Zgłoś nadużycie!
Święty Brat Albert (Adam Chmielowski) urodził się 20 sierpnia 1845 r., w Igołomi k. Krakowa. Studia gimnazjalne odbywał w Petersburgu i w Warszawie, wyższe - w Puławach, Gandawie i Monachium. W 1863 r., wziął udział w powstaniu styczniowym, w którym stracił nogę. W Puławach i Gandawie studiował inżynierię, w Monachium - malarstwo (1869 - 1874). Po ukończeniu studiów plastycznych, jako dojrzały i utalentowany malarz, rozpoczął okres twórczości malarskiej zapewniającej mu trwałe miejsce w sztuce.
W pełni sił twórczych porzucił malarstwo, związał się z tercjarstwem św. Franciszka z Asyżu, a zainteresowania swe skierował na problemy społeczno-moralne.
Mistyczne przeżycie Chrystusa, którego znieważone oblicze dojrzał w sponiewieranym człowieczeństwie nędzarzy, stanęło u podstaw jego przemiany. Utalentowany malarz stał się ojcem i opiekunem ludzi trudnych o odrażającej sylwetce fizycznej i duchowej. Dla nich zamieszkał w przytuliskach, jako biedny wśród biednych, by drogą apostolstwa obecności ratować człowieka w jego sytuacji społecznej, a jeszcze bardziej, by przez to ukazywać mu drogę do Boga.
W celu zapewnienia ciągłości i stabilizacji tej inicjatywie, sam przywdział habit zakonny (1887), złożył śluby zakonne na ręce kardynała Albina Dunajewskiego dając początek Zgromadzeniu Braci Posługujących Ubogim (1888), a następnie założył Zgromadzenie Sióstr Posługujących Ubogim (1891), których organizacje i sposób życia oparł na pierwotnym franciszkanizmie.
Zmarł w Krakowie w opinii świętości 25 grudnia 1916 r.
Święty Brat Albert podjął śmiałą próbę realizacji Ewangelii w takich warunkach, w jakich żył. Impulsem do podejmowania inicjatyw społecznych mających na celu realizację ewangelicznych zasad miłości bliźniego było głębokie życie kontemplacyjne i umiłowanie Boga ponad wszystko.
W pełni sił twórczych porzucił malarstwo, związał się z tercjarstwem św. Franciszka z Asyżu, a zainteresowania swe skierował na problemy społeczno-moralne.
Mistyczne przeżycie Chrystusa, którego znieważone oblicze dojrzał w sponiewieranym człowieczeństwie nędzarzy, stanęło u podstaw jego przemiany. Utalentowany malarz stał się ojcem i opiekunem ludzi trudnych o odrażającej sylwetce fizycznej i duchowej. Dla nich zamieszkał w przytuliskach, jako biedny wśród biednych, by drogą apostolstwa obecności ratować człowieka w jego sytuacji społecznej, a jeszcze bardziej, by przez to ukazywać mu drogę do Boga.
W celu zapewnienia ciągłości i stabilizacji tej inicjatywie, sam przywdział habit zakonny (1887), złożył śluby zakonne na ręce kardynała Albina Dunajewskiego dając początek Zgromadzeniu Braci Posługujących Ubogim (1888), a następnie założył Zgromadzenie Sióstr Posługujących Ubogim (1891), których organizacje i sposób życia oparł na pierwotnym franciszkanizmie.
Zmarł w Krakowie w opinii świętości 25 grudnia 1916 r.
Święty Brat Albert podjął śmiałą próbę realizacji Ewangelii w takich warunkach, w jakich żył. Impulsem do podejmowania inicjatyw społecznych mających na celu realizację ewangelicznych zasad miłości bliźniego było głębokie życie kontemplacyjne i umiłowanie Boga ponad wszystko.