Kasie Rolnego Ubezpieczenia Społecznego, Ministerstwo Zdrowia podlega Państwowy Inspektorat Sanitarny, Ministerstwo Sprawiedliwości wewnętrznej podlega – departament ochrony granic, migracji i uchodźstwa.
Ministerstwo Sprawiedliwości – Centralny Zarząd Zakładów Karnych oraz Rada Pomoc P…
Organy kontrolne to:
Najwyższa Izba Kontroli
Rzecznik Praw Obywatelskich
Państwowa Inspekcja Pracy
Rzecznik Praw Dziecka
Sądownictwo:
Trybunał konstytucyjny
Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Sądy Rodzinne
Sądy Opiekuńcze.
Lokalnym podmiotem polityki społecznej jest samorząd terytorialny i jego organy. Zadaniem samorządów terytorialnych jest zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zadania własne samorządu terytorialnego w obszarze polityki społecznej obejmują następujące dziedziny:
Rynek Pracy
Ochrona Zdrowia
Pomoc Społeczna
Komunalne Budownictwo Mieszkaniowe
Edukacja
Kultura
Pozapaństwowe podmioty polityki społecznej to:
Organizacje i instytucje działające w obszarze polityki społecznej nie podlegające administracji publicznej ale maja z nią współpracować, są to:
Związki Zawodowe, Organizacje Pracodawców
Organizacje Religijne i Kościelne
Fundacje i Stowarzyszenia
Te podmioty stanowią bardzo istotny poza działaniem bo uwzględniają one administrację publiczną i są zdolne bardziej zindywidualizowanych działań ponieważ mogą podejmować inicjatywy nie czekając na określone rozwiązanie takie jak podmioty publiczne.
Data wykładu 2002-03-23
PODSTAWOWE ASPEKTY POLITYKI SPOŁECZNEJ
1. Aspekty politologiczne.
Polityka jest bardzo silnie związana z problemami społecznymi od czasów kiedy w świadomości społecznej utrwaliło się przekonanie o możliwościach używania władzy politycznej państwa do największych dolegliwości społecznych i powodowanych nimi konfliktów. Problemy społeczne są i były czynnikiem wewnętrznych walk politycznych, są także czynnikiem kształtowania opinii publicznej oraz nastroje społeczne a także zachowania wyborcze. Z jednej strony problemy społeczne zyskują na związku z polityką ponieważ stają się kwestiami, o których się mówi to nadaje im określoną rangę polityczną. Z drugiej strony problemy społeczne powodują, że zostają one podporządkowane potrzebom samej polityki społecznej i poszczególnych partii co nie zawsze sprzyja racjonalnemu podejściu do zagrożeń społecznych, gdyż problemy społeczne stają się wówczas elementem przetargowym między różnymi opcjami politycznymi. Związek problemów socjalnych z polityką wiąże się również z tym jak sami politycy rozumieją swoją rolę w rozwiązywaniu problemów społecznych. Jeśli następuje zbyt duże przywiązywanie uwagi do kwestii społecznych z perspektywy państwa może dojść do przeciążenia państwa. W efekcie przejawia zbyt dużą odpowiedzialność i kontrolę nad problemami społecznymi ponad realne możliwości ale też może dojść do sytuacji odwrotnej czyli zaniechania aktywności socjalnej, poniżej zdolności systemu politycznego co może powodować nawarstwianie problemów. Inny aspekt wiąże się z koncepcją tzw. Dobrego czy pozytywnego państwa bezpieczeństwa socjalnego gdzie podstawową zasadą jest zasada równości szans. Wiąże się to najczęściej z wysokimi podatkami nakładanymi na osoby osiągające wysokie dochody i ulgi przyznawane słabszym. Według R. Dahrendorfa dobre państwo potrafi żyć z konfliktem społecznym. Nowoczesny konflikt społeczny został ucywilizowany choć nadal zagraża przekształceniem się świadczeń socjalnych w roszczenia społeczne. R. Dahrendorf podkreśla, że chodzi przede wszystkim o to aby w ramach bezpieczeństwa socjalnych dążyć nie do świadczeń charytatywnych i roszczenia strefy zasiłków ale raczej do gwarantowania minimalnych zarobków, świadczeń ubezpieczeniowych i zdrowotnych, pomocy w zdobywaniu wykształcenia, w zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych
