Rzeczowniki niemieckie odmieniają się przez liczby i przypadki.
Rzeczowniki w procesie deklinacji przyjmują końcówki w niektórych przypadkach; może też następować przegłos. Odmiana jest jednak uboga i do oznaczenia przypadku używa się raczej rodzajnika. Liczba mnoga rzeczowników tworzona jest niezbyt regularnie.
W języku niemieckim częste są tzw. Komposita, czyli rzeczowniki złożone – składające się z dwóch lub więcej połączonych ze sobą rzeczowników. Komposita przyjmują rodzaj i odmieniają się według wzorca odmiany dla rzeczownika, będącego członem końcowym.
Rzeczowniki niemieckie odmieniają się przez liczby i przypadki.
Rzeczowniki w procesie deklinacji przyjmują końcówki w niektórych przypadkach; może też następować przegłos. Odmiana jest jednak uboga i do oznaczenia przypadku używa się raczej rodzajnika. Liczba mnoga rzeczowników tworzona jest niezbyt regularnie.
W języku niemieckim częste są tzw. Komposita, czyli rzeczowniki złożone – składające się z dwóch lub więcej połączonych ze sobą rzeczowników. Komposita przyjmują rodzaj i odmieniają się według wzorca odmiany dla rzeczownika, będącego członem końcowym.