By odpowiedzieć sobie na to pytanie, należy najpierw określić samo pojęcie prawa, a następnie przeanalizować jego konkretne nurty i dziedziny do jakich się ono odnosi. Zgodnie z funkcjonującą definicją, prawo jest to zbiór norm postępowania powszechnie obowiązujących na terytorium danego państwa, ustanowiony przez kompetentne organy władzy publicznej, albo normy oparte na praktyce, czyli normy zwyczajowe uznane przez państwo za obowiązujące.
Pojęcie to jest bardzo szerokie i dokładnie tak samo jest z dziedzinami do jakich prawo się odnosi. Reguluje ono bowiem cały system funkcjonowania państwa, określa zasady wg których działa administracja czy współgra społeczeństwo. Prawo ma obowiązek chronić swoich obywateli, ale również karać i przestrzegać. Prawo organizuje, wychowuje, kontroluje, zapobiega, dzieli i rządzi. A dodatkowo ciągle się zmienia. By zadbać o tak szeroką sferę funkcjonowania, określono poszczególne funkcje prawa:
- stabilizacyjna – odpowiada za utrwalenie funkcjonującego w społeczeństwie ładu politycznego, gospodarczego i społecznego - dynamizująca – dzięki odpowiednim zapisom prawnym można zmieniać rożne obszary życia społecznego, dlatego nauka prawa polega również na stałym kontrolowaniu tych zmian - ochronna – prawo chroni wartości istotne ze społecznego punktu widzenia, dba o dobro obywateli - organizacyjna – prawo tworzy ramy działania organów władzy publicznej oraz organizacji społeczeństwa, określa zasady funkcjonowania administracji państwowej - represyjna – prawo wymierza kary za popełnienie przestępstw - wychowawcza – prawo wskazuje normy pozytywne oraz działania zabronione - kontrolna – prawo poddaje ludzkie zachowania społecznej kontroli - dystrybucyjna – prawo rozdziela w społeczeństwie dobra i obciążenia, które wynikają z funkcjonowania państwa - regulator konfliktów – stara się osiągać kompromisy w sporach występujących w społeczeństwie - kulturotwórcza – dba o historię, o tradycję i rozwój sztuki w danym państwie, bierze pod uwagę narodowe tradycje większości.
System prawny w państwach demokratycznych, by zapewnić sprawne funkcjonowanie wszystkich tych sfer, musi być bardzo złożony, ale i sprawnie współpracujący. Niestety, chociażby na przykładzie Polski z lat 90-tych widać, że nie zawsze tak jest. Szczególnie ważną rolę w sytuacji przemian ustrojowych, jakie miały miejsce w Polsce, odgrywa funkcja stabilizacyjna. Jest to niejako fundament od którego należy rozpocząć budowę sprawnego systemu. Stabilizacja i organizacja prawa, to reguły podstawowe.
By odpowiedzieć sobie na to pytanie, należy najpierw określić samo pojęcie prawa, a następnie przeanalizować jego konkretne nurty i dziedziny do jakich się ono odnosi. Zgodnie z funkcjonującą definicją, prawo jest to zbiór norm postępowania powszechnie obowiązujących na terytorium danego państwa, ustanowiony przez kompetentne organy władzy publicznej, albo normy oparte na praktyce, czyli normy zwyczajowe uznane przez państwo za obowiązujące.
Pojęcie to jest bardzo szerokie i dokładnie tak samo jest z dziedzinami do jakich prawo się odnosi. Reguluje ono bowiem cały system funkcjonowania państwa, określa zasady wg których działa administracja czy współgra społeczeństwo. Prawo ma obowiązek chronić swoich obywateli, ale również karać i przestrzegać. Prawo organizuje, wychowuje, kontroluje, zapobiega, dzieli i rządzi. A dodatkowo ciągle się zmienia. By zadbać o tak szeroką sferę funkcjonowania, określono poszczególne funkcje prawa:
- stabilizacyjna – odpowiada za utrwalenie funkcjonującego w społeczeństwie ładu politycznego, gospodarczego i społecznego
- dynamizująca – dzięki odpowiednim zapisom prawnym można zmieniać rożne obszary życia społecznego, dlatego nauka prawa polega również na stałym kontrolowaniu tych zmian
- ochronna – prawo chroni wartości istotne ze społecznego punktu widzenia, dba o dobro obywateli
- organizacyjna – prawo tworzy ramy działania organów władzy publicznej oraz organizacji społeczeństwa, określa zasady funkcjonowania administracji państwowej
- represyjna – prawo wymierza kary za popełnienie przestępstw
- wychowawcza – prawo wskazuje normy pozytywne oraz działania zabronione
- kontrolna – prawo poddaje ludzkie zachowania społecznej kontroli
- dystrybucyjna – prawo rozdziela w społeczeństwie dobra i obciążenia, które wynikają z funkcjonowania państwa
- regulator konfliktów – stara się osiągać kompromisy w sporach występujących w społeczeństwie
- kulturotwórcza – dba o historię, o tradycję i rozwój sztuki w danym państwie, bierze pod uwagę narodowe tradycje większości.
System prawny w państwach demokratycznych, by zapewnić sprawne funkcjonowanie wszystkich tych sfer, musi być bardzo złożony, ale i sprawnie współpracujący. Niestety, chociażby na przykładzie Polski z lat 90-tych widać, że nie zawsze tak jest. Szczególnie ważną rolę w sytuacji przemian ustrojowych, jakie miały miejsce w Polsce, odgrywa funkcja stabilizacyjna. Jest to niejako fundament od którego należy rozpocząć budowę sprawnego systemu. Stabilizacja i organizacja prawa, to reguły podstawowe.
:)
1. Określa ramy działania władzy i organizacji publicznych.
2.Wyznacza granice pomiędzy uprawnieniami państwa, a wolnością jednostki.
3.Kształtuje pozytywne zachowania wobec przepisów prawnych np. wobec przestrzegania przepisów ruchu drogowego.
4.Pozwala zapewnić obywatelom poczucie bezpieczeństwa .
Więcej nie wiem