2. Związki z polityką gospodarczą. Współzależność polityki gospodarczej i społecznej.
Wśród współzależności w jaki uwikłana jest polityka społeczna i jej związek z polityką gospodarczą jest najsilniejszy. Wynika on po pierwsze z potrzeby współpracy z drugiej strony pokazuje kolizję między potrzebami a możliwościami. Ekonomia bowiem koncentruje swoją uwagę na indywidualnym podejściu do interesów gospodarczych i ekwiwalentności wymiany rynkowej. Socjologowie i politycy społeczni są skłonni skupiać swoją uwagę na potrzebach społecznych i na pomo.. opiekuńczych charakterze transakcji socjalnych. Stąd też ekonomiści częściej spostrzegają problemy socjalne jako ciężary a politycy społeczni wskazują na dobroczynne skutki uprawnień socjalnych często bagatelizując koszty. Przez efektywność ekonomista rozumie przede wszystkim podział ograniczonych zasobów w taki sposób, że każda realokacja nie może poprawić sytuacji żadnej osoby bez pogorszenia sytuacji innej osoby. Wszystko zależy jednak od tego na ile wiąże się to z zasadą sprawiedliwości społecznej. Punktem wyjścia dla definiowania zasobów obydwu polityk czyli polityki gospodarczej i społecznej, jest nie tylko przeciwdziałanie problemom społecznym ale także zrównoważony rozwój gospodarczy, związany przede wszystkim stworzeniem warunków dla rozwoju wobec rosnących zróżnicowań społecznych i przestrzennych. Adam Kuzynowski mówi, że zróżnicowany rozwój społeczno – gospodarczy to taki stan gospodarki i podziału jej wytworów, w którym zachowuje ona zdolność do konkurencji na rynkach międzynarodowych a poziom życia i sposób zaspokajani potrzeb nie powodują ostrych kwestii społecznych. Tak rozumiany rozwój nie wyklucza dopuszczalnych zróżnicowań zarówno społecznych jak i przestrzennych. Ważnym elementem w kreowaniu warunków zróżnicowanego rozwoju są relacje między polityką gospodarczą i społeczną.
Relacje pomiędzy polityką społeczną i gospodarczą. Ujęcie globalne
Relacja pryzmat polityki społecznej gdzie istotne są przede wszystkim potrzeby społeczne a gospodarka korzystając z popytu wynikającego z aspiracji zaspokajania potrzeb wytwarza jakie środki, które sprostają potrzebom. Pojawia się tu jednak zagrożenie przerostem funkcji socjalnych państwa i deficytem środków na rozwój gospodarczy. Układ ten zagraża zachwianiem gospodarki i może prowadzić do kryzysu.
Pojawia się prymat polityki gospodarczej związany wyraźnie z podejściem ekonomicznym. W tym ujęciu polityka gospodarcza wytwarza a polityka społeczna dzieli to co powstaje po zaspokojeniu potrzeb gospodarczych. W dłuższym okresie taki model może prowadzić do nawarstwiania konfliktów społecznych i pogłębianie się obszarów regresji.
Układ w którym procesy gospodarcze i społeczne są kształtowane z udziałem obydwu polityk w sposób systemowy i trwały. Daje to możliwość bieżącego systematycznego kształtowania warunków zróżnicowanego rozwoju gospodarczego i społecznego.
Zarówno polityka gospodarcza jak i społeczna realizuje swoje cele bez wspólnej koordynacji działań. Wówczas może dochodzić sprzeczności pomiędzy celami obydwu polityk co zagraża z kolei zachwianiem równowagi rozwoju oraz marnotractwem środków.
Przy poszukiwaniu warunków zróżnicowanego rozwoju bardzo istotne jest zatem określenie roli państwa w obydwu obszarach działania. Jednym z podstawowych aspektów jest zakres udziału państwa w procesach gospodarczych oraz w zaspokajaniu potrzeb społecznych tak aby nie następował jednostronny rozwój gospodarczy. Podejście uwzględniające zróżnicowany rozwój przez odpowiednią politykę gospodarczą i społeczną zakłada, że społeczeństwo i gospodarka stanowi całość i muszą one być traktowane równorzędnie. Jednak uzyskanie tej równowagi jest bardzo trudne ponieważ zarówno ze względów doktrynalnych jak i z uwagi na różnego rodzaju okresowe napięcia mogą występować poważne odchylenia od pożądanej sytuacji.