Polska pomoc humanitarna jest realizowana równocześnie zgodnie z postanowieniami Europejskiego Konsensusu ws. Pomocy Humanitarnej, czyli kieruje się następującymi zasadami:
humanitaryzmu - jednostkę ludzką należy traktować humanitarnie w każdych warunkach, czego przejawem jest ratowanie życia ludzkiego i niesienie ulgi w cierpieniu, przy jednoczesnym poszanowaniu jednostki; bezstronności - podstawą niesienia pomocy humanitarnej musi być wyłącznie zaistniała potrzeba, udzielanie pomocy humanitarnej nie może być uzależnione od narodowości, rasy, wyznania ani poglądów politycznych; neutralności - udzielanie pomocy humanitarnej nie łączy się ze wspieraniem jednej ze stron konfliktu zbrojnego lub innego sporu, w trakcie którego organizowana jest pomoc humanitarna; niezależności - oznaczająca autonomię celów humanitarnych oraz politycznych, gospodarczych i militarnych.
Kluczową zasadą świadczonej przez Polskę pomocy humanitarnej jest jej zgodność z realnymi potrzebami poszkodowanej ludności - poprzedzona ich dokładną analizą; a przeznaczane na nią środki mają być alokowane w proporcji odpowiadającej skali kryzysu. Szczególne znaczenie w analizie potrzeb mają apele i raporty agend humanitarnych ONZ i MKCK, a także wyniki prowadzonych przez DG ECHO szacunków Global Needs Assessment i Forgotten Crises Assessment. Oznacza to, że w procesach decyzyjnych dot. alokowania środków przeznaczonych na pomoc humanitarną Polska uwzględnia nie tylko nagłe, nieprzewidziane i cechujące się wysoką widocznością kryzysy humanitarne, lecz również tzw. kryzysy przedłużające się (protracted crises) oraz kryzysy zapomniane (forgotten crises).
Poza tym, niezwykle istotne są następujące zasady:
szybkości - istotne jest, aby pomoc dotarła do potrzebujących w jak najkrótszym czasie od katastrofy, w następstwie której powstał kryzys humanitarny. Sprawne dostarczenie pomocy oznacza zmniejszenie szkód spowodowanych przeciągającym się kryzysem (epidemie, głód, warunki atmosferyczne); adekwatności - pomoc powinna w pełni odpowiadać potrzebom ludności dotkniętej kryzysem. Oznacza to konieczność pozyskiwania informacji zarówno od władz kraju biorcy, jak i na podstawie analiz polskich placówek dyplomatycznych, a także od organizacji pozarządowych, w szczególności międzynarodowych; możliwie niskich kosztów administracyjnych - konieczność dbania, aby koszty świadczenia pomocy (planowanie pomocy, transport, obsługa administracyjna) były możliwie niskie w stosunku do wartości faktycznie przekazanego wsparcia.
Polska pomoc humanitarna kierowana jest, z poszanowaniem powyższych zasad, głównie w formie wpłat na rzecz instytucji międzynarodowych oraz w formie dofinansowania działań pozarządowych organizacji humanitarnych. Organizacje i agencje humanitarne posiadają stałą, rozbudowaną sieć dystrybucji pomocy. W akcje udzielania pomocy humanitarnej aktywnie włączają się również polskie ambasady. Odpowiadając na potrzeby humanitarne, konieczne jest także wskazanie grup najbardziej wrażliwych spośród ogółu poszkodowanej populacji - uwzględnianie szczególnych potrzeb kobiet, dzieci, osób starszych, chorych i niepełnosprawnych. W kolejnych latach planowane jest także zwrócenie szczególnej uwagi na problemy związane z przemocą seksualną oraz uwarunkowaniami związanymi z płcią w kwestiach dotyczących świadczenia pomocy humanitarnej.
Polska pomoc humanitarna jest realizowana równocześnie zgodnie z postanowieniami Europejskiego Konsensusu ws. Pomocy Humanitarnej, czyli kieruje się następującymi zasadami:
humanitaryzmu - jednostkę ludzką należy traktować humanitarnie w każdych warunkach, czego przejawem jest ratowanie życia ludzkiego i niesienie ulgi w cierpieniu, przy jednoczesnym poszanowaniu jednostki; bezstronności - podstawą niesienia pomocy humanitarnej musi być wyłącznie zaistniała potrzeba, udzielanie pomocy humanitarnej nie może być uzależnione od narodowości, rasy, wyznania ani poglądów politycznych; neutralności - udzielanie pomocy humanitarnej nie łączy się ze wspieraniem jednej ze stron konfliktu zbrojnego lub innego sporu, w trakcie którego organizowana jest pomoc humanitarna; niezależności - oznaczająca autonomię celów humanitarnych oraz politycznych, gospodarczych i militarnych.Kluczową zasadą świadczonej przez Polskę pomocy humanitarnej jest jej zgodność z realnymi potrzebami poszkodowanej ludności - poprzedzona ich dokładną analizą; a przeznaczane na nią środki mają być alokowane w proporcji odpowiadającej skali kryzysu. Szczególne znaczenie w analizie potrzeb mają apele i raporty agend humanitarnych ONZ i MKCK, a także wyniki prowadzonych przez DG ECHO szacunków Global Needs Assessment i Forgotten Crises Assessment. Oznacza to, że w procesach decyzyjnych dot. alokowania środków przeznaczonych na pomoc humanitarną Polska uwzględnia nie tylko nagłe, nieprzewidziane i cechujące się wysoką widocznością kryzysy humanitarne, lecz również tzw. kryzysy przedłużające się (protracted crises) oraz kryzysy zapomniane (forgotten crises).
Poza tym, niezwykle istotne są następujące zasady:
szybkości - istotne jest, aby pomoc dotarła do potrzebujących w jak najkrótszym czasie od katastrofy, w następstwie której powstał kryzys humanitarny. Sprawne dostarczenie pomocy oznacza zmniejszenie szkód spowodowanych przeciągającym się kryzysem (epidemie, głód, warunki atmosferyczne); adekwatności - pomoc powinna w pełni odpowiadać potrzebom ludności dotkniętej kryzysem. Oznacza to konieczność pozyskiwania informacji zarówno od władz kraju biorcy, jak i na podstawie analiz polskich placówek dyplomatycznych, a także od organizacji pozarządowych, w szczególności międzynarodowych; możliwie niskich kosztów administracyjnych - konieczność dbania, aby koszty świadczenia pomocy (planowanie pomocy, transport, obsługa administracyjna) były możliwie niskie w stosunku do wartości faktycznie przekazanego wsparcia.Polska pomoc humanitarna kierowana jest, z poszanowaniem powyższych zasad, głównie w formie wpłat na rzecz instytucji międzynarodowych oraz w formie dofinansowania działań pozarządowych organizacji humanitarnych. Organizacje i agencje humanitarne posiadają stałą, rozbudowaną sieć dystrybucji pomocy. W akcje udzielania pomocy humanitarnej aktywnie włączają się również polskie ambasady. Odpowiadając na potrzeby humanitarne, konieczne jest także wskazanie grup najbardziej wrażliwych spośród ogółu poszkodowanej populacji - uwzględnianie szczególnych potrzeb kobiet, dzieci, osób starszych, chorych i niepełnosprawnych. W kolejnych latach planowane jest także zwrócenie szczególnej uwagi na problemy związane z przemocą seksualną oraz uwarunkowaniami związanymi z płcią w kwestiach dotyczących świadczenia pomocy humanitarnej.