Utwór Bolesława Leśmiana nawiązuje do trenów Jana Kochanowskiego a także do jego humanizmu, czyli do przekonania, że człowiek jest centrum świata, jest najwyższą wartością. Podmiotem lirycznym wiersza jest córka Kochanowskiego, która opowiada o swoim przybyciu do Nieba.Utwór ten utrzymany w konwencji fantastycznej jest relacją spotkania zmarłej Urszulki Kochanowskiej z Bogiem. Podmiotem literackim i podmiotem opowiadającym jest Urszula, przedstawiona tutaj jako bohaterka Trenów Jana Kochanowskiego (Tren XIX). W opowiadaniu możemy wyróżnić dwie części: spotkanie z Bogiem (rozmowa utrzymana w czasie przeszłym) i wydarzenia następujące po nim (czas teraźniejszy). Podmiot opowiadający aktywizuje się pomiędzy odejściem a powrotem Boga.
Bóg stwarza dla niej raj. Jest to dom w Czarnolesie. Bóg odchodząc stwierdza, że jej rodzice niedługo nadejdą. Urszula czeka na rodziców a nie na Boga. Stąd jego nadejście wywołuje rozczarowanie i żal. Szczęście dla człowieka jest równoznaczne z miłością i czułością. Bóg mimo swej doskonałości nie może zastąpić jej rodziców. Obecność narracji świadczy o baśniowym charakterze utworu. Niebiosa przypominają pustkowie - dla Urszulki arkadią jest Czarnolas i jej rodzina. W tym widzi swoje szczęście. Bóg zapowiada przyjście rodziców, ale sobie żartuje - gdy przychodzi On sam, Urszulka jest rozczarowana. Człowiek nie rozumie szczęścia wiecznego, nie pojmuje tego, bo przekłada je na szczęście ziemskie. Człowiek nigdy nie dozna pełni szczęścia, ponieważ chce coraz więcej.
Utwór Bolesława Leśmiana nawiązuje do trenów Jana Kochanowskiego a także do jego humanizmu, czyli do przekonania, że człowiek jest centrum świata, jest najwyższą wartością. Podmiotem lirycznym wiersza jest córka Kochanowskiego, która opowiada o swoim przybyciu do Nieba.Utwór ten utrzymany w konwencji fantastycznej jest relacją spotkania zmarłej Urszulki Kochanowskiej z Bogiem. Podmiotem literackim i podmiotem opowiadającym jest Urszula, przedstawiona tutaj jako bohaterka Trenów Jana Kochanowskiego (Tren XIX).
W opowiadaniu możemy wyróżnić dwie części: spotkanie z Bogiem (rozmowa utrzymana w czasie przeszłym) i wydarzenia następujące po nim (czas teraźniejszy). Podmiot opowiadający aktywizuje się pomiędzy odejściem a powrotem Boga.
Bóg stwarza dla niej raj. Jest to dom w Czarnolesie. Bóg odchodząc stwierdza, że jej rodzice niedługo nadejdą. Urszula czeka na rodziców a nie na Boga. Stąd jego nadejście wywołuje rozczarowanie i żal. Szczęście dla człowieka jest równoznaczne z miłością i czułością. Bóg mimo swej doskonałości nie może zastąpić jej rodziców. Obecność narracji świadczy o baśniowym charakterze utworu. Niebiosa przypominają pustkowie - dla Urszulki arkadią jest Czarnolas i jej rodzina. W tym widzi swoje szczęście. Bóg zapowiada przyjście rodziców, ale sobie żartuje - gdy przychodzi On sam, Urszulka jest rozczarowana. Człowiek nie rozumie szczęścia wiecznego, nie pojmuje tego, bo przekłada je na szczęście ziemskie. Człowiek nigdy nie dozna pełni szczęścia, ponieważ chce coraz więcej.