Question

1. Dlaczego po 1989r. doszło do upowszechnienia szkolnictwa wyższego? - pozytywne i negatywne cechy
2. Unijne programy edukacyjne. przykłady z opisem Bardzo proszę o w miarę dokładny opis do pierwszego polecenia :)

Answer 1

Unia Europejska nie ingeruje w systemy edukacyjne państw członkowskich. Każde państwo samo ustala, jak są kształceni jego obywatele, dlatego UE nie tworzy jednolitego systemu edukacji. Polityka edukacyjna UE jest regulowana Traktatem z Maastricht w art. 126, 127 i 308, na podstawie których za cel przyjmuje się:

upowszechnianie wśród młodzieży poczucia integracji europejskiej,

nauczanie języków państw członkowskich UE,

popieranie wymiany studentów i nauczycieli,

rozwiązanie problemów uznawania dyplomów i okresu studiów.

 

 

 

posiadam tylko taki materiał na 1 twoje pytanie 

 

Modernizacja szkolnictwa wyższego w Europie 2011:
Finansowanie i wymiar społeczny
Głównym tematem raportu jest wymiar społeczny szkolnictwa wyższego – zagadnienie szeroko
dyskutowane w ramach polityki europejskiej i krajowej ostatnich lat. Wymiar społeczny dotyczy
przede wszystkim procesu zwiększania dostępu do edukacji na poziomie wyższym dla jak
najszerszej grupy osób.
Publikacja zawiera dane za rok 2009/10 i obejmuje 31 krajów (państwa członkowskie UE oraz Islandia,
Liechtenstein, Norwegia i Turcja).
ZWIĘKSZENIE UDZIAŁU W SZKOLNICTWIE WYŻSZYM
TO GŁÓWNE WYZWANIE WYMIARU SPOŁECZNEGO
Jednym z istotnych trendów w europejskim
szkolnictwie wyższym ostatniej dekady był stały
wzrost liczby studentów, który osiągnął średnio
25%. Tendencja ta jest globalna i wiąże się ze
zwrotem społeczeństw w kierunku społeczeństwa
opartego na wiedzy, które stanowi dla krajów
Europy nowe wyzwanie.
Fakt, że liczba studentów stale wzrasta nie
oznacza jednak, że do instytucji szkolnictwa
wyższego ma dostęp coraz szersza pod
względem przekroju społecznego grupa osób.
Ministrowie szkolnictwa wyższego podkreślają,
że „ogół studentów podejmujących,
odbywających i kończących studia na wszystkich
poziomach powinien odzwierciedlać
różnorodność naszych populacji” i potwierdzają,
że „istotną sprawą jest to, aby studenci mogli
kończyć studia bez przeszkód związanych z ich
pochodzeniem społecznym i sytuacją materialną”
(Komunikat Londyński 2007, str.5). Zgodnie z
deklaracjami obowiązującymi w Europie, większość
krajów zapowiada, że zwiększenie liczby studentów
i zróżnicowanie tej grupy stanowi jeden z głównych
celów ich polityki. Niemniej jednak, ponieważ jest to
zwykle jeden z kilku priorytetów krajowej polityki,
wydaje się, że w praktyce kraje rzadko łączą debaty
na ważne dla szkolnictwa wyższego tematy (np.
kwestię jakości w szkolnictwie wyższym) z jego
wymiarem społecznym.