W jaki sposób przyjmuje odpowiedzialność za godne przyjęcie Bierzmowania? Pilne proszę :) daje naj :)
MnataliaM
Bierzmowanie - udoskonala łaskę chrztu. Jest to sakrament który daje nam ducha św, abysmy dłużej trwali w synostwie bożym. Istotnie, przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem.
Proszee
1 votes Thanks 0
blądi91xD Być apostołem Chrystusa Każdy człowiek ochrzczony jest wezwany do tego, by być na co dzień apostołem Chrystusa. Wynika to przede wszystkim z faktu przyjęcia przez niego sakramentów inicjacji chrześcijańskiej: chrztu, bierzmowania i Eucharystii. Poprzez te sakramenty Bóg wyposaża człowieka wystarczająco w duchowe dary, potrzebne do wypełnienia apostolskiego zadania. W sakramencie chrztu dokonało się pierwsze nawrócenie człowieka. Decyzja o nawróceniu została, co prawda, podjęta przez rodziców i chrzestnych dziecka, nie zmienia to jednak faktu, że poprzez przyjęty sakrament człowiek ochrzczony przyjmuje właściwy kierunek swojego dalszego życia, skoncentrowany na Bogu i Jego woli, którą będzie przez całe swoje życie odkrywał i podejmował z pomocą Jego łaski. Jeżeli na tej drodze pojawi się jakaś przeszkoda, w postaci grzechu, który będzie człowieka odwodził od pełnienia woli Bożej, konsekwentna postawa człowieka ochrzczonego przejawi się w poszukiwaniu ratunku w sakramencie pokuty i Eucharystii, które to sakramenty są nam dane przez Chrystusa jako skuteczne lekarstwo na wszelkie choroby ludzkiej duszy. Kiedy dziecko jest przygotowane do pierwszej spowiedzi i Komunii św., ma szansę po raz pierwszy już samodzielnie potwierdzić obrany przed laty przez jego rodziców kierunek nawrócenia ku Bogu i ku pełnieniu w życiu Jego woli. Rodzice dziecka, którzy przez wszystkie lata od samej chwili jego poczęcia, a zwłaszcza od chwili chrztu św., byli dla niego zwiastunami Dobrej Nowiny, teraz wspierają go swoim przykładem zrozumienia ważności tych dwóch sakramentów i pomagają przeżyć pierwszą Komunię św. jako prawdziwe spotkanie z osobą Jezusa Chrystusa, którego zaprasza dziecko do swojego życia jako Zbawiciela i Pana. Zrozumienie tej prawdy będzie się rozwijało w sercu dziecka przez następne lata, ale już teraz dzięki czytelnemu świadectwu jego rodziców, ma ono szansę przeżyć spotkanie z Chrystusem Eucharystycznym nie tylko na płaszczyźnie emocjonalnej, ale przede wszystkim na płaszczyźnie wiary, która rozwinęła się w sercu dziecka w dużej mierze dzięki głoszeniu słowa Bożego przez jego rodziców, nauczycieli i wychowawców. Gdy upłynie kilka następnych lat, młody człowiek stanie wobec kolejnej szansy wzmocnienia swojej więzi z Bogiem, przez dar Ducha Świętego, który jest mu dany w sakramencie bierzmowania. Kolejny raz będzie zaproszony do bardziej świadomego odnowienia tej decyzji, którą po raz pierwszy podjęli przed laty jego rodzice. Trwanie przez kilka lat w eucharystycznej jedności z Chrystusem oraz troska o tę jedność przez systematyczną praktykę sakramentu pokuty i pojednania, pozwoliła mu z jednej strony przekonać się o słabości grzesznego człowieka, a z drugiej strony pomogła odkryć moc płynącą z przyjmowanych sakramentów. Sakrament bierzmowania, wobec którego staje teraz młody człowiek, jawi się jako wielka szansa otrzymania daru Ducha Świętego, który uzdolni go do stania się apostołem Chrystusa. Jakkolwiek młody człowiek ma już dzisiaj większą świadomość daru Bożego i Bożego wezwania, niż to było przed laty, to jednak wchodzenie na drogę poddawania się działaniu Ducha Świętego będzie wymagało od niego niemałych wysiłków, dlatego tym bardziej potrzebne będzie na tym etapie dojrzałe świadectwo jego rodziców i bliskich, którzy nauczyli się już korzystać z mocy Ducha Świętego, otrzymanej w sakramencie bierzmowania. Dzięki temu świadectwu wiary ludzi dorosłych, utrwali się w młodym człowieku przekonanie, że Duch Święty został dany człowiekowi po to, aby możliwe stało się dla niego naśladowanie Jezusa Chrystusa.
Proszee
Być apostołem Chrystusa
Każdy człowiek ochrzczony jest wezwany do tego, by być na co dzień apostołem Chrystusa. Wynika to przede wszystkim z faktu przyjęcia przez niego sakramentów inicjacji chrześcijańskiej: chrztu, bierzmowania i Eucharystii. Poprzez te sakramenty Bóg wyposaża człowieka wystarczająco w duchowe dary, potrzebne do wypełnienia apostolskiego zadania. W sakramencie chrztu dokonało się pierwsze nawrócenie człowieka. Decyzja o nawróceniu została, co prawda, podjęta przez rodziców i chrzestnych dziecka, nie zmienia to jednak faktu, że poprzez przyjęty sakrament człowiek ochrzczony przyjmuje właściwy kierunek swojego dalszego życia, skoncentrowany na Bogu i Jego woli, którą będzie przez całe swoje życie odkrywał i podejmował z pomocą Jego łaski. Jeżeli na tej drodze pojawi się jakaś przeszkoda, w postaci grzechu, który będzie człowieka odwodził od pełnienia woli Bożej, konsekwentna postawa człowieka ochrzczonego przejawi się w poszukiwaniu ratunku w sakramencie pokuty i Eucharystii, które to sakramenty są nam dane przez Chrystusa jako skuteczne lekarstwo na wszelkie choroby ludzkiej duszy.
Kiedy dziecko jest przygotowane do pierwszej spowiedzi i Komunii św., ma szansę po raz pierwszy już samodzielnie potwierdzić obrany przed laty przez jego rodziców kierunek nawrócenia ku Bogu i ku pełnieniu w życiu Jego woli. Rodzice dziecka, którzy przez wszystkie lata od samej chwili jego poczęcia, a zwłaszcza od chwili chrztu św., byli dla niego zwiastunami Dobrej Nowiny, teraz wspierają go swoim przykładem zrozumienia ważności tych dwóch sakramentów i pomagają przeżyć pierwszą Komunię św. jako prawdziwe spotkanie z osobą Jezusa Chrystusa, którego zaprasza dziecko do swojego życia jako Zbawiciela i Pana. Zrozumienie tej prawdy będzie się rozwijało w sercu dziecka przez następne lata, ale już teraz dzięki czytelnemu świadectwu jego rodziców, ma ono szansę przeżyć spotkanie z Chrystusem Eucharystycznym nie tylko na płaszczyźnie emocjonalnej, ale przede wszystkim na płaszczyźnie wiary, która rozwinęła się w sercu dziecka w dużej mierze dzięki głoszeniu słowa Bożego przez jego rodziców, nauczycieli i wychowawców.
Gdy upłynie kilka następnych lat, młody człowiek stanie wobec kolejnej szansy wzmocnienia swojej więzi z Bogiem, przez dar Ducha Świętego, który jest mu dany w sakramencie bierzmowania. Kolejny raz będzie zaproszony do