Komisja Europejska przedkłada wniosek ustawodawczy Radzie i Parlamentowi Europejskiemu.
Rada i Parlament przyjmują ten wniosek w pierwszym albo w drugim czytaniu.
Jeżeli obie instytucje nie są w stanie się porozumieć w trakcie drugiego czytania, zwoływane jest posiedzenie komitetu pojednawczego.
Jeżeli tekst uzgodniony przez komitet pojednawczy jest dla obu instytucji do zaakceptowania w trzecim czytaniu, akt ustawodawczy zostaje przyjęty.
Jeżeli wniosek zostaje na którymś z etapów odrzucony lub jeżeli Parlament i Rada nie są w stanie wypracować kompromisu, wniosek nie zostaje przyjęty, a procedura dobiega końca.
Proces legislacyjny jest ogółem czynności podjętych w celu przyjęcia ustawy. Ustawa w tym znaczeniu jest próbą rozwiązania problemu związanego ze społeczeństwem, gospodarką, kulturą lub polityką państwa. Projektodawcy mogą uznać za konieczne wprowadzenie nowych reguł do powszechnie obowiązującego prawa, modyfikację dotychczasowych postanów lub ich pełne zniesienie. Może to być wywołane wpływem organizacji społecznych lub mediów, z inspiracji wyborców lub z obowiązków wyższych (członkostwo w UE, wyrok Trybunału Konstytucyjnego).
Proces legislacyjny wymaga określonej organizacji i sam w sobie ma charakter działania złożonego. Jest to proces wielofazowy i sekwencyjny, głównym celem którego jest urzeczywistnienie zasad i wartości określonych w konstytucji. Do tych zasad warto zaliczyć dobro wspólne, godność człowieka, ale też równowagę władz publicznych i racjonalność podmiotów prawotwórczych. Proces tworzenia prawa też musi być poddany kontroli. Kontrola ma charakter zorganizowany i może występować bezpośrednio w procesie legislacyjnym lub odrębnie (ustala się podmiot, miejsce, forma i tryb kontroli).
Główne etapy procedury ustawodawcze:
Komisja Europejska przedkłada wniosek ustawodawczy Radzie i Parlamentowi Europejskiemu.
Rada i Parlament przyjmują ten wniosek w pierwszym albo w drugim czytaniu.
Jeżeli obie instytucje nie są w stanie się porozumieć w trakcie drugiego czytania, zwoływane jest posiedzenie komitetu pojednawczego.
Jeżeli tekst uzgodniony przez komitet pojednawczy jest dla obu instytucji do zaakceptowania w trzecim czytaniu, akt ustawodawczy zostaje przyjęty.
Jeżeli wniosek zostaje na którymś z etapów odrzucony lub jeżeli Parlament i Rada nie są w stanie wypracować kompromisu, wniosek nie zostaje przyjęty, a procedura dobiega końca.
Proces legislacyjny jest ogółem czynności podjętych w celu przyjęcia ustawy. Ustawa w tym znaczeniu jest próbą rozwiązania problemu związanego ze społeczeństwem, gospodarką, kulturą lub polityką państwa. Projektodawcy mogą uznać za konieczne wprowadzenie nowych reguł do powszechnie obowiązującego prawa, modyfikację dotychczasowych postanów lub ich pełne zniesienie. Może to być wywołane wpływem organizacji społecznych lub mediów, z inspiracji wyborców lub z obowiązków wyższych (członkostwo w UE, wyrok Trybunału Konstytucyjnego).
Proces legislacyjny wymaga określonej organizacji i sam w sobie ma charakter działania złożonego. Jest to proces wielofazowy i sekwencyjny, głównym celem którego jest urzeczywistnienie zasad i wartości określonych w konstytucji. Do tych zasad warto zaliczyć dobro wspólne, godność człowieka, ale też równowagę władz publicznych i racjonalność podmiotów prawotwórczych. Proces tworzenia prawa też musi być poddany kontroli. Kontrola ma charakter zorganizowany i może występować bezpośrednio w procesie legislacyjnym lub odrębnie (ustala się podmiot, miejsce, forma i tryb kontroli).