Question

Napisz referat na temat jazzu tradycyjnego

Prosze o pomoc. Daje naaj ;*

Może być ściągnięte z internetu byle było na teemat . ;D

Answer 1

Jazz tradycyjny to forma muzyki mająca swoje korzenie w Nowym Orleanie leż jej odmiany były upowszechniane także w Europie i na innych kontynentach. Prawdziwy jego rozkwit nastapił w pierwszej połowie XX wieku, i był nazywany dość powszechnie "erą swingu".

Answer 2

Dalsze kształtowania się jazzu tradycyjnego
Styl nowoorleański charakteryzował się zbiorową improwizacją, mocnym akcentowaniem pierwszej i trzeciej ćwierćnuty taktu. Typowy zespól składał się z sekcji rytmicznej (tuba basowa lub kontrabas, gitara lub banjo, perkusja: werbel, talerze, wielkie bęben) oraz sekcji melodycznej ( kornet lub trąbka, klarnet, puzon).
W 1930 roku zaczyna się era swingu. Swing jest to jeden z podstawowych elementów jazzu, polegający na specyficznej pulsacji rytmicznej, określającej napięcie i intensywność tej muzyki. W epoce swingu powstają większe zespoły instrumentalne zwane big-bandami, przewagę uzyskują partie aranżowane oraz solowe popisy na tle orkiestry, w aranżacji zarysowuje się podział na grupy instrumentalne saksofonów (klarnetów), trąbek, puzonów i sekcji rytmicznej. Big-bandami są m. in. Orkiestry B. Goodmana, D. Ellingtona, G. Millera, C. Basiego, W. Hermana.

Answer 3

Ruch jazzowy w Polsce ma bardzo długą tradycję, nie da się jednak precyzyjnie określić daty wydarzenia czy nawet serii faktów artystycznych, które ten ruch zapoczątkowały. Przed II wojną światową orkiestry grające w lokalach Warszawy, Krakowa czy Poznania miały w swym repertuarze "jazz", a więc np. kompozycje George'a Gershwina czy autorów musicali broadwayowskich ery swingu, jak choćby Richarda Rodgersa i Lorenza Harta. Ich utwory były wówczas w całej Europie modne, podobnie jak swing. Po wojnie okres początkowej fascynacji muzyką jazzową został szybko stłumiony przez władzę komunistyczną. Następny etap w historii jazzu polskiego nazwano okresem katakumbowym, gdyż jazz wykonywano wówczas nieoficjalnie, w konspiracji, w prywatnych domach. Dopiero okres politycznej "odwilży" po 1955 roku, który przyniósł wolność także w sferze sztuki, stał się początkiem rozwoju autentycznego ruchu jazzowego w Polsce. Zorganizowano wówczas festiwale jazzowe w Sopocie (w 1956 i 1957), które zapoczątkowały tradycję późniejszego warszawskiego festiwalu Jazz Jamboree, dziś należącego do najstarszych tego typu imprez w Europie.

Filary jazzu znad Wisły

Jazz wykonywany na pierwszych polskich festiwalach w latach pięćdziesiątych był muzyką improwizowaną, opartą na znanych standardach, z zachowaniem wszelkich reguł, ale młodzi entuzjaści rekrutowali się głównie spośród amatorów, stąd w porównaniu z muzykami amerykańskimi czy nawet europejskimi poziom wykonywania jazzu w Polsce był relatywnie niski. W latach pięćdziesiątych powstało kilka zespołów jazzowych, m.in.: Melomani Jerzego "Dudusia" Matuszkiewicza, Sekstet Krzysztofa Komedy, Jazz Believers Jana Ptaszyna Wróblewskiego, czy wykonujący jazz tradycyjny New Orleans Stompers. W latach 1956-1960 pojawiły się i rozwinęły talenty muzyków, którzy tworzą i występują do dziś, i którzy odcisnęli wyraźne piętno na działalności kolejnych pokoleń polskich jazzmanów. Są to: Jerzy "Duduś" Matuszkiewicz (ur. 1928) - kompozytor i saksofonista, twórca m.in. zespołów Melomani, Traditional Jazz Makers, Polish All Stars; w latach 60. zajął się prawie wyłącznie komponowaniem, napisał muzykę do ponad dwustu filmów; jest nadal czynnym muzykiem obecnym okazjonalnie na polskiej scenie jazzowej.