Question

Jest to zadanie na wychowanie do życia w rodzinie ale nie ma tu takiego przedmiotu więc dodałam tutaj.

Opierając się na posiadanej wiedzy i podręczniku Wędrując ku dorosłości pod red. T. Król (str. 45-59) proszę określić:

-Jak rozwija się ( zmienia nastolatek w intelektualnym wymiarze osobowości ?

-Co uznamy za kryterium osiągnięcia dojrzałości w tym wymiarze ?

Z góry dzięki :*

Answer 1

W okresie dorastania wyróżniamy następujące typy tożsamości:

·         Tożsamość osiągnięta- jednostka przeszła kryzys i doszła do przyjęcia zobowiązań w obszarze ideologicznym i zawodowych celów.

·         Moratorium – kryzys nadal trwa, nie przyjęto jeszcze zobowiązania

·         Tożsamość przyjęta – doszło do przyjęcia zobowiązań z pominięciem okresu kryzysu. Nie nastąpiło ponowne rozważenie dawnych stanowisk. Zamiast tego młoda osoba zaakceptowała zobowiązania wyznaczone przez kulturę lub rozdziałów.

·         Tożsamość rozproszona- młody człowiek nie przechodzi kryzysu (chociaż mógł po doświadczeniach w przeszłości) i nie podjął zobowiązania. Rozproszenie może oznaczać albo wczesny etap procesu (przed kryzysem) albo niepowodzenie w przejęciu zobowiązania po kryzysie.

Każdy nastolatek musi osiągnąć zintegrowany obraz własnej osoby, na który składać się będą przekonania, cele zawodowe, typy relacji z innymi ludźmi. Współczesne badania nad formowaniem się tożsamości nastolatków opierają się na opisie statusów tożsamości Jamesa Marci (1966, 1980), którego korzenie tkwią w ogólnej kondycji procesu formowania się tożsamości wg Eriksona. Wykorzystując jedna z jego idei, marcia dowodzi, ze formowanie się tożsamości nastolatka składa się z dwóch kluczowych aspektów:

·         Kryzysu

·         Zobowiązania

 

Kryzysem nazywa okres dokonywania nowych wyborów, kiedy stare wartość i decyzji podlegają ponownemu rozważeniu. Kryzys może być łagodny lub przyjąć formę „wstrząsu”. Efektem rozważań będzie przyjęcie zobowiązania w związku z określoną rolą, pewną szczególna ideologią. Zestawiające te dwa elementy powstają cztery różne „statusy tożsamości”.

 

TOZSAMOŚĆ ETNICZNA

Nastolatki z grup mniejszościowych, szczególnie kolorowi w dominującej kulturze białych, w procesie formowania się swej tożsamości mają do rozwiązania jedno zadanie więcej, mianowicie stworzenie własnej tożsamości etnicznej. Spencer i Dornbusch (1990) określili: „ Młody Afroamerykanin może jak dziecko nauczyć się, ze czarne jest piękne, ale w okresie dorastania dojdzie do wniosku, ze białe ma władze”. Pewien Amerykanin meksykańskiego pochodzenia powiedział: „Będąc zaproszony do czyjegoś domu, ze względu na różnice kulturowe muszą zmienić swój własny, domowy styl zachowania. Musze ich naśladować… Już się do tego przyzwyczaiłem. Przełączam się z jednego stylu na drugi. Nie jest to trudne.” (1992)

Poczucie własnej wartości:Edward Seidman ze współpracownikami (1994) odkrył znaczący średni spadek poczucia własnej wartości w okresie dojrzewania. Wiąże się on ze zmianą szkoły, która zbiega się w czasie z okresem rozpoczęcia dojrzewania płciowego. Poczucie własnej wartości prze następne lata równomiernie wzrasta.

 

KONCEPCJA ZWIĄZKÓW Z INNYMI

Sposób patrzenia nastolatka na innych i na związki z nimi również staje się coraz bardziej abstrakcyjny i mniej opiera się na  wyglądzie zewnętrznym. Przyjaźń charakteryzuje się zmiennością i zdolnością dostosowywania się.

W okresie dorastania cały czas najważniejszymi związkami są te z rodzicami i rówieśnikami.

 

ZWIĄZKI Z RODZICAMI

Nastolatki w relacjach z rodzicami mają do wykonania dwa zadania, uniezależnienie się od nich, a jednocześnie zachować w nich poczucie związku.

 

WZROST LICZBY KONFLIKTÓW

Częstotliwość pojawiania się konfliktów w rodzinie , na osi rodzic-dziecko, jest wynikiem zmian hormonalnych związanych z dojrzewaniem płciowym, co może stanowić podstawę twierdzenia, że jest to proces normalny i konieczny. Prawie ¾ rodziców postrzega okres dojrzewania ich dzieci jako najtrudniejszy etap wychowania, ponieważ jednocześnie tracą kontrolę nad swymi dziećmi i wzrasta w nich poziom lęku o ich bezpieczeństwo.

Steinberg twierdzi, że „nabieranie dystansu” jest podstawową częścią procesu rozwojowego młodych ludzi w tym okresie.

 

PRZYWIĄZANIE DO RODZICÓW

Pomimo zaostrzenia stosunków z rodzicami w okresie dojrzewania to i tak rodzice pozostają najważniejsi – nadal stanowią dla dziecka ważną psychologiczną bazę bezpieczeństwa.

 

ZWIĄZKI Z RÓWNIEŚNIKAMI

Erikson uważa, że równicy w okresie dojrzewania są główną siłą kształtującą rozwój osobowości dziecka, wpływ rówieśników nie jest ani monolityczny, ani jednolicie negatywny.

Ponowny związek małżeński rodziców ma gorszy wpływ na dziewczęta niż na chłopców w okresie dorastania.

 

ZMINAY W STRUKTURZE GRUPY RÓWNIEŚNICZERJ W OKRESIE DORASTANIA:

KLIKA- 4-6 osób silnie ze sobą związanych, wysoki poziom intymności. W okresie dorastania są one prawie całkowicie jednopłciowe

PACZKA – przedstawiciele obu płci. Na koniec paczka ulega ponownemu rozpadowi, ty razem na dwupłciowe kliki, a w konsekwencji na kilka luźno związanych ze sobą par. Takie paczki i kliki pomagają wzmocnić tożsamość nastolatka oraz zidentyfikować potencjalnych przyjaciół i wrogów.

 

ZWIĄZKI HETEROSEKSULANE  W OKRESIE DORASTANIA

Najgłębsze zmiany dotyczą przejścia z całkowitej dominacji przyjaźni z osobnikami tej samej płci w związki heteroseksualne. Ponad połowa chłopców i dziewcząt rozpoczyna aktywność seksualną przed ukończeniem 18 roku życia. Wcześniejsze randki i aktynowość seksualna jest bardziej obserwowana wśród biednych nastolatków bez względu na ich pochodzenie etniczne. Dziewczęta z rodzin niepełnych szybciej zaczynają życie seksualne niż dziewczęta z rodzin pełnych.

 

 

OSOBOWOŚĆ W OKRESIE DOJRZEWANIA

Badacze w ostatnim dziesięcioleciu wypracowali konsensus – mianowicie uznali, że osobowość dorosłego człowieka można określić jako

·         Wielka piątka

·         Ekstrawersja

·         Zgodność

·         Sumienność

·         Neurotyczność

·         Otwartość/intelekt

 

Ostatnie badania dowodzą, że te pięć cech może służyć do opisania różnic osobowościowych nastolatków.

 

DEPRESJA: w okresie dorastania znacznie się pogłębia i jest o wiele większa u dziewcząt niż u chłopców. Przygnębienie częściej przechodzą nastolatki z rodzin, w których przynajmniej jedno z rodziców cierpi na depresje. Istnieją również inne przyczyny obniżenia nastoju i braku akceptacji ze strony rówieśników w szkole podstawowej m.in.  niskie poczucie własnej wartości oraz wysoki poziom życiowych zmian i stresu w okresie dorastania. Jeśli u nastolatki utrzymuje się przez co najmniej sześć miesięcy nastrój depresyjny i towarzyszy mu zaburzenie snu, łaknienia i trudności w koncentracji to określamy to mianem depresji klinicznejlub zaburzeniem depresyjnym.

 

PRZESTĘPCZOŚĆ NIELETNICH jest zdefiniowana jako umyślne łamanie prawa. Przypadki stosowania przemocy fizycznej zdecydowanie częściej zdarzają się u chłopców. Gdy rodzice zauważą przejawy nieposłuszeństwa i gdy nie są w stanie zapanować nad dzieckiem, jego zachowanie będzie ulegać pogorszeniu, aż do momentu pojawienia się agresji skierowanej wobec innych. Do grup wsparcia należą osobniki z podobnymi problemami, ale rodzice nie zostają pozbawieni wpływu na ten proces, jeśli sprawują odpowiednią kontrolę i dają wsparcie emocjonalne, to nastolatek raczej nie posunie się doi czynów przestępczych ani doi narkomanii.

nie wiem czy to jest to : /