Question

Napisz artykuł min 3 str z zeszytu o tybetańczykach (tzn o jego narodzie i dążeń
BARDZO PILNE PLISSS POTRZEBUJE NA JUTRO A DO 20 MAM CZAS NA KOMPIE DAJE NAJJJJ

Answer 1

Podejście Drogi Środka jest proponowanym przez Jego Świątobliwość Dalajlamę sposobem pokojowego rozwiązania kwestii tybetańskiej i doprowadzenia do stabilności we wzajemnych stosunkach oraz współistnienia narodów – tybetańskiego i chińskiego – opartego na równości i wzajemnej współpracy. Jest również strategią polityczną przyjętą demokratycznie przez Centralną Administrację Tybetańską i naród tybetański w toku przeprowadzanej przez długi czas serii dyskusji. To krótkie wprowadzenie do strategii Środkowej Drogi ma na celu przybliżenie Tybetańczykom mieszkającym w Tybecie, jak i poza nim, jak również wszystkim zainteresowanym zagadnień z nią związanych.



A. Znaczenie Podejścia Drogi Środka




Tybetańczycy nie akceptują obecnego statusu Tybetu pod rządami Chińskiej Republiki Ludowej. Jednocześnie nie domagają się niepodległości Tybetu, która jest faktem historycznym. Strategia Drogi Środka polega na kroczeniu środkową ścieżką pomiędzy tymi dwoma i dążeniu do osiągnięcia prawdziwej autonomii dla Tybetańczyków mieszkających we wszystkich trzech tradycyjnych prowincjach Tybetu, w ramach Chińskiej Republiki Ludowej. Jest nazywana Podejściem Drogi Środka, bezstronnym i umiarkowanym stanowiskiem gwarantującym zabezpieczenie żywotnych interesów wszystkich zainteresowanych stron; dla Tybetańczyków – ochronę i zachowanie ich kultury, religii i tożsamości narodowej; dla Chińczyków – bezpieczeństwo i integralność terytorialną ich ojczyzny; dla państw sąsiednich i innych – pokojowe granice i stosunki międzynarodowe.



B. Historia Podejścia Drogi Środka




Jakkolwiek Siedemnastopunktowa Ugoda pomiędzy Rządem Tybetańskim a Chińską Republiką Ludową nie została osiągnięta na zasadach równości ani za obopólną zgodą, Jego Świątobliwość Dalajlama dla dobra wzajemnych korzyści narodów – tybetańskiego i chińskiego, przez osiem lat od 1951 roku podejmował wszelkie możliwe wysiłki dla osiągnięcia pokojowego porozumienia z Rządem ChRL. Nawet po przybyciu Jego Świątobliwości Dalajlamy i Kashagu z Lhasy do regionu Lokha w 1959 roku, kontynuował próby wynegocjowania ugody z chińskimi władzami wojskowymi. Jego próby podporządkowania się postanowieniom Siedemnastopunktowej Ugody są analogiczne do Podejścia Drogi Środka. Niestety chińska armia rozpoczęła brutalną rozprawę z demonstrantami w Lhasie i przekonało to Jego Świątobliwość, że jego nadzieje na współistnienie z rządem chińskim stały się nierealne. W tych okolicznościach jedynym rozwiązaniem było poszukanie schronienia w Indiach i prowadzenie dalszej pracy na rzecz wolności i szczęścia wszystkich Tybetańczyków na wygnaniu. 18 kwietnia 1959 roku, wkrótce po swoim przybyciu do Tezpuru w Indiach, Jego Świątobliwość Dalajlama wydał oświadczenie, w którym wyjaśnił, że Siedemnastopunktowa Ugoda została podpisana pod przymusem oraz że rząd chiński celowo naruszał jej postanowienia. Oznajmił również że, począwszy od tamtego dnia, Ugoda będzie uważana za nieważną i będzie dążył do przywrócenia niepodległości Tybetu. Od tamtego czasu do roku 1979 Centralna Administracja Tybetańska i Tybetańczycy przyjęli politykę dążenia do niepodległości Tybetu.




Jednakże świat staje się coraz bardziej współzależny – politycznie, militarnie i gospodarczo – co pociąga za sobą wielkie zmiany w statusie niepodległościowym państw i narodów. W Chinach również z pewnością zajdą zmiany i przyjdzie czas, gdy obie strony będą mogły zasiąść do poważnych negocjacji. Dlatego też Jego Świątobliwość Dalajlama jest od dawna przekonany, że w celu rozwiązania kwestii tybetańskiej na drodze negocjacji lepiej jest zmienić politykę dążenia do niepodległości Tybetu na podejście zapewniające wzajemne korzyści zarówno dla Tybetu, jak i dla Chin.



C. Podejście Drogi Środka Zostało Sformułowane Stopniowo




Jakkolwiek to podejście wydawało się Jego Świątobliwości właściwe już od dawna, nie zadecydował o nim arbitralnie, ani nie narzucał go innym.




Od wczesnych lat siedemdziesiątych przeprowadził szereg dyskusji i konsultacji z przewodniczącym i vice-przewodniczącym Zgromadzenia Deputowanych Narodu Tybetańskiego, członkami Kashagu i wieloma uczonymi i doświadczonymi ludźmi.




W 1979 roku poprzedni chiński przywódca zwrócił się do Jego Świątobliwości z propozycją, że „z wyjątkiem niepodległości, wszystkie inne kwestie mogą zostać rozwiązane na drodze negocjacji”, co było w zgodzie z od dawna utrzymywanym przez Jego Świątobliwość Dalajlamę przekonaniem o konieczności poszukiwania wzajemnie korzystnych rozwiązań. Jego Świątobliwość natychmiast wysłał przychylną odpowiedź, zgadzając się na podjęcie negocjacji i zdecydował o zmianie polityki dążącej do odzyskania przez Tybet niepodległości na politykę Podejścia Drogi Środka. Decyzja ta została później podjęta jeszcze raz po zakończeniu stosownego procesu konsultacji ze Zgromadzeniem Deputowanych Narodu Tybetańskiego, Kashagiem i wieloma uczonymi i doświadczonymi ludźmi.




Tak więc to Podejście nie jest czymś, co pojawiło się nagle, jest ono wynikiem długiego procesu ewolucji.



D. Podejście Drogi Środka Zostało Przyjęte w Sposób Demokratyczny




Po podjęciu decyzji o podążaniu Drogą Środka i zanim Jego Świątobliwość Dalajlama wydał oświadczenie w Parlamencie Europejskim 15 czerwca 1988 roku, które zawierało podstawy tybetańskiego stanowiska negocjacyjnego odnośnie rodzaju autonomii jakiej domaga się naród tybetański, od 6 czerwca 1988 roku w Dharamsali odbyła się specjalna czterodniowa konferencja. Uczestniczyli w niej członkowie Zgromadzenia Deputowanych Narodu Tybetańskiego i Kashagu, urzędnicy państwowi, pracownicy socjalni, członkowie lokalnych Zgromadzeń Tybetańskich, reprezentanci tybetańskich organizacji pozarządowych, nowo przybyli Tybetańczycy i specjalnie zaproszeni goście. Przeprowadzili oni rozległą dyskusję nad tekstem propozycji i na koniec jednogłośnie ją uchwalili.




Ponieważ rząd chiński nie odpowiedział na nią pozytywnie, Jego Świątobliwość Dalajlama w latach 1996 i 1997 ponownie zaproponował, że naród tybetański powinien sam zadecydować, poprzez referendum, o możliwie najlepszym sposobie realizacji swoich dążeń. W konsekwencji zostało przeprowadzone wstępne badanie opinii publicznej, w którym ponad 64% respondentów wyraziło opinię, że nie ma potrzeby przeprowadzania referendum i że będą popierać Podejście Drogi Środka lub jakiekolwiek decyzje, jakie Jego Świątobliwość podejmie, stosownie do zmieniającej się sytuacji politycznej w Chinach i na całym świecie. W konsekwencji, 18 września 1998 roku Zgromadzenie Deputowanych Narodu Tybetańskiego przyjęło jednogłośnie rezolucję i poinformowało o niej Jego Świątobliwość. W odpowiedzi Jego Świątobliwość Dalajlama powiedział w swoim corocznym oświadczeniu 10 marca 1998 roku: „W zeszłym roku przeprowadziliśmy ankietę wśród Tybetańczyków na uchodźstwie i gdzie tylko było to możliwe, zebraliśmy sugestie z Tybetu na temat zaproponowanego referendum, które miało określić przyszły kurs naszej walki o wolność, tak aby odpowiadał on w pełni ich oczekiwaniom. W oparciu o wyniki tej ankiety i sugestie z Tybetu, Zgromadzenie Deputowanych Narodu Tybetańskiego – nasz parlament na uchodźstwie – przegłosowało rezolucję uprawniającą mnie do podejmowania decyzji w tej sprawie bez odwoływania się do referendum. Chciałbym podziękować Tybetańczykom za ogromne zaufanie i nadzieję, jaką we mnie pokładają. Nadal jestem przekonany, że moje Podejście Drogi Środka jest najbardziej realistycznym i pragmatycznym sposobem na pokojowe rozwiązanie kwestii tybetańskiej. Podejście to zaspokaja podstawowe potrzeby narodu tybetańskiego, gwarantując jednocześnie stabilność i jedność Chińskiej Republiki Ludowej. Dlatego też będę z pełnym zaangażowaniem kontynuował zgodny z nim sposób postępowania i czynił szczere wysiłki w celu dotarcia do chińskiego przywództwa…”.




Tak więc przy podejmowaniu decyzji o przyjęciu tej strategii wzięto pod uwagę opinię narodu tybetańskiego oraz przyjętą jednogłośnie rezolucję Zgromadzenia Deputowanych Narodu Tybetańskiego.



E. Ważne Części Składowe Podejścia Drogi Środka




Nie ubiegając się o niepodległość dla Tybetu, Centralna Administracja Tybetańska dąży do stworzenia jednostki politycznej obejmującej trzy tradycyjne prowincje tybetańskie. Jednostka taka powinna cieszyć się prawdziwą narodową autonomią regionalną. Autonomia ta powinna być zarządzana przez wybrane w procesie demokratycznym drogą powszechnych wyborów zgromadzenie ustawodawcze i organy władzy wykonawczej. Tak długo jak Rząd Chiński będzie zgadzał się na powyższy status, Tybet nie będzie dążył do oderwania się od Chin i pozostanie częścią Chińskiej Republiki Ludowej. Dopóki Tybet nie zostanie przekształcony w strefę pokoju i niestosowania przemocy, ograniczona liczba chińskich żołnierzy będzie mogła przebywać na jego terytorium w celu jego ochrony. Rząd Centralny Chińskiej Republiki Ludowej będzie odpowiedzialny za polityczne aspekty stosunków międzynarodowych Tybetu i jego obronę, podczas gdy naród tybetański powinien zarządzać wszystkimi innymi sprawami dotyczącymi Tybetu, takimi jak: religia i kultura, edukacja, gospodarka, zdrowie i ochrona środowiska. Rząd chiński powinien zaprzestać polityki naruszania praw człowieka w Tybecie i przemieszczania ludności chińskiej na tereny tybetańskie. Jego Świątobliwość Dalajlama weźmie na siebie główną odpowiedzialność za uczciwe prowadzenie negocjacji i pojednanie z chińskim rządem.



F. Cechy Szczególne Podejścia Drogi Środka




Biorąc pod uwagę fakt, że jedność i współistnienie narodów tybetańskiego i chińskiego jest ważniejsza niż polityczne wymagania Tybetańczyków, Jego Świątobliwość Dalajlama prowadzi wzajemnie korzystną politykę Drogi Środka, która jest wielkim politycznym krokiem do przodu. Niezależnie od wielkości populacji, siły gospodarczej lub militarnej równość narodowości oznacza, że wszystkie narodowości mogą współistnieć na równych prawach, bez jakiejkolwiek dyskryminacji opartej na przekonaniu, że jedna z nich jest ważniejsza albo lepsza od innej. Jest to niezbędne kryterium dla zapewnienia jedności pomiędzy wieloma narodowościami. Jeśli narody – tybetański i chiński, będą mogły współistnieć na równych prawach, stworzy to podstawę do zagwarantowania ich jedności, stabilności społecznej oraz integralności terytorialnej Chińskiej Republiki Ludowej, które są dla Chin wartościami nadrzędnymi. Tak więc szczególną cechą Podejścia Drogi Środka jest to, że można dzięki niemu osiągnąć pokój bez stosowania przemocy, jak również to, że jest ono korzystne dla obu stron oraz prowadzi do jedności narodów i stabilności społecznej.