W sztuce średniowiecznej ludzie przedstawiali w swych dziełach swą wiarę w Boga, postacie Boskie i Biblijne. Świadczyło to o religijności i bojaźni Bożej ludzi średniowiecznych. Jeden z najważniejszych kultów średniowiecza to kult Matki Boskiej, która była przedstawiana w sztuce częściej niż sam Bóg i Jezus. Wiara ludzi w osobę Maryi sprawiała, że przedstawiali ją jako Matkę Jezusa, królową Świata, Matkę cierpiącą pod krzyżem, Matkę wszystkich ludzi. W Polsce średniowiecznej już w XIII i XIV wieku pojawiły się pieśni wysławiające Maryję. Przed jedną z najważniejszych bitew w historii naszego narodu - Bitwą pod Grunwaldem, Polacy śpiewali pierwszy hymn wędrowny, a zarazem pieśń wysławiającą Matkę Boską- Bogurodzicę- Pieśń ta stała się również początkiem określania Maryi "Królową Polski". Kolejną pieśnią pochodzącą z nieco późniejszego okresu jest " Lament świętokrzyski" . Utwór ten jest pisany w 1. osobie , a narrator to senna Matka Boska , która cierpi pod krzyżem z powodu śmierci jedynego syna. Jest to przedstawienie płaczliwego obrazu Matki stojącej pod krzyżem, która w rozpaczy i załobie serce prosi lud o żałowanie i rozpacz nad śmiercią krzyżową Chrystusa. Lament świętokrzyski to pieśń żałobna, w której Maryja przedstawiona jest jako kobieta pokorna , cicha i zrozpaczona. Ukazuje się tu także obraz miłości Matki do Syna i całego Świata. Bogurodzica jest pieśnią błagalną, gdzie lud wierzący w siłę Matki Boskiej prosi o potrzebne łaski Boga. Jest to błaganie grzeszników o pomoc i dary, jakie Maryja może nam uprosić u Boga lub sama podarować. Lament świętokrzyski i Bogurodzica to utwory dotyczące jednej osoby, lecz przedstawione w dwojaki sposób. W różny sposób ukazują inne strony postaci Matki Boskiej. "Lament..." jest pieśnią żałobną ukazującą rozpacz Maryi po śmierci jedynego Syna. W Bogurodzicy ta sama postać przedstawiona jest jako osoba, w której ludzie pokładają wielkie nadzieje i za której pośrednictwem upraszają u Boga potrzebne łaski. Jest to więc utwór o charakterze błagalnym, czyli całkiem innym niż " Lament" Obydwa te utwory ukazują jednak tą samą osobę, która faktycznie została tak przedstawiona w Biblii. Charakter tych pieśni jest jednak całkiem odmienny i przedstawia dwa oblicza Maryi.
W sztuce średniowiecznej ludzie przedstawiali w swych dziełach swą wiarę w Boga, postacie Boskie i Biblijne. Świadczyło to o religijności i bojaźni Bożej ludzi średniowiecznych. Jeden z najważniejszych kultów średniowiecza to kult Matki Boskiej, która była przedstawiana w sztuce częściej niż sam Bóg i Jezus. Wiara ludzi w osobę Maryi sprawiała, że przedstawiali ją jako Matkę Jezusa, królową Świata, Matkę cierpiącą pod krzyżem, Matkę wszystkich ludzi. W Polsce średniowiecznej już w XIII i XIV wieku pojawiły się pieśni wysławiające Maryję. Przed jedną z najważniejszych bitew w historii naszego narodu - Bitwą pod Grunwaldem, Polacy śpiewali pierwszy hymn wędrowny, a zarazem pieśń wysławiającą Matkę Boską- Bogurodzicę- Pieśń ta stała się również początkiem określania Maryi "Królową Polski". Kolejną pieśnią pochodzącą z nieco późniejszego okresu jest " Lament świętokrzyski" . Utwór ten jest pisany w 1. osobie , a narrator to senna Matka Boska , która cierpi pod krzyżem z powodu śmierci jedynego syna. Jest to przedstawienie płaczliwego obrazu Matki stojącej pod krzyżem, która w rozpaczy i załobie serce prosi lud o żałowanie i rozpacz nad śmiercią krzyżową Chrystusa. Lament świętokrzyski to pieśń żałobna, w której Maryja przedstawiona jest jako kobieta pokorna , cicha i zrozpaczona. Ukazuje się tu także obraz miłości Matki do Syna i całego Świata. Bogurodzica jest pieśnią błagalną, gdzie lud wierzący w siłę Matki Boskiej prosi o potrzebne łaski Boga. Jest to błaganie grzeszników o pomoc i dary, jakie Maryja może nam uprosić u Boga lub sama podarować. Lament świętokrzyski i Bogurodzica to utwory dotyczące jednej osoby, lecz przedstawione w dwojaki sposób. W różny sposób ukazują inne strony postaci Matki Boskiej. "Lament..." jest pieśnią żałobną ukazującą rozpacz Maryi po śmierci jedynego Syna. W Bogurodzicy ta sama postać przedstawiona jest jako osoba, w której ludzie pokładają wielkie nadzieje i za której pośrednictwem upraszają u Boga potrzebne łaski. Jest to więc utwór o charakterze błagalnym, czyli całkiem innym niż " Lament" Obydwa te utwory ukazują jednak tą samą osobę, która faktycznie została tak przedstawiona w Biblii. Charakter tych pieśni jest jednak całkiem odmienny i przedstawia dwa oblicza Maryi.