Naród polski ukształtował się na bazie wczesnośredniowiecznych plemion zachodniosłowiańskich, zamieszkujących obszar położony między Bugiem na wschodzie i Odrą na zachodzie, zjednoczonych przez plemię Polan około połowy X wieku, ale i ten pogląd jest obecnie podważany. W ciągu długich dziejów Polski na jej ziemi osiedlały się grupy różnego pochodzenia, które często ulegały spolszczeniu. Niektóre z nich zachowywały jednak swoją odrębność kulturową, językową i wiarę. W czasach Rzeczypospolitej Obojga Narodów Polska znana była w Europie jako państwo, w którym dopuszczano obecność przedstawicieli różnych wyznań a także grup różnego pochodzenia.
Po utracie bytu państwowego wskutek rozbiorów, istotne stało się przede wszystkim podtrzymywanie poczucia jedności narodowej Polaków. Różnice narodowościowe i językowe stały się wówczas mniej ważne, niż poczucie wspólnoty narodowej. Chociaż nie istniało wówczas państwo polskie, można uznać, że to właśnie okoliczności zagrożenia bytu narodowego spowodowała, że wówczas to właśnie ukształtował się naród polski w dzisiejszym znaczeniu tego słowa. Dzięki temu możliwa była odbudowa państwa polskiego w roku 1918 i powtórne scalenie części, należących przez 123 lata do różnych zaborców.
Obecnie - oprócz ok. 37 mln Polaków zamieszkałych w Polsce - ocenia się, iż do 20 mln osób polskiego pochodzenia żyje poza granicami państwa
Naród polski ukształtował się na bazie wczesnośredniowiecznych plemion zachodniosłowiańskich, zamieszkujących obszar położony między Bugiem na wschodzie i Odrą na zachodzie, zjednoczonych przez plemię Polan około połowy X wieku, ale i ten pogląd jest obecnie podważany. W ciągu długich dziejów Polski na jej ziemi osiedlały się grupy różnego pochodzenia, które często ulegały spolszczeniu. Niektóre z nich zachowywały jednak swoją odrębność kulturową, językową i wiarę. W czasach Rzeczypospolitej Obojga Narodów Polska znana była w Europie jako państwo, w którym dopuszczano obecność przedstawicieli różnych wyznań a także grup różnego pochodzenia.
Po utracie bytu państwowego wskutek rozbiorów, istotne stało się przede wszystkim podtrzymywanie poczucia jedności narodowej Polaków. Różnice narodowościowe i językowe stały się wówczas mniej ważne, niż poczucie wspólnoty narodowej. Chociaż nie istniało wówczas państwo polskie, można uznać, że to właśnie okoliczności zagrożenia bytu narodowego spowodowała, że wówczas to właśnie ukształtował się naród polski w dzisiejszym znaczeniu tego słowa. Dzięki temu możliwa była odbudowa państwa polskiego w roku 1918 i powtórne scalenie części, należących przez 123 lata do różnych zaborców.
Obecnie - oprócz ok. 37 mln Polaków zamieszkałych w Polsce - ocenia się, iż do 20 mln osób polskiego pochodzenia żyje poza granicami państwa