Question

Co jest kulturą, a co nią nie jest dla pokolenia twoich rówieśników(młodzieży) a co dla twoich rodziców, dziadków,
PILNE!!!! DAJE NAJ, POTRZEBNE NA JUŻ

Answer 1

Kultury postfiguratywne.Rozdział poświęcony jest szczególnie kulturą prymitywnym, wąskim grupąreligijnymi ideologicznym enklawą, dla których charakterystyczną jest kulturapostfiguratywna. Wszelkie zmiany zachodzą w niej bardzo powoli, ponieważstarsi, którzy odgrywają w niej kluczową rolę, nie chcą dopuszczać doodmieniania przyjętego kanonu życia. Starsi stanowią o tym, co jest moralne, conie. Kierują społecznością i decydują o niej, jako najmądrzejsi, bo obarczeninajwiększym życiowym doświadczeniem. Kultury postfiguratywnewymagają jednoczesnej obecności trzech pokoleń, pokoleń co za tym idzie, wszczególny sposób związane są ze społeczną rolą pokoleń. Ciągłość tej kulturyopiera się według Mead na realizacji oczekiwań starszego pokolenia względemmłodzieży, na „niemal bezwzględnie egzekwowanym spełnieniu jego wymagań”.Ważnym aspektem jest przekazywanie poczucia niezmienności. Przy opisywaniu kulturypostfiguratywnej autorka opiera się na badaniach prowadzonych wśródspołeczności plemienia Arepesh (w Nowej Gwinei) oraz do mieszkańców Bali.II. Kultury kofiguratywne.Kultura kofiguratywna wywodzi się z kultury postfiguratywnej, a konkretnie zjej rozpadu. Następuje on, gdy w wyniku różnorakich czynników, np. z powodukataklizmu, który dziesiątkuje ludność, „wymiera” najstarsze pokolenie. Kiedyzabraknie dotychczasowego wzorca, pokolenie zmuszone zostaje do poszukiwania gogdzie indziej i zaczyna uczyć się od rówieśników.Kultura kofiguratywna jestszczególnie charakterystyczna dla emigrantów, ponieważ to oni po totalnejzmianie dotychczasowego życia, zmuszeni są jak najszybciej dostosować się donowego społeczeństwa. Opuszczenie kraju zmusza do przyjęcia nowych norm,których dzieci nie mogą nauczyć się ani od dziadków, ani od rodziców, wiecstarają się naśladować rówieśników.Przejście z kultury postfiguratywnej w kulturę kofiguratywną następuje równieżprzy wprowadzeniu zupełnie nowych technologii. Młodzi dużo łatwiej przyswajająnowe techniki, z czym nie radzą sobie starsi, w wyniku czego przestają byćwzorem dla młodych, bo wszystko co mogą im przekazać, czego mogą ich nauczyć(odnośnie sposobu życia) zostaje w obliczu nowej technologii„zdezaktualizowane”.Również charakterystyczną cechątego rodzaju kultury, jest zdaniem Mead, stopniowe zacieranie się różnic międzykobietami, a mężczyznami, kruszenie muru między kastami i klasami społecznymi,choć oczywiście klasyfikacja społeczeństwa nie zanika zupełnie, staje się za tobardziej skomplikowana- już nie tylko urodzenie i zawód, ale dochodzą noweczynniki - wykształcenie, wiek czy miejsce zamieszkania zaczynają odgrywaćrolę.III. Kultury prefiguratywne. Tenrodzaj kultury dotyczy przede wszystkim pokoleń żyjących tuż po II wojnie, choćich doświadczenia można odnieść do współczesnych generacji. Tu Mead kładzieszczególny nacisk na znaczenie II wojny dla kształtowania nowej generacji ikultury. Dla autorki jest ona granicą, za którą nic już nie będzie takim, jakbyło przed wojną. W nowym powojennym świecie „nowe pokolenia już nie zdająsobie sprawy z tego, co myślą młodsi od nich, a starsi nie wiedzą więcej odmłodszych, przynajmniej jeśli chodzi o istotne w tym momencie sprawy”. Dlategow kulturze prefiguratywnej dorośli uczą się również od swoich dzieci.Mead zwraca również uwagę napoważny problem powojennego świata, a mianowicie na jego dążenie dosamozagłady. Robi to, między innymi za względu na powód powstania tej publikacji,tzn. czyli wybuchy buntów i protestów wśród studentów Amerykańskich.