Wyjaśnij terminy: a) wiersz zdaniowo -intonacyjny b) wiersz asylabiczny c) motyw Stabat Mater Dolorosa Prosiłabym w miarę rozbudowane definicje
martaaaaaaaaaaa
Wiersz zdaniowy - typ wiersza, należący do systemu nienumerycznego, zbudowany na zasadzie, że jednostkę budowy wersu stanowi zdanie. Wiersz asylabiczny, średniowieczny, najstarszy system wiersza polskiego, w którym liczba sylab w wersie nie była określona, ważnym wyznacznikiem zakończeń wersów (klauzuli) były rymy; wiersz intonacyjno-zdaniowy, w którym podział na wersy przebiegał zgodnie z podziałem na zdania lub na samodzielne jednostki składniowe, wykorzystywał intonację zdaniową, wykluczał przerzutnię.
1 votes Thanks 2
basiulqaa
A) Typ wiersza należący do systemu nienumerycznego zbudowany na zasadzie że jednostkę budowy wersu stanowi zdanie
b)wiersz sylabiczny- wiersz mający równą liczbę sylab w wierszu sylabicznym zdanie nie zawsze kończy się w wersie występują średniówki , najczęściej jest pisany 13-głoskowcem lub 11-głoskowcem
a na c przykro mi nie znam odpoowiedzi
0 votes Thanks 0
Karolciaa0418
System intonacyjno-zdaniowy układu wiersza polega na tym, że "każdy wers jest wpełniony zdaniem lub rozwiniętym członem zdania i że zasadniczymi formantami wersów są przypadające z końcem każdego z nich sygnały składniowo intonacyjne kadencje i antykadencje.
wiersz asylabiczny, asylabizm, jedna z form wierszowych występujących w eur. poezji średniow.; w utworach asylabicznych końce wersów, przeważnie uwydatnione współbrzmieniem (asonansem, rzadziej — już pod wpływem wiersza sylabicznego — rymem) pokrywały się z granicami zdania lub cząstek znaczeniowych.
Stabat Mater Dolorosa/ dolorosa to incipit czy initium średniowiecznej sekwencji (utworu zbliżonego do hymnu), której autorstwo przypisuje się bądź Innocentemu III, bądź Jacapone da Todi. Dosłownie słowa te znaczą ‘stała matka pełna cierpienia/ bólu’ (czasownik stabat to forma 3. osoby liczby pojedynczej czasu przeszłego niedokonanego (imperfectum) trybu oznajmującego czynnego od czasownika stō, stāre ‘stać, stać wytrwale’). Jako tytuł zapisujemy tę frazę zgodnie z regułami pisowni tytułów w języku polskim – rozpoczynamy wielką literą, a pozostałe wyrazy moglibyśmy zapisywać już małą, lecz czyni się tu wyjątek dla słowa Mater, oznaczającego Maryję, oraz czasem dla słowa Dolorosa, wskazującego na jej atrybut, które jako całość zostały użyte w tym tekście w funkcji nazwy własnej.
Wiersz asylabiczny, średniowieczny, najstarszy system wiersza polskiego, w którym liczba sylab w wersie nie była określona, ważnym wyznacznikiem zakończeń wersów (klauzuli) były rymy; wiersz intonacyjno-zdaniowy, w którym podział na wersy przebiegał zgodnie z podziałem na zdania lub na samodzielne jednostki składniowe, wykorzystywał intonację zdaniową, wykluczał przerzutnię.
b)wiersz sylabiczny- wiersz mający równą liczbę sylab w wierszu sylabicznym zdanie nie zawsze kończy się w wersie występują średniówki , najczęściej jest pisany 13-głoskowcem lub 11-głoskowcem
a na c przykro mi nie znam odpoowiedzi
wiersz asylabiczny, asylabizm, jedna z form wierszowych występujących w eur. poezji średniow.; w utworach asylabicznych końce wersów, przeważnie uwydatnione współbrzmieniem (asonansem, rzadziej — już pod wpływem wiersza sylabicznego — rymem) pokrywały się z granicami zdania lub cząstek znaczeniowych.
Stabat Mater Dolorosa/ dolorosa to incipit czy initium średniowiecznej sekwencji (utworu zbliżonego do hymnu), której autorstwo przypisuje się bądź Innocentemu III, bądź Jacapone da Todi. Dosłownie słowa te znaczą ‘stała matka pełna cierpienia/ bólu’ (czasownik stabat to forma 3. osoby liczby pojedynczej czasu przeszłego niedokonanego (imperfectum) trybu oznajmującego czynnego od czasownika stō, stāre ‘stać, stać wytrwale’). Jako tytuł zapisujemy tę frazę zgodnie z regułami pisowni tytułów w języku polskim – rozpoczynamy wielką literą, a pozostałe wyrazy moglibyśmy zapisywać już małą, lecz czyni się tu wyjątek dla słowa Mater, oznaczającego Maryję, oraz czasem dla słowa Dolorosa, wskazującego na jej atrybut, które jako całość zostały użyte w tym tekście w funkcji nazwy własnej.