kinga4
W odnowionej liturgii Wielkiego Czwartku Eucharystia rozpoczyna Triduum Paschalne. Jest ona ukazana w wewnętrznej więzi z Paschą. Ten rys historiozbawczy jest bardzo wyrazisty. Sprawowana Eucharystia jest spełnieniem i zrealizowaniem zapowiedzianej przez Boga Jahwe Paschy (Jezus jest prawdziwym Barankiem - por. I Czytanie (Wj 12.1-8. 11-14). Równocześnie jest ona anamnezą tego, co Pan polecił czynić na swoją pamiątkę (II Czytanie - l Kor 11. 23-26). Dokonujące się w Eucharystii w Krwi Zbawiciela odnowienie Przymierza (psalm responsoryjny) wypływa z miłości Jezusa do swoich, miłości aż do końca (J 13. 1-15). Liturgia Wielkiego Czwartku właśnie w tym wielkim słowie: miłość (agape) Ojca Niebieskiego - przekazywana przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym - znajduje swoje centrum i główny klucz. Teksty euchologiczne ukazują równocześnie całe dzieło Chrystusa. Czyni to już u samego początku śpiew na wejście. Chlubimy się krzyżem naszego Pana Jezusa Chrystusa, w nim jest nasze zbawienie, życie i zmartwychwstanie, przez niego jesteśmy zbawieni i oswobodzeni (por. Ga 6. 14). Chociaż nie jest to introit pierwotnie związany z Mszą Wieczerzy Pańskiej, która jeszcze w VII w. rozpoczynała się bezpośrednio przygotowaniem darów, to jednak zaczerpnięty jest z Wielkiego Tygodnia, ukazuje najszerszą panoramę Triduum Paschalnego. Krzyż Chrystusa jest zwycięski. Wielki Czwartek jest już pierwszą epifanią chwały Bożej (Chlubimy się...). Obrzęd umycia nóg nie ma znaczenia tylko egzemplarycznego. naśladowania przykładu Chrystusa, lecz jest proroctwem w czynie" (prophetie en acte). Miłość Boga, która przyszła do nas w Jezusie Chrystusie, miłość zbawcza staje się udziałem człowieka przez wsączenie się w Chrystusa. Nie będziesz miał udziału ze Mną. powiedział Chrystus do Piotra (Ewangelia dnia), jeśli cię nie obmyję". Chodzi o czyn zbawczy ze strony Jezusa, który trzeba przyjąć, mimo zgorszenia, jakie początkowo prowokuje. Włączenie się w Jezusową najpełniej objawioną miłość Ojca prowadzić będzie do oddawania siebie w służbie innych na wzór Zbawiciela. Kolekta nawiązuje do art. 47 Konstytucji o liturgii wskazując Mszę św. jako pamiątkę {zikkaron, anamnesis} Najświętszej Wieczerzy, wiekuistą ofiarę i ucztę miłości. Modlitw a nad darami, wzięta z Gelazjanum Vetus, oddaje istotę działań liturgicznych, pod osłoną znaków dokonuje się dzieło zbawienia (Męka, Śmierć. Zmartwychwstanie - całość misterium paschalnego). Modlitwa po Komunii (z Missale Gothicum) prosi dla uczestników uczty Jezusa o udział w wiekuistej uczcie. Prefacja w embolizmie ukazuje Chrystusa jako Kapłana, który ustanowił podczas Ostatniej Wieczerzy obrzęd wiekuistej ofiary, każda zaś Msza św. jest sakramentalnym utrwaleniem tej jedynej ofiary Chrystusa. Zakończenie embolizmu prefacji stwierdza, że przez spożywanie Ciała i Krwi Pańskiej stajemy się uczestnikami Jego dzieła, dostępujemy przebaczenia i wchodzimy w przymierze miłości z Bogiem w Jezusie Chrystusie. Dokument Paschalis sollemnitatis (44-57) przypomina poszczególne elementy wieczornej liturgii i poleca zachować dotychczasowe zwyczaje. Uderza sugestia, aby Komunia św. była zaniesiona do chorych bezpośrednio z Mszy Wieczerzy Pańskiej przez diakonów, akolitów i szafarzy nadzwyczajnych. Winni oni zabrać Najśw. Sakrament w czasie Komunii odbywającej się podczas Mszy św. (53). Przy obrzędzie umywania nóg prawodawca sugeruje, by urządzić specjalną procesję z darami przeznaczonymi dla potrzebujących, chodzi szczególnie o dary, które zostały zebrane podczas okresu Wielkiego Postu jako owoc pokuty (51-52).
wercia2208
Wielki Czwartek- to pamiątka ostatniej wieczerzy Pana Jezusa z Apostołami. W Wielki Czwartek Pan Jezus ustanawia Sakrament Eucharystii oraz Sakrament Kapłaństwa oraz daje nowe przykazanie miłości. W tym dniu w kościele powszechnym są odprawiane tylko dwie msze święte, jedna w kościele parafialnym (Msza Krzyżma Swiętego), a druga (Wieczorna Msza Wieczerzy Pańskiej). W czasie Mszy Krzyżma poświęcone są oleje, potrzebne do chrztu i innych sakramentów. Akcent położony jest na kapłaństwie i ustanowieniu go przez Jezusa. Wieczorna msza jest pamiątką ustanowienia Eucharystii. Msza Krzyżma odbywa się rano. Głównym celebransem jest ordynariusz diecezjalny i to ona konsekruje oleje. Jednym z najważniejszych elementów Mszy Krzyżma jest odnowienie przyrzeczeń Sakramentów Kapłaństwa. Po Ewangelii i homilii biskup wzywa kapłanów do odnowienia ich oddania się kościołowi. Wspólnie, uroczyście zobowiązują się do mocniejszego zjednoczenia z Chrystusem, do tego, że będą wiernie sprawować posługę kapłańską, nauczać i błogosławić jego imię oraz pociągać i prowadzić innych do nieba.
Równocześnie jest ona anamnezą tego, co Pan polecił czynić na swoją pamiątkę (II Czytanie - l Kor 11. 23-26). Dokonujące się w Eucharystii w Krwi Zbawiciela odnowienie Przymierza (psalm responsoryjny) wypływa z miłości Jezusa do swoich, miłości aż do końca (J 13. 1-15). Liturgia Wielkiego Czwartku właśnie w tym wielkim słowie: miłość (agape) Ojca Niebieskiego - przekazywana przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym - znajduje swoje centrum i główny klucz. Teksty euchologiczne ukazują równocześnie całe dzieło Chrystusa. Czyni to już u samego początku śpiew na wejście. Chlubimy się krzyżem naszego Pana Jezusa Chrystusa, w nim jest nasze zbawienie, życie i zmartwychwstanie, przez niego jesteśmy zbawieni i oswobodzeni (por. Ga 6. 14). Chociaż nie jest to introit pierwotnie związany z Mszą Wieczerzy Pańskiej, która jeszcze w VII w. rozpoczynała się bezpośrednio przygotowaniem darów, to jednak zaczerpnięty jest z Wielkiego Tygodnia, ukazuje najszerszą panoramę Triduum Paschalnego. Krzyż Chrystusa jest zwycięski. Wielki Czwartek jest już pierwszą epifanią chwały Bożej (Chlubimy się...).
Obrzęd umycia nóg nie ma znaczenia tylko egzemplarycznego. naśladowania przykładu Chrystusa, lecz jest proroctwem w czynie" (prophetie en acte). Miłość Boga, która przyszła do nas w Jezusie Chrystusie, miłość zbawcza staje się udziałem człowieka przez wsączenie się w Chrystusa. Nie będziesz miał udziału ze Mną. powiedział Chrystus do Piotra (Ewangelia dnia), jeśli cię nie obmyję". Chodzi o czyn zbawczy ze strony Jezusa, który trzeba przyjąć, mimo zgorszenia, jakie początkowo prowokuje. Włączenie się w Jezusową najpełniej objawioną miłość Ojca prowadzić będzie do oddawania siebie w służbie innych na wzór Zbawiciela. Kolekta nawiązuje do art. 47 Konstytucji o liturgii wskazując Mszę św. jako pamiątkę {zikkaron, anamnesis} Najświętszej Wieczerzy, wiekuistą ofiarę i ucztę miłości. Modlitw a nad darami, wzięta z Gelazjanum Vetus, oddaje istotę działań liturgicznych, pod osłoną znaków dokonuje się dzieło zbawienia (Męka, Śmierć. Zmartwychwstanie - całość misterium paschalnego). Modlitwa po Komunii (z Missale Gothicum) prosi dla uczestników uczty Jezusa o udział w wiekuistej uczcie. Prefacja w embolizmie ukazuje Chrystusa jako Kapłana, który ustanowił podczas Ostatniej Wieczerzy obrzęd wiekuistej ofiary, każda zaś Msza św. jest sakramentalnym utrwaleniem tej jedynej ofiary Chrystusa. Zakończenie embolizmu prefacji stwierdza, że przez spożywanie Ciała i Krwi Pańskiej stajemy się uczestnikami Jego dzieła, dostępujemy przebaczenia i wchodzimy w przymierze miłości z Bogiem w Jezusie Chrystusie.
Dokument Paschalis sollemnitatis (44-57) przypomina poszczególne elementy wieczornej liturgii i poleca zachować dotychczasowe zwyczaje. Uderza sugestia, aby Komunia św. była zaniesiona do chorych bezpośrednio z Mszy Wieczerzy Pańskiej przez diakonów, akolitów i szafarzy nadzwyczajnych. Winni oni zabrać Najśw. Sakrament w czasie Komunii odbywającej się podczas Mszy św. (53). Przy obrzędzie umywania nóg prawodawca sugeruje, by urządzić specjalną procesję z darami przeznaczonymi dla potrzebujących, chodzi szczególnie o dary, które zostały zebrane podczas okresu Wielkiego Postu jako owoc pokuty (51-52).