Question

1. Dlaczego sztuka współczesna uznawana jest za trudną w odbiorze ?
2. Dadaiści chętnie wykonywali kolaże i fotomontaże:
a) co to jest fotomontaż
b) kto tworzył Klejonki zwane merz
3. Co to znaczy że happening i performers mają charakter interdyscyplinarny.
4. Opisz swój pomysł, w którym wykonałbyś sztukę wideo
5. Opisz znany Ci przykład happeningu

Proszę o zrobienie co najmniej 4 punktów, w innym wypadku zgłaszam jako błędną.

Answer 1

1. Sztuka współczesna jak sama nazwa wskazuje tworzona w aktualnym okresie w dziejach sztuki. Nie podlega on jeszcze ustalonym, czasowym podziałom (czyli nie dzieli się na dobre i złe oceniane jest po przez lata i ma wiele rożnych znaczeń). Na skomplikowany obraz tej sztuki składają się: ruchy artystyczne, tendencje i manifesty. Trud w odbiorze polega na tym, że artysta chce przekazać swój obraz otaczającego świata, w dziele który jest wieloznaczny i dlatego jest trudny do zrozumienia. Dokładnie nie wiemy co twórca chce przekazać dziełem, a może być to mniejsze wyobrażenie od rozumianego.

2.Fotomontaż – obraz fotograficzny otrzymany przez sfotografowanie kompozycji utworzonej z wykorzystaniem odbitek fotograficznych, ilustracji, wydruków, innych obrazów itp., a także różnych przedmiotów. Stosowany m.in. jako plakat, ilustracja prasowa, itp. a nawet jako samodzielne dzieło sztuki.

Fotomontaże dotyczą zarówno fotografii cyfrowej, jak i tradycyjnej. Obecnie najczęściej, z racji na łatwość obsługi i szeroki wachlarz możliwości programów do obróbki grafiki rastrowej, do przygotowywania fotomontaży wykorzystuje się komputery.

Fotomontaże były wykorzystywane do manipulacji faktami. I tak na przykład, KGB usuwało ze zdjęć archiwalnych (metodami ciemni tradycyjnej) wizerunki osób odsuniętych od władzy, co stwarzało wrażenie że takie osoby nigdy nie brały udziału w życiu politycznym.
Na wypadek Dadaizm żebyś wiedział o czym mówisz – ruch artystyczno-literacki w sztuce XX w., którego głównymi hasłami były dowolność wyrazu, zerwanie z wszelką tradycją i odrzucająca jakiekolwiek kanony swobody twórczości.
b) nie mam

3. Happening (z ang. "dzianie się", "zdarzenie") zorganizowane wydarzenie o charakterze artystycznym, ograniczone czasowo, nie posiadające logicznie powiązanej akcji.

Happening charakteryzuje się bezpośredniością, otwartością formalną, często z elementami improwizacji (choć powstawały również partytury happeningów), aktywizujące widza, często jako wyraz nieskrępowanej ekspresji twórczej, i otwarcia formuły dzieła, wprowadzenia akcji w czasie (happening wywodzący się z plastyki), wprowadzenia elementu amatorskiego (happening wywodzący się z teatru). W swoim przebiegu może być połączeniem akcji – czynności z przedmiotami, obiektami (często specjalnie do tego celu spreparowanymi), wytwarzaniem dźwięków. Happening może wynikać również ze specyfiki miejsca (np: anektowanie elementów natury) itp.

Dla wielu dziedzin sztuki (plastyka, teatr, muzyka) stał się ożywczą formułą rozszerzającą obszar wąskich specjalności, realizując dzieła multimedialne i polisensoryczne. Happeningi powstały jako wynik wspólnej pracy artystów różnych dziedzin (na początku związanych z plastyką i sceną muzyczną) przy aktywnym, współuczestniczącym udziale publiczności. Pierwsze realizowane były w instytucjach sztuki, później jako wydarzenia w przestrzeni: miasta, ulicy, lotniska itp. Początkowo jako niezależna forma sztuki, z czasem stał się narzędziem komunikacji społecznej czy wyrazem postawy politycznej, jak również formą zwracania uwagi na jakiś problem.

4. Od zawsze chciałem pracować w mediach, stworzyć swoją telewizję (kablową, lub internetową) do tego wykorzystał bym sztukę wideo. Niedawno zajmowałem się tworzeniem wideo animacji prezentującej logo mojej telewizji internetowej w programem Adobe After Effects, i zrozumiałem że stworzyłem video-art.

5. Pierwszy mi znany happening zorganizował w 1960 roku Bogusław Schaeffer z Polski, tym samym został on okrzyknięty "pierwszym polskim happeningiem". Specjaliści nie są jednak w tej kwestii zgodni. Na pewno, z całą świadomością tego, czym jest happening, posłużył się nim Tadeusz Kantor. Podczas prac teatralnych z tekstami Stanisława Ignacego Witkiewicza poszukiwał "granic realności" i eksperymentował na granicy sztuki i życia. Jego pierwszym happeningiem był słynny Cricotage (Warszawa, 1965). W Krakowie happening ten nosił tytuł "Linia podziału". Kiedy zafascynowani dźwiękami i ruchem widzowie nie zauważyli, że dwóch ludzi zamurowało właśnie drzwi, Kantor oświadczył, że "sytuacja jest bez wyjścia.".