Rozważając istnienie kultury politycznej w Polsce warto na początku wyjaśnić czym tak właściwie owa kultura jest i jakie aspekty naszego życia obejmuje. Otóż kultura polityczna jest to wiedza, wzorce zachowań oraz także systemy wartości, którymi kierują się wszyscy, którzy w mniejszy bądź większy sposób wpływają na wykonywanie władzy państwowej. Nie dotyczy ona tylko polityków, lecz także wszystkich obywateli państwa demokratycznego. Składa się w końcu na nią także stopień poinformowania o przysługujących nam prawach politycznych, rozumienie bieżącej walki politycznej, znajomość historii oraz samo zainteresowanie się polityką. Polityków dotyczy bardziej drugi aspekt kultury politycznej – antropologiczny- określający zasady funkcjonowania państwa, sposób i metody rządzenia, styl przywództwa politycznego . Po transformacji i roku 1989 słowo „kultura polityczna” stało się nie tylko ważne dla rządzących, ale także dla rządzonych. Obywatele państwa demokratycznego jakim stała się wtedy Polska podjęli próbę umocniania swojego uczestnictwa we władzy. Wyraźniej są ujawniane potrzeby i dążenia formułowane niejednokrotnie w sposób ekspresyjny i emocjonalny. Pluralizm spowodował podział społeczeństwa ze względu na wyznawane zasady i programy partyjne. Jednocześnie nadal w Polsce często dążenia jednostek pretendujących do miana elit politycznych nie pokrywają się z dążeniami społeczeństwa. Nadal duża część naszego społeczeństwa nie dostrzega na polskiej arenie politycznej ugrupowania, które godnie i ze skutkiem reprezentowałoby jej interesy. Skutkiem tego jest apatia, poczucie bezradności wobec polityki oraz jej dążeń, a tym samym poczucie braku wpływu na cokolwiek co w państwie się dzieje. Według badań CBOS-u z 2002 roku aż 58% opowiedziało się za tym, że ich głos i dążenia nic nie dadzą. Tylko 28% ankietowanych stwierdziło, że udział społeczeństwa jest jedyną metodą, żeby coś osiągnąć. Z tych samych badań wynika także, że 62% Polaków nie dostrzega partii na którą z całym przekonaniem mogliby głosować. Nadal duży wpływa na nasze życie polityczne ma historia, a także posługiwanie się przeszłymi symbolami jako sposobem organizowania systemu politycznego. Wystarczy spojrzeć na zdanie Donalda Tuska charakteryzującego wyborców i członków partii PO „ to ludzie niezadowolenie z tego co się dzieje w Polsce (...) to także ludzie, którzy mają ugruntowaną niechęć do lewicy pod każdą postacią(...) elektorat PO jest stricte prawicowy(.. .) wierni tradycji, wierzący(...) nie dostrzegają konfliktu miedzy wolnością a Bogiem.” <wywiad dla Rzeczpospolitej>. Polacy mogą zostać scharakteryzowani jako naród o małej wiedzy na temat polityki, jednocześnie posiadającym do niej stosunek emocjonalny. Nie mamy także przekonania do działań i roli jednostek („szeregowych obywateli”), a także słabo zakorzeniony wzór obywatelski. Niestety, ale zjawisko nieposzanowania instytucji państwowych oraz prawa, często graniczące z działalnością kryminalną stało się także udziałem polityków. Nie ma do dobrego wpływu ani na obywateli, coraz bardziej tracących zaufanie do polityków, ani na samo państwo oraz jego instytucji. Aż 80% społeczeństwa uważa, że Sejm stracił swoje poszanowanie. Silny wpływ na nas ma także Kościół. Kosciół w Polsce nie kryje, że chodzi mu nie tylko o to żeby głosić własną ideologię, ale także o to,by stała się ona obowiązująca dla ogółu obywateli bez względu na ich wiarę i stosunek do kościoła katolickiego. Jego próby podporządkowania sobie życia politycznego, społecznego nasuwają nam pytanie czy takie postępowanie mieści się w ramach demokratycznej kultury politycznej. Kościół niezmiernie opowiada się za utworzeniem takiego porządku prawnego, w którym fundamentalną rolę odgrywałyby wartości chrześcijańskie . Kościól nie ustaje w wysiłkach, aby władza państwowa działała na rzecz urzeczywistnienia jego celów. Skrajnym przykładem wpływu na politykę jest Radio Maryja. Typowym działaniem dla rozgłośni jest manipulacja i odwracanie sprzeciwów kierowanych pod jej zarzutem. Propagowane tam hasła antysemickie, wcześniej także antyunijne mają wpływ na postrzeganie polityki przez jej słuchaczy. Przybliżenie niektórych aspektów polskiej kultury politycznej skłania do zadania sobie pytań Nie tylko o stan, kondycje społeczeństwa polskiego oraz rządzących, ale także jak powinien wyglądać model demokratycznej kultury politycznej. Najważniejszym jest jednak pytanie co zrobić , aby istniejący stan rzeczy poprawić, czy nawet nie zacząc budowac od nowa...
Rozważając istnienie kultury politycznej w Polsce warto na początku wyjaśnić czym tak właściwie owa kultura jest i jakie aspekty naszego życia obejmuje. Otóż kultura polityczna jest to wiedza, wzorce zachowań oraz także systemy wartości, którymi kierują się wszyscy, którzy w mniejszy bądź większy sposób wpływają na wykonywanie władzy państwowej. Nie dotyczy ona tylko polityków, lecz także wszystkich obywateli państwa demokratycznego. Składa się w końcu na nią także stopień poinformowania o przysługujących nam prawach politycznych, rozumienie bieżącej walki politycznej, znajomość historii oraz samo zainteresowanie się polityką. Polityków dotyczy bardziej drugi aspekt kultury politycznej – antropologiczny- określający zasady funkcjonowania państwa, sposób i metody rządzenia, styl przywództwa politycznego . Po transformacji i roku 1989 słowo „kultura polityczna” stało się nie tylko ważne dla rządzących, ale także dla rządzonych. Obywatele państwa demokratycznego jakim stała się wtedy Polska podjęli próbę umocniania swojego uczestnictwa we władzy. Wyraźniej są ujawniane potrzeby i dążenia formułowane niejednokrotnie w sposób ekspresyjny i emocjonalny. Pluralizm spowodował podział społeczeństwa ze względu na wyznawane zasady i programy partyjne. Jednocześnie nadal w Polsce często dążenia jednostek pretendujących do miana elit politycznych nie pokrywają się z dążeniami społeczeństwa. Nadal duża część naszego społeczeństwa nie dostrzega na polskiej arenie politycznej ugrupowania, które godnie i ze skutkiem reprezentowałoby jej interesy. Skutkiem tego jest apatia, poczucie bezradności wobec polityki oraz jej dążeń, a tym samym poczucie braku wpływu na cokolwiek co w państwie się dzieje. Według badań CBOS-u z 2002 roku aż 58% opowiedziało się za tym, że ich głos i dążenia nic nie dadzą. Tylko 28% ankietowanych stwierdziło, że udział społeczeństwa jest jedyną metodą, żeby coś osiągnąć. Z tych samych badań wynika także, że 62% Polaków nie dostrzega partii na którą z całym przekonaniem mogliby głosować. Nadal duży wpływa na nasze życie polityczne ma historia, a także posługiwanie się przeszłymi symbolami jako sposobem organizowania systemu politycznego. Wystarczy spojrzeć na zdanie Donalda Tuska charakteryzującego wyborców i członków partii PO „ to ludzie niezadowolenie z tego co się dzieje w Polsce (...) to także ludzie, którzy mają ugruntowaną niechęć do lewicy pod każdą postacią(...) elektorat PO jest stricte prawicowy(..
.) wierni tradycji, wierzący(...) nie dostrzegają konfliktu miedzy wolnością a Bogiem.” <wywiad dla Rzeczpospolitej>. Polacy mogą zostać scharakteryzowani jako naród o małej wiedzy na temat polityki, jednocześnie posiadającym do niej stosunek emocjonalny. Nie mamy także przekonania do działań i roli jednostek („szeregowych obywateli”), a także słabo zakorzeniony wzór obywatelski. Niestety, ale zjawisko nieposzanowania instytucji państwowych oraz prawa, często graniczące z działalnością kryminalną stało się także udziałem polityków. Nie ma do dobrego wpływu ani na obywateli, coraz bardziej tracących zaufanie do polityków, ani na samo państwo oraz jego instytucji. Aż 80% społeczeństwa uważa, że Sejm stracił swoje poszanowanie. Silny wpływ na nas ma także Kościół. Kosciół w Polsce nie kryje, że chodzi mu nie tylko o to żeby głosić własną ideologię, ale także o to,by stała się ona obowiązująca dla ogółu obywateli bez względu na ich wiarę i stosunek do kościoła katolickiego. Jego próby podporządkowania sobie życia politycznego, społecznego nasuwają nam pytanie czy takie postępowanie mieści się w ramach demokratycznej kultury politycznej. Kościół niezmiernie opowiada się za utworzeniem takiego porządku prawnego, w którym fundamentalną rolę odgrywałyby wartości chrześcijańskie . Kościól nie ustaje w wysiłkach, aby władza państwowa działała na rzecz urzeczywistnienia jego celów. Skrajnym przykładem wpływu na politykę jest Radio Maryja. Typowym działaniem dla rozgłośni jest manipulacja i odwracanie sprzeciwów kierowanych pod jej zarzutem. Propagowane tam hasła antysemickie, wcześniej także antyunijne mają wpływ na postrzeganie polityki przez jej słuchaczy. Przybliżenie niektórych aspektów polskiej kultury politycznej skłania do zadania sobie pytań Nie tylko o stan, kondycje społeczeństwa polskiego oraz rządzących, ale także jak powinien wyglądać model demokratycznej kultury politycznej. Najważniejszym jest jednak pytanie co zrobić , aby istniejący stan rzeczy poprawić, czy nawet nie zacząc budowac od nowa...
źródło: http://pl.shvoong.com/books/250284-kultura-polityczna-polsce/#ixzz2FRCPKpu0