Question

1cechy i charakterystyka wszechswiata

2 reforma kalendarza

3 budowa plytowa

4rachuba czasu

Z gory dziekuje za rozwiazania pozdrawiam

Answer 1

1.

Oto cechy Wszechświata, a jest ich tylko trzy: substancja, zjawisko sygnału (obiekt typu (+)) i zjawisko braku sygnału (obiekt typu(-))

 

Charakterystyka:

Wszechświat jest nieskończonością jednorodnej substancji. W powyższy sposób rozumiany Wszechświat jest całością, która nie podlega opisowi przedmiotowemu rozumianemu jako ogląd obiektu odcinającego się na tle. Względem Wszechświata nie ma tła, jak i nie ma składników, które byłyby obiektami mającymi własne zawartości. Wszechświat nie podlega byciu rodzajem i liczbą. Z uwagi na bycie nieskończonością absolutnie ciągłej substancji, Wszechświat jest dwubiegunowy przez brak równowagi między zawartością a objętością. Nierównowaga ta wyraża się zawsze wewnętrznym napięciem i jest sposobem bycia Wszechświata. Napięcie wynikające z nierównowagi zawartości i objętości nieskończonej substancji powoduje, że Wszechświat jest substratem, a więc substancją pojedynczą o cechach zawartości, objętości i ośrodka odmiennie przejawiających się.

2.

W roku 1582 przeprowadzono reformę kalendarza. Po 4 października (poniedziałek) nastąpił 15 października (wtorek). Wtedy bowiem z kalendarza zginęło 10 dni.

 

3.

Budowa płytowa to, budowa geologiczna cechująca się płaskim, poziomym zaleganiem warstw skalnych o różnej odporności, występujących zwykle na przemian: warstwa odporna (piaskowce, kwarcyty, wapienie, dolomity i in.) - warstwa mało odporna (iły, łupki, margle i in.).

Na obszarach o budowie płytowej występuje specyficzny typ rzeźby:wierzchowiny mają charakter płaskowzgórzy, utworzonych niekiedy na jednej, odpornej warstwie skał, stoki zaś, niszczone silniej wzdłuż warstw mało odpornych, przybierają profil schodkowy. Doliny, uwarunkowane często przebiegiem spękań tektonicznych, są kręte, głęboko wcięte i tworzą niekiedy jary lub wąwozy (kaniony) o pionowych zboczach.

4.

Człowiek w dawnych czasach - podobnie jak zwierzęta i rośliny - żył według Słońca, podporządkowując się następstwu dni i nocy oraz porom roku. To właśnie codzienna zmiana blasku dnia i mroku nocy regulowała życiową aktywność człowieka wyznaczając godziny jego pracy i odpoczynku. Początkowo ten prosty podział na dzień i noc zupełnie wystarczał ludziom do liczenia przedziałów krótszych niż miesiąc.

Starożytni Hebrajczycy dzielili noc na trzy okresy i zwali je strażami: wieczorną, nocną i ranną. Każda obejmowała trzecią część czasu od zachodu do wschodu Słońca, czyli - zależnie od pory roku - około czterech godzin. W Biblii napisano np. że Gedeon (jeden z dowódców wojsk Izraela) zaatakował obóz midianicki "na początku środkowej straży nocnej" - oznacza to, że atak miał miejsce gdzieś pomiędzy godziną dziesiątą wieczorem, a drugią w nocy. 

W pewnym momencie wśród ludzi pojawiła się potrzeba określenia mniejszych jednostek czasu: "półgodzin", kwadransów, minut i sekund. Podział godziny na 60 mniejszych jednostek (minut), a tych na kolejne 60 jeszcze mniejszych, pochodzi od cywilizacji Sumerów, w której używany był system sześćdziesiętny. Systemem dolnej Mezopotamii miał też wpływ na stosowany obecnie podział okręgu (kąta pełnego) na 360 stopni. Związków takich można doszukiwać się również w ilości dni w roku (Słońce codziennie przesuwa się po niebie, na tle gwiazd, prawie o 1 stopień - w starożytnym Egipcie, jakieś 5 tysięcy lat temu, rok kalendarzowy miał właśnie 360 dni). 

Nazwa sekunda ma podobny rdzeń w wielu językach. Pochodzi ona z łaciny: secunda divisio znaczy 'drugi podział' - drugi po podziałce minutowej godziny, ale też drugi podział stopnia w mierze kątowej.

Prosze, pozdrawiam. damianik123