bezambicji1 Isaac Newton twierdził że światło składa się z bardzo szybko poruszających się korpuskuł . Natomiast Christiaan Huygens starał się udowodnić, że światło jest falą. Obie te teorie znalazły wśród uczonych swoich zwolenników. Przez długi czas spór między nimi pozostawał nierozstrzygnięty. Ważkiego argumentu dostarczył na początku XIX wieku Thomas Young , kiedy przeprowadził słynne doświadczenie - dziś nazywane doświadczeniem Younga - w którym światło ulega dyfrakcji, czyli ugięciu, co można wytłumaczyć tylko jego falową naturą. W drugiej połowie XIX wieku James Clerk Maxwell, który sformułował podstawy elektromagnetyzmu, przedstawił koncepcję, iż światło jest falą elektromagnetyczną. Na początku XX wieku nastąpił kolejny przełom - Max Planck opracował kwantową teorię promieniowania, według której światło jest strumieniem cząstek, zwanych fotonami. W ten sposób zostały pogodzone dwa przeciwstawne poglądy na naturę światła. Światło ma dwoistą naturę: zarówno falową, jak i korpuskularną (cząsteczkową). Oznacza to, że jest jednocześnie falą oraz strumieniem fotonów. Światło ma nie tylko naturę falową, lecz również korpuskularną, kwantową. Oznacza to, że źródła światła wysyłają promieniowanie w postaci strumienia falocząstek, zwanych fotonami. Potwierdzeniem korpuskularnej natury światła jest zjawisko fotoelektryczne, którego nie można wyjaśnić, opierając się na założeniu o falowej naturze światła.