Między wiarą a rozumem może dochodzić do konfliktów. Nie należy jednak sądzić, że są to konflikty nie do rozwiązania.
Doświadczenie i objawienie są różnymi drogami, jakimi chrześcijanie zdobywają poznanie. Doświadczenie prowadzi do poznania poprzez rozum1 — w procesie odkrywania. Mamy skłonność do uznawania za prawdziwe tylko takiego rozumowania, które jest zgodne także z innymi doświadczeniami. Objawienie natomiast może być źródłem poznania, które nie wynika z naszych możliwości odkrywczych czy z doświadczenia. Nie zawsze będziemy zdolni ocenić objawione twierdzenia doświadczalnie. Jedyne, co możemy uczynić, to ocenić objawienie na podstawie wiarygodności źródła, z jakiego je otrzymaliśmy. Właśnie ta ocena — będąca w istocie efektem rozumowego osądu — pokazuje, że rozum jest niezbędny nawet wtedy, gdy mamy do czynienia z objawieniem. Uznanie objawienia za prawdziwe bazuje na zaufaniu do Objawiciela, czyli na wierze. Zarówno rozum, jak i objawienie chrześcijanie traktują jako dary od Boga.
Ponieważ rozum i objawienie mają jako swoje najwyższe źródło Boga, powinny znajdować się w całkowitej zgodności ze sobą. Mimo to wydaje się jakby znajdowały się w niemałym konflikcie, objaśniając otaczający nas świat. W artykule przeanalizujemy kilka czynników mających wpływ na konflikt między nauką a wiarą i zasugerujemy sposoby uporania się z nim.
Między wiarą a rozumem może dochodzić do konfliktów. Nie należy jednak sądzić, że są to konflikty nie do rozwiązania.
Doświadczenie i objawienie są różnymi drogami, jakimi chrześcijanie zdobywają poznanie. Doświadczenie prowadzi do poznania poprzez rozum1 — w procesie odkrywania. Mamy skłonność do uznawania za prawdziwe tylko takiego rozumowania, które jest zgodne także z innymi doświadczeniami. Objawienie natomiast może być źródłem poznania, które nie wynika z naszych możliwości odkrywczych czy z doświadczenia. Nie zawsze będziemy zdolni ocenić objawione twierdzenia doświadczalnie. Jedyne, co możemy uczynić, to ocenić objawienie na podstawie wiarygodności źródła, z jakiego je otrzymaliśmy. Właśnie ta ocena — będąca w istocie efektem rozumowego osądu — pokazuje, że rozum jest niezbędny nawet wtedy, gdy mamy do czynienia z objawieniem. Uznanie objawienia za prawdziwe bazuje na zaufaniu do Objawiciela, czyli na wierze. Zarówno rozum, jak i objawienie chrześcijanie traktują jako dary od Boga.
Ponieważ rozum i objawienie mają jako swoje najwyższe źródło Boga, powinny znajdować się w całkowitej zgodności ze sobą. Mimo to wydaje się jakby znajdowały się w niemałym konflikcie, objaśniając otaczający nas świat. W artykule przeanalizujemy kilka czynników mających wpływ na konflikt między nauką a wiarą i zasugerujemy sposoby uporania się z nim.