Question

Krótka historia o symbolice narodowej (Polski) PliS!!! Dam Gwiazdki i Najlepszą odpowiedź. :))

Answer 1

Każdy Polak powinien być dumny ze swych symboli narodowych i ojczyzny. Szanować i pamiętać o nich. To one tworzyły historię naszego i nadal tworzą. Towarzyszyły naszym przodkom aż do teraz. Są trwałym przykładem jak Polacy walczyli by mogły je widzieć następne pokolenia. Przez wierność, patriotyzm i poświęcenie ginęli żołnierze i zwykli ludzie byśmy mogli żyć w niepodległym kraju. Każdy naród ma swoje symbole narodowe, w Polsce są nimi: biało- czerwona flaga, godło oraz hymn. Symbole łączą wszystkich Polaków. Powinniśmy być dumni z naszej narodowości i tak bogatej historii, i dlatego naszym obowiązkiem jest pamiętanie najważniejszych wydarzeń oraz przekazywanie je następnym pokoleniom.
Flaga Polski ma kolor biało- czerwony. Jest kształtu prostokątnego ( stosunek boków 8:5), są to dwa prostokątne pasy ( u góry biały, dół czerwony). O barwach można także powiedzieć, że biel oznacza czystość, a czerwień dostojność i potęgę naszego kraju. Flagi wywodziły się ze wcześniejszych chorągwi. W XVIII wieku chorągwie i sztandary oznaczały przynależność do oddziału. Oddawano im honory wojskowe i cześć. Poświęcano je i składano wobec nich przysięgę. Wręczając chorągwie i sztandary przypominano, że walczy się dla nich za cenę krwi i życia. Dowodem na to są teksty pisarskie z XIX wieku. Witold Łaszczyński pisał w swoim wierszu „Polski sztandar”: „...polski sztandar, nasz amarantowo- biały, Lechitów wolny znak w królewskim wieńcu chwały wolności ptak biały.” Chorągwie były już znane za czasów Mieszka oraz Bolesława Chrobrego. Głównym elementem na chorągwiach był orzeł biały na czerwonym polu. Barwy flagi nawiązują do godła. Wywodzi się to z barw chorągwi królewskich, haftowanie czy malowanie było procesem długim i kosztownym. Dlatego przeniesiono na chorągiew barwy godła. Biel i czerwień stały się oficjalnymi barwami w 1831 roku, gdy sejm uchwalił ustawę. Flaga symbolizuje niepodległość. Barwy narodowe towarzyszyły oddziałom polskim np. w powstaniach. W powstaniu styczniowym towarzyszyły oddziałom Hanke Bosaka, Czechowskiemu czy Sierakowskiemu. Żołnierze przysięgali: „walczyć do ostatniej kropli krwi, znosić cierpliwie wszystkie trudy i cierpienia, niewygody i słuchać bezwarunkowo naczelników...”Barwy towarzyszyły także podczas Wiosny Ludów. Na sztandarach wypisywano słowa: „Za wasza i naszą wolność”. Obecnie flaga jest wywieszana na budynkach Sejmu, Rady Państwowej i Rady ministrów, jest także wywieszana w dniu świąt narodowych. Biało czerwone flagi mają także sztandary wojskowe, samoloty wojskowe (szachownica), placówki dyplomatyczne. Na okrętach wojennych podnosi się banderę i proporzec. Zostało również ustanowione święto flagi (02.05) przez Sejm dnia 20.02.04. Istniała także flaga Polski z godłem, ustanowiono ją w 1919 roku. W 1928-1938 była banderą handlową. Od 1938 roku ponownie używały jej polskie instytucje za granicą. Rysunek orła zmieniał się z urzędową zmianą godła na czerwonym tle. Tak samo zmieniały się odcienie: 1921- 1931 – kolor karmazynowy, cynobrowy od 1928-1980, czerwony nieoficjalny i kolor ustanowiony w 1980.
Według legendy założycielem Polski był Lech. Legenda mówi, że kiedy Lech i jego bracia: Czech i Rus szukali miejsca by się osiedlić, zmęczeni postanowili się zatrzymać. Wtedy Lech ujrzał Białego Orła. Zatrzymał się w tym miejscu i postanowił założyć państwo znane Gnieznem. Ciekawostką jest to, że w czeskiej kronice można znaleźć teks człowieka wołającego do władcy: Panie, to są Polacy...ich małe kroniki są tak rącze... Sztandar czarny jak węgiel, z białym orłem unosi się nad polskim orszakiem...”. Nigdzie indziej nie można znaleźć informacji o czarnym sztandarze. Za czasów Bolesława Chrobrego orzeł najwcześniej widniał na denarach. Za czasów Bolesława Krzywoustego, Gall Anonim opisuje wojska polskie, które posiadały „znaki polskie” (signa polonica). Orzeł Biały był już herbem za czasów Władysława Łokietka, Kazimierza Wielkiego i Jagiellonów. Ustalenie wyglądu ptaka prowadziło do sporów. Ponieważ przypominał on wyglądem koguta, gołębia czy pawia. Orła na czerwonym tle używali Piastowie mazowieccy, orzeł był bez korony. A książęta mazowieccy używali godła smoka i Orła. Ziemia krakowska miała w herbie Orła, także w herbie poznańskim był orzeł (bez przepaski i korony). Królowie zakładając nowe miasta dawali im w herbie znak orła. W 1295 roku pojawił się na chorągwi Przemysła II, a w 1222 na pieczęci księcia Kazimierza. Działo się to w czasie rozbicia dzielnicowego za panowania Władysława Łokietka. Orzeł był podobny do dzisiejszego, można było go zobaczyć na pieczęciach królewskich i monetach. Za panowania Zygmunta Starego na godle widniała litera „S”. Za czasów Zygmunta Augusta „SA” po łacinie oznaczało to „Sigismundus i Sigismundus Augustus” Za czasów Batorego na orle umieszczano jego herb- wilcze kły, a za Zygmunta Waze- snopek, który okalał order Złotego Runa. Po Unii Lubelskiej łączącej Litwę i Polskę godłem staje się litewska pogoń (jeździec na koniu z mieczem) i Polski Orzeł. Tarcza jest podzielona na cztery części. Dawniejszym symbolem Litwy były słupy Gedymina. Pogoń wzięła się stad, że na obrazie Matejki zostały przedstawione słupy Gedymina, a za nimi listewka pogoń. Podczas rozbiorów utworzone zostały przez zaborców prowincje i gubernie. Otrzymywały one nowe herby. Orzeł występował czasem z koroną lub bez. Po powstaniu listopadowym carowie przyjęli polski order Białego Orła z niebieską wstęgą. Na godne z okresu powstania listopadowego widnieje także znak Ukrainy- Archanioł.
Na wniosek Joachima Lelewela został przyjęty nowy wzór godła. Jednak wcześniej podczas obrad Lelewel proponował aby Orła i pogoń zwieńczyć figijską czapką jednak wywołało to oburzenie. W 1917 roku gdy w Warszawie rządziła Rada Regencyjna powołała ona specjalna komisję artystyczną, która miała opracować wzór godła. W tym roku pojawiły się także pierwsze banknoty z Orłem w koronie na tarczy. Po drugiej wojnie światowej władze w 1945 roku usunęły koronę z głowy Orła. Były to czasy RPL-u. w 1946 roku ogłoszono konkurs na wizerunek Orła i na nowy kształt godła. Znwcy uważali że pozbawienie Orła korony przerwało płynną linię obwodu ptaka (skracało szyję, wydlużało pióra). Liczne rysunki i projekty zebrał profesor Aleksander Gieyrztor, i po wielu debatach konkurs wygrał Michał Bylina ( malarz- batalista). Dopiero dekret Rady Panstwa z 7 grudnia 1955 roku nadał godłu sankcję urzędową, stwierdzajac iż herbem narodowym jest: „orzeł biały w głową zwróconą w prawo, z rozwiniętymi skrzydłami oraz dziobem i szponami złotymi, w czerwonym polu prostokątnej tarczy o dolnej krawędzi wydłużonej pośrodku”. W 1980 roku Sejm zatwierdza dekret o godle, hymnie i barwach. Dziś godło możemy spotkać w szkołach czy urzędach. Godło przypomina nam o zachowaniu kultury i szacunku w tych miejscach.


Pierwszym hymnem polski była „Bogurodzica”. Jest to religijna pieśń średniowieczna, zachowana została w różnych odpisach rękopiśmiennych z XV wieku. Najdawniejszy tekst tzw. krakowski I jest z 1407 roku. Tekst krakowski obejmuje dwie zwrotki, pierwsza jest do Matki Bożej, druga do Chrystusa. Każda z nich kończy się refrenem „Kyrie Eleison”. Tekst krakowski II ma 14 zwrotek. Tekst z drugiej połowy XV wieku ma 19 zwrotek, są to zwrotki pierwotne, poszerzone zostały o pieśń wielkanocną i pasyjną a w późniejszych tekstach o litanijne wezwania do świętych. Według Długosza Bogurodzice śpiewano jako „carmen patrium”. Była także hymnem państwowym oraz koronacyjnym pierwszych Jagiellonów dynastycznych. Jednak w drugiej połowie XVI wieku autor Allertusa z 1596 roku pisał: „już dziś o niej nie słychać, babom je oddali”. Dopiero kiedy znów popularny stał się nust patriotyczny, pieśń stała się popularniejsza. Przedruk Bogurodzicy zamieścił w Śpiewach Historycznych Niemcewicz (1816). Pieśń tą utrwalił Sienkiewicz w Potopie i Krzyżakach. Pochodzenie Bogurodzicy stanowi problem. Na początku przypisywano jej autorstwo św. Wojciechowi. Jednak uznano to później za niemożliwe, ponieważ św. Wojciech bardzo krótko przebywał w Polsce. Jak widać nie można na pewno ustalić kto napisał ten utwór. Utwór ten został wydany w 1926 roku w BPP i zawierał 200 podobizn tekstów.

Answer 2

Polska flaga składa się z dwóch poziomych pasów – białego na górze, czerwonego na dole. Poza flagą, ważnymi polskimi symbolami narodowymi są herb i hymn.
Początki polskiej flagi sięgają końca XVIII wieku, kiedy to po rozbiorach patrioci potrzebowali łatwo rozpoznawalnego symbolu. Wybrano do tego kolory czerwony i biały, zaczerpnięte z godła. Oficjalnie flaga została przyjęta w 1831 roku, ale już w 1792 roku podczas obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja noszono biało-czerwone stroje i szarfy, symbolizujące wierność ojczyźnie.
Dziś flaga wywieszana jest obowiązkowo 1 maja (Święto Pracy), 2 maja (Dzień Flagi), 3 maja (Święto Konstytucji) i 11 listopada (Święto Niepodległości).Hymnem Polski jest Mazurek Dąbrowskiego, oficjalnie przyjęty w 1927 roku. Pieśń powstała pod koniec XVIII wieku.