Question

Wpływ religii, polityki i życia codziennego na sztukę. Każde z tych zagadnień rozpisać osobno. Tylko poważne rozwiązania. Za najlepszą odpowiedź 50% pkt. więcej

Answer 1

---Religia i niemalże cała elita polskiego i nie tylko, życia umysłowego ma jakiś wpływ , ale raczej o możliwość wywierania wpływu na sztuke. Na życie kulturalne, naukowe i polityczne kraju .Religia wywierała i nadal ogromny wpływ na całokształt życia społecznego w kulturze. Jej oddziaływanie przejawiało się niemal we wszystkich etapach życia . Równocześnie kwitło życie umysłowe, rozwijała się sztuka chrześc. Najpierw romańska, następnie gotycka.Warto podkreślić że wpływ religji do najistotniejszych należy zaliczyć wpływ na sztukę i architekturę. Do dziś można podziwiać wspaniałe budowle, klasztory, pagody, kompleksy świątyń buddyjskich. Rozwinęła się sztuka rzeźby monumentalnej. W klasztorach buddyjskich przechowywano księgi pełne indyjskich sutr, które sumienni mnisi tłumaczyli na język chiński. Dzięki temu wzbogacało się słownictwo i sztuka

---Owidiusz - był wybitnym poetą , twórcą ,,Ars amatoria" ( ,,Sztuki kochania"),która ma wielki wpływ na życie, opisując techniki uwodzenia, są to porady skierowane zarówno do mężczyzn , jak i do kobiet. Jego porady choć rzeczowe i dokładne , nie są jednak wulgarne , ale bardzo subtelne, a nawet zabawne.Sztuka pięknej wymowy była w Rzymie uważana za jedną ze sztuk .
W sferze sztuki rozumianej jako jedność przez wieki obowiązywała teoria smaku artystycznego. W psychice dzieło sztuki miała wzbudzić określone emocje, przez odwołanie się do uczuć wspólnym wszystkim ludziom (miłości, gniewu, strachu, śmiechu, itd.). Jednak wymagała ona również znajomości symboli kulturowych, głównie wyrażanych przy pomocy ludzkiego ciała (ekspresja twarzy, gesty rąk, postawy ciała). Do dziś sztuka to zestaw symboli ,ma zastosowanie w teatrze tańca oraz dramacie religijnym.
-

Istotą państwa totalitarnego, a także autorytarnego — lecz w mniejszym stopniu - steróje wszystkimi sferami życia społeczeństwa i jednostki, dlatego też narzucało ono i całej kulturze określone cele, decydowało arbitralnie o treści i formie, czego szczególnym przykładem jest zadekretowanie socrealizmu jako jedynej twórczej drogi we wszystkich dziedzinach sztuki. Również dyskusja o sztuce została bezwzględnie upolityczniona.Śledząc wystąpienia polityków z różnych okresów oraz studiując literaturę przedmiotu można dojść do wniosku, że w czasach panowania dyktatur i systemów totalitarnych oraz w czasach ostrej walki politycznej język staje się świadomym narzędziem manipulacji i indoktrynacji, staje za pomocą której wzbudza się nienawiść do wrogów, budzi poczucie zagrożenia z ich strony i mobilizuje do walki. W czasach politycznej stabilizacji i w systemach demokratycznych wpływ polityki na język jest bardziej pośredni i mniej widoczny, ale jest stale obecny.
Polska literatura najogólniej można podzielić na sarmacką, dworską, plebejską i metafizyczną. Ta ostatnia obierała za temat sztuki, kruchość życia i śmierci. Twórcy zastanawiali się nad miejscem człowieka w świecie i jego perspektywami na przyszłość. Stąd też poważniejsza forma, która miała stwarzać jak najlepsze warunki do refleksji.