Jest on uczestniczeniem w mądrości Jezusa, czyli widzeniem ludzi, rzeczy i ich relacji takimi, jakimi widzi je On. Jest to dar patrzenia na rzeczywistość oczami Boga, widzenia wszystkiego w perspektywie wieczności. Święty Tomasz pisał w tym miejscu o mądrości jako o „Bożym instynkcie”. Dar mądrości jest związany bardziej z miłością niż z samym rozumem. Jego przeciwieństwem jest głupota, która jest brakiem smaku w sprawach Bożych. Głupota w myśleniu o życiu nie bierze pod uwagę krzyża, śmierci, kruchości życia; nie uwzględnia w ogóle Boga, zawęża horyzont życia wyłącznie do doczesności.
2. Dar rozumu
Jest on sztuką wnikania w tajemnice Boże. Dar rozumu pojmuje relację między Krzyżem a Trójcą Świętą, między moim krzyżem a miłością Boga - w konkretnej perspektywie mojego życia, losu. Pomaga on rozumieć głęboko to, co najważniejsze: życie, miłość, śmierć. Bez tego daru człowiek nie jest w stanie patrzeć z odwagą na to, co się z nim dzieje, traci „Ducha”. „Rozumnie” znaczy „biorąc pod uwagę Boga”.
3. Dar rady
Jest on kunsztem orientacji w moralnej złożoności życia. Pozwala radować się życiem, jego prostą, codzienną osnową. Pozwala się nie gubić, niweluje niepokój rodzący wątpliwości, z których powodu człowiek odwleka podjęcie „moralnych” decyzji. Dar rady przynosi duchowy pokój, uzdalnia do entuzjazmu i do działania. Jest źródłem pasji życia.
4. Dar męstwa
Jest pokarmem nadziei. To głównie ten dar uwalnia człowieka od lęku przed największym wrogiem - śmiercią. Daje siłę „Ducha”, potrzebną w trudnych doświadczeniach życia, takich jak choroby, rozłąki, sytuacje, o których wiemy, że nie będą miały ziemskiego happy endu. Dar męstwa pomaga czerpać siłę do życia z samego źródła witalności: z Boga samego.
5. Dar wiedzy (umiejętności)
Jest on poznawaniem prawdy o Bogu i budowaniem wiedzy o sobie, ludziach i świecie na tej właśnie prawdzie. Tak o tym darze mawiał święty Proboszcz z Ars: „chrześcijanin natchniony przez Ducha Świętego potrafi rozróżniać. Oko świata nie widzi dalej niż życie, tak jak i moje oko nie widzi dalej niż do tego muru, gdy drzwi kościoła są zamknięte; lecz oko chrześcijanina widzi aż po głębię wieczności”. A święta Teresa z Lisieux: „Wiedza Miłości, och tak! (...) Tylko takiej wiedzy pragnę!”.
6. Dar bojaźni Pańskiej
Jest on taką miłością do Boga, która świadoma jest własnej kruchości. To lęk przed tym, aby nie zerwać z Nim relacji, poczucie głębokie, że Bóg jest tajemnicą, z którą nie można igrać; lęk przed tym, że nie jest się w stanie sprostać wielkiej, Boskiej miłości, a równocześnie silne pragnienie bycia całym dla Boga. To dar, który owocuje odpowiedzialnością za siebie i innych. Bojaźń wobec Pana nie jest czymś, co miażdży, ale czymś, co poszerza serce i daje radość. W tym sensie jest syntezą biblijnej duchowości.
7. Dar pobożności
Jest on zdolnością traktowania Boga jako Ojca. Czyli bycia wobec Niego na sposób synowski; prosto, z ciepłym szacunkiem, czule; wychwalając Go i adorując. Światłem dla „bycia pobożnym” jest Jezus i Jego słowo Abba, Jego modlitwa. Ale pobożność wyraża się również w sposobie odnoszenia się do ludzi. Poznać ją po wrażliwości, delikatności, serdeczności. Łagodność jest jej lakmusowym papierkiem. Jej przeciwieństwem jest niezdolność rozumienia innych, niewrażliwość na nich, zatwardziałość serca. Pobożność ma po prostu swoje źródło w świadomości, że jest się dzieckiem Boga. I jest tej świadomości siłą oraz owocem. A jeśli się tego poczucia nie ma, to źle się traktuje zarówno Boga, jak i ludzi...
Wybierz sobie.
31 votes Thanks 21
huber
. Temat: DAR MĄDROŚCI Cel dydaktyczny: ukazać wartość daru mądrości dla rozwoju chrześcijańskiego życia Cel wychowawczy: zachęcić do stałego ubiegania się o pomnażanie w chrześcijańskim życiu tego daru I. Świadectwo: Bierzmowanie było dla mnie, bardziej niż cokolwiek innego, doświadczeniem Bożej miłości, które z kolei zrodziło we mnie większą miłość dla Niego i większą miłość dla Boga i dla innych. Wynikało to z tego, że miałam w sobie więcej miłości. Było to aż takie proste. To tak jak gdyby został we złożony dar miłości. Inni zdawali się dostrzegać we mnie tę zmianę. Zapytywano mnie co się ze mną stało, skąd we mnie tyle spokoju i radości. Wieść o tej zmianie rozszerzała się wśród moich znajomych; mówiono, że obecnie miło jest ze mną przebywać. Słyszałam, że inni także po napełnieniu Duchem Świętym przeżywali podobne zmiany. Wydaje mi się, że tego rodzaju świadectwo zwiększonej miłości jest najbardziej uderzającym i dostrzegalnym znakiem doświadczenia.. (studentka) II. Co to jest dar mądrości? 1. Z zapowiedzi proroków dowiadujemy się o obfitości darów Ducha Jahwe w czasach mesjańskich i eschatologicznych, ale prorocy również zapowiadają Mesjasza — idealnego Władcę, który w sposób wyjątkowy będzie obdarowany charyzmatycznymi darami Ducha. Na szczególną uwagę zasługuje proroctwo Izajasza (11,1-2): Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzenia. I spocznie na niej Duch Jahwe, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Jahwe 2. Zapowiadany Mesjasz będzie obdarzony mądrością (hebr. h˛ okmah). Darem mądrości i to w stopniu najwyższym był obdarzony Salomon (1 Krl 3,28; 5,9) i mógł rozróżniać dobro od zła wydając sprawiedliwe wyroki (1 Krl 3,9.16-28). Józef napełniony Duchem Bożym (Rdz 41, 38) posiadał także mądrości, dzięki której potrafił wyjaśniać sny, dobrze radzić i przekonywująco przemawiać (por Rdz 40- 41,43). W przekonaniu Izraelitów mądrość posiadał ten, kto potrafił umiejętnie radzić sobie w życiu. Prawdziwym mędrcem niekoniecznie jest to człowiek wielkiej wiedzy, ale ten, kto potrafi dobierać najlepszych metod i środków dla zrealizowania określonego celu. 3. Św. Tomasz wywodzi etymologicznie termin mądrość — (łac. sapientia) — od terminów: sapida scientia, co znaczy posmak wiedzy lub wiedza, którą umysł smakuje. 4. Na temat mądrości wiele czytamy w Biblii: Prz 8,11; Mdr 7,8-14; 5. Dar mądrości ma swą siedzibę w umyśle, a nie w woli. Chrześcijanin pozostający pod wpływem tego daru znajduje upodobanie jedynie w Bogu i przede wszystkim kocha Boga i to wszystko co dotyczy jego chwały. 6. Dar mądrości to nadprzyrodzone usposobienie umysłu, które nakłania człowieka do cenienie jedynie Boga i do rozkoszowania się Nim i tym, co w jaki bądź sposób odnosi się do chwały Bożej. Dar ten pomaga w poznaniu i umiłowaniu prawdy wiekuistej III O mądrość trzeba ubiegać się: Mądrość ma wartość niezwykłą. W Prz 4,7 czytamy: Początkiem mądrości jest mądrość zdobywać, ze wszystkich sił tedy o mądrość zabiegaj. Stały kontakt z Bogiem, który jest samą mądrością; z chrześcijaninem żyjącym mocą daru mądrości: Kto z mądrym przestaje, sam mądrym się stanie (Prz 13,20). Powinniśmy unikać tendencji do stawania się duchowymi indywidualistami. Nie wolno nam pospiesznie przyłączać się do nieznanego nauczyciela, może bowiem zdarzyć się, że znajdziemy się pod wpływem kogoś, kto chce przewodzić nie posiadając w wystarczającym wymiarze mądrości. Trwanie na modlitwie nowennowej do Ducha Świętego: Jeśli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając ; a na pewno ją otrzyma (Jk 1,5); Mądrość zaś zstępująca z góry jest przede wszystkim czysta, dalej, skłonna do zgody, ustępliwa, posłuszna, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, wolna od względów ludzkich i obłudy.
Jest on uczestniczeniem w mądrości Jezusa, czyli widzeniem ludzi, rzeczy i ich relacji takimi, jakimi widzi je On. Jest to dar patrzenia na rzeczywistość oczami Boga, widzenia wszystkiego w perspektywie wieczności. Święty Tomasz pisał w tym miejscu o mądrości jako o „Bożym instynkcie”. Dar mądrości jest związany bardziej z miłością niż z samym rozumem. Jego przeciwieństwem jest głupota, która jest brakiem smaku w sprawach Bożych. Głupota w myśleniu o życiu nie bierze pod uwagę krzyża, śmierci, kruchości życia; nie uwzględnia w ogóle Boga, zawęża horyzont życia wyłącznie do doczesności.
2. Dar rozumuJest on sztuką wnikania w tajemnice Boże. Dar rozumu pojmuje relację między Krzyżem a Trójcą Świętą, między moim krzyżem a miłością Boga - w konkretnej perspektywie mojego życia, losu. Pomaga on rozumieć głęboko to, co najważniejsze: życie, miłość, śmierć. Bez tego daru człowiek nie jest w stanie patrzeć z odwagą na to, co się z nim dzieje, traci „Ducha”. „Rozumnie” znaczy „biorąc pod uwagę Boga”.
3. Dar radyJest on kunsztem orientacji w moralnej złożoności życia. Pozwala radować się życiem, jego prostą, codzienną osnową. Pozwala się nie gubić, niweluje niepokój rodzący wątpliwości, z których powodu człowiek odwleka podjęcie „moralnych” decyzji. Dar rady przynosi duchowy pokój, uzdalnia do entuzjazmu i do działania. Jest źródłem pasji życia.
4. Dar męstwaJest pokarmem nadziei. To głównie ten dar uwalnia człowieka od lęku przed największym wrogiem - śmiercią. Daje siłę „Ducha”, potrzebną w trudnych doświadczeniach życia, takich jak choroby, rozłąki, sytuacje, o których wiemy, że nie będą miały ziemskiego happy endu. Dar męstwa pomaga czerpać siłę do życia z samego źródła witalności: z Boga samego.
5. Dar wiedzy (umiejętności)Jest on poznawaniem prawdy o Bogu i budowaniem wiedzy o sobie, ludziach i świecie na tej właśnie prawdzie. Tak o tym darze mawiał święty Proboszcz z Ars: „chrześcijanin natchniony przez Ducha Świętego potrafi rozróżniać. Oko świata nie widzi dalej niż życie, tak jak i moje oko nie widzi dalej niż do tego muru, gdy drzwi kościoła są zamknięte; lecz oko chrześcijanina widzi aż po głębię wieczności”. A święta Teresa z Lisieux: „Wiedza Miłości, och tak! (...) Tylko takiej wiedzy pragnę!”.
6. Dar bojaźni PańskiejJest on taką miłością do Boga, która świadoma jest własnej kruchości. To lęk przed tym, aby nie zerwać z Nim relacji, poczucie głębokie, że Bóg jest tajemnicą, z którą nie można igrać; lęk przed tym, że nie jest się w stanie sprostać wielkiej, Boskiej miłości, a równocześnie silne pragnienie bycia całym dla Boga. To dar, który owocuje odpowiedzialnością za siebie i innych. Bojaźń wobec Pana nie jest czymś, co miażdży, ale czymś, co poszerza serce i daje radość. W tym sensie jest syntezą biblijnej duchowości.
7. Dar pobożnościJest on zdolnością traktowania Boga jako Ojca. Czyli bycia wobec Niego na sposób synowski; prosto, z ciepłym szacunkiem, czule; wychwalając Go i adorując. Światłem dla „bycia pobożnym” jest Jezus i Jego słowo Abba, Jego modlitwa. Ale pobożność wyraża się również w sposobie odnoszenia się do ludzi. Poznać ją po wrażliwości, delikatności, serdeczności. Łagodność jest jej lakmusowym papierkiem. Jej przeciwieństwem jest niezdolność rozumienia innych, niewrażliwość na nich, zatwardziałość serca. Pobożność ma po prostu swoje źródło w świadomości, że jest się dzieckiem Boga. I jest tej świadomości siłą oraz owocem. A jeśli się tego poczucia nie ma, to źle się traktuje zarówno Boga, jak i ludzi...
Wybierz sobie.
1. Dar mądrości - doskonali miłość, skłania do lepszego poznania Pana Boga i stworzonego przez niego świata
2. Dar rozumu - pozwala lepiej poznać prawdy naszej wiary
3.Dar rady - ułatwia rozpoznanie tego, co czynić w trudnych sprawach, aby je rozwiązać.
4.Dar męstwa - umacnia naszą wolę, gdy odwracamy się od zła, umacnia wolę przy pełnieniu dobra.
5.Dar umiejętności - pomaga nam rozróżnić dobro i zło
6.Dar pobożności ułatwia miłowanie Pana Boga, Jego spraw oraz miłowanie bliźniego
7.Dar bojaźni Bożej - pomaga nam zerwać z grzechem, zjednoczyć się z Panem Bogiem, który jest w życiu najważniejszy.
Do wyboru :)