Wybierz sobie informacje, które są Ci potrzebne. ;)
Lekarstwem na te problemy okazał się być pieniądz towarowy. Jakiś towar stawał się środkiem płatniczym, była to na przykład sól lub bydło. W źródłach historycznych można znaleźć około 150 różnych towarów, które pełniły funkcje pieniądza. Problemy wiązały się z podzielnością i jednorodnością tych towarów.Jeśli pieniądzem towarowym było bydło, trudno było mówić o podzielności czy jednorodności: w końcu byk bykowi nierówny. Z tego powodu zastąpiono towary powszechnie stosowanymi metalami, później wprowadzono metale szlachetne - srebro i złoto. Początkowo wprowadzono odważane sztabki, które były niewogydnym rozwiązaniem, a następnie zastąpiono je kawałkami metalu, które łatwo można było liczyć. Pierwotnie były to kulki, ale aby przeciwdziałać psuciu pieniądza, zaczęto je spłaszczać i odbijać na nich pieczęcie. W taki właśnie sposób powstały monety.
Posługiwanie się monetami nie było jednak zbyt wygodne. Dlatego rozpoczęto deponowanie ich u złotników, którzy w zamian wydawali kwity depozytowe, potwierdzające ulokowanie monet. Jak nietrudno się domyślić, złotnicy wkrótce przekształcili się w bankierów, a kwity depozytowe w noty bankowe. (Słowo banknot powstało z niemieckiego słowa Banknote, czyli właśnie nota bankowa).
Pieniądz w postaci monet i banknotów okazał się z czasem mało wygodny. Dużo lepszym rozwiązaniem było umożliwienie korzystania z pieniędzy zgromadzonych na rachunkubankowym, bez wypłacania pieniędzy w okienku bankowym. W ten sposób powstał pieniądz depozytowy (bezgotówkowy). W XX w. wynaleziono karty kredytowe i płatnicze umożliwiające dostęp do pieniędzy zgromadzonych na koncie w każdym miejscu na świecie.
Dwa tysiące lat p.n.e. Ludzie nie tylko nie wiedzieli, czym są papierowe pieniądze, ale w ogóle nie znali pieniędzy w dzisiejszym rozumieniu tego słowa. Pieniądzem było wszystko to, co w danej społeczności miało uznaną wartość (np. żywność, narzędzia, tkaniny, ozdoby). Stały rozwój wymiany towarowej doprowadził do wyzwolenia w siódmym stuleciu p.n.e. monet i prawie 1600 lat później, w Chinach, pieniądza papierowego. Długie stulecia handel polegał na wymianie przedmiotów. W krajach rolniczych wartość różnych dóbr przeliczano na zboże. Ziarno miało tę zaletę, że można je było odsypywać bądź dosypywać w dowolnych ilościach i w ten sposób płacić za dany towar. Ludy, u których większą rolę odgrywało pasterstwo i hodowla, za środek płatniczy uznawały bydło. Już w „Iliadzie” możemy przeczytać, że na przykład zbroja kosztowała dziewięć wołów. Monetę wynaleziono prawie jednocześnie w VII w. p.n.e. w kręgu cywilizacji greckiej: w Lidii, położonej na zachodnich wybrzeżach Azji Mniejszej (dziś Turcji), oraz w Argolidzie (Peloponez), państwie Fejdona, do którego należała też bogata w pokłady srebra wyspa Egina. Herodot (ok. 485-ok. 425 p. n.e.), od jego imienia nazwane gygadami. Lidyjskie monety z VII i VI wieku p.n.e. są wykonane z elektronu, po jednej stronie widać na nich wizerunki byka i lwa, a po drugiej kwadratowe wgłębienie spowodowane niedoskonałą jeszcze techniką bicia. Natomiast w Argolide używano monet srebrnych. Miały one wybity symbol państwowy, którym był żółw morski (zwierze poświęcone bogini Afrodycie), a kształtem przypominały spłaszczoną baryłkę. Zupełnie niezależnie historia pieniędzy toczyła się w Indiach i Chinach. Mieszkańcy Indii, kilka wieków p.n.e. używali monet w postaci cienkich prostokątnych blaszek srebrnych. Natomiast w Chinach drobne monety miedziane znano podobno już na początku pierwszego tysiąclecia przed naszą erą. Wczesne chińskie monety odlewano w kształcie narzędzi, np. motyk. W roku 221 p.n.e. cesarz Szy-Huang-ti wprowadził monety okrągłe z kwadratowym otworem pośrodku. Według zbliżonego wzoru bito w Chinach monety do 1912 roku.Monety upowszechniały się powoli. Na przykład Persowie wprowadzili je sto lat po Lidii, Rzym w IV wieku p.n.e., a Kartagina w III wieku p.n.e.s Odtąd monety stały się nieodłącznym składnikiem cywilizacji europejskiej. Przetrwały upadek imperium rzymskiego i wszystkie wstrząsy, jakie później dotknęły państwa chrześcijańskie.
Wybierz sobie informacje, które są Ci potrzebne. ;)
Lekarstwem na te problemy okazał się być pieniądz towarowy. Jakiś towar stawał się środkiem płatniczym, była to na przykład sól lub bydło. W źródłach historycznych można znaleźć około 150 różnych towarów, które pełniły funkcje pieniądza. Problemy wiązały się z podzielnością i jednorodnością tych towarów.Jeśli pieniądzem towarowym było bydło, trudno było mówić o podzielności czy jednorodności: w końcu byk bykowi nierówny. Z tego powodu zastąpiono towary powszechnie stosowanymi metalami, później wprowadzono metale szlachetne - srebro i złoto. Początkowo wprowadzono odważane sztabki, które były niewogydnym rozwiązaniem, a następnie zastąpiono je kawałkami metalu, które łatwo można było liczyć. Pierwotnie były to kulki, ale aby przeciwdziałać psuciu pieniądza, zaczęto je spłaszczać i odbijać na nich pieczęcie. W taki właśnie sposób powstały monety.
Posługiwanie się monetami nie było jednak zbyt wygodne. Dlatego rozpoczęto deponowanie ich u złotników, którzy w zamian wydawali kwity depozytowe, potwierdzające ulokowanie monet. Jak nietrudno się domyślić, złotnicy wkrótce przekształcili się w bankierów, a kwity depozytowe w noty bankowe. (Słowo banknot powstało z niemieckiego słowa Banknote, czyli właśnie nota bankowa).
Pieniądz w postaci monet i banknotów okazał się z czasem mało wygodny. Dużo lepszym rozwiązaniem było umożliwienie korzystania z pieniędzy zgromadzonych na rachunkubankowym, bez wypłacania pieniędzy w okienku bankowym. W ten sposób powstał pieniądz depozytowy (bezgotówkowy). W XX w. wynaleziono karty kredytowe i płatnicze umożliwiające dostęp do pieniędzy zgromadzonych na koncie w każdym miejscu na świecie.
Dwa tysiące lat p.n.e. Ludzie nie tylko nie wiedzieli, czym są papierowe pieniądze, ale w ogóle nie znali pieniędzy w dzisiejszym rozumieniu tego słowa. Pieniądzem było wszystko to, co w danej społeczności miało uznaną wartość (np. żywność, narzędzia, tkaniny, ozdoby). Stały rozwój wymiany towarowej doprowadził do wyzwolenia w siódmym stuleciu p.n.e. monet i prawie 1600 lat później, w Chinach, pieniądza papierowego. Długie stulecia handel polegał na wymianie przedmiotów. W krajach rolniczych wartość różnych dóbr przeliczano na zboże. Ziarno miało tę zaletę, że można je było odsypywać bądź dosypywać w dowolnych ilościach i w ten sposób płacić za dany towar. Ludy, u których większą rolę odgrywało pasterstwo i hodowla, za środek płatniczy uznawały bydło. Już w „Iliadzie” możemy przeczytać, że na przykład zbroja kosztowała dziewięć wołów. Monetę wynaleziono prawie jednocześnie w VII w. p.n.e. w kręgu cywilizacji greckiej: w Lidii, położonej na zachodnich wybrzeżach Azji Mniejszej (dziś Turcji), oraz w Argolidzie (Peloponez), państwie Fejdona, do którego należała też bogata w pokłady srebra wyspa Egina. Herodot (ok. 485-ok. 425 p. n.e.), od jego imienia nazwane gygadami. Lidyjskie monety z VII i VI wieku p.n.e. są wykonane z elektronu, po jednej stronie widać na nich wizerunki byka i lwa, a po drugiej kwadratowe wgłębienie spowodowane niedoskonałą jeszcze techniką bicia. Natomiast w Argolide używano monet srebrnych. Miały one wybity symbol państwowy, którym był żółw morski (zwierze poświęcone bogini Afrodycie), a kształtem przypominały spłaszczoną baryłkę. Zupełnie niezależnie historia pieniędzy toczyła się w Indiach i Chinach. Mieszkańcy Indii, kilka wieków p.n.e. używali monet w postaci cienkich prostokątnych blaszek srebrnych. Natomiast w Chinach drobne monety miedziane znano podobno już na początku pierwszego tysiąclecia przed naszą erą. Wczesne chińskie monety odlewano w kształcie narzędzi, np. motyk. W roku 221 p.n.e. cesarz Szy-Huang-ti wprowadził monety okrągłe z kwadratowym otworem pośrodku. Według zbliżonego wzoru bito w Chinach monety do 1912 roku.Monety upowszechniały się powoli. Na przykład Persowie wprowadzili je sto lat po Lidii, Rzym w IV wieku p.n.e., a Kartagina w III wieku p.n.e.s Odtąd monety stały się nieodłącznym składnikiem cywilizacji europejskiej. Przetrwały upadek imperium rzymskiego i wszystkie wstrząsy, jakie później dotknęły państwa chrześcijańskie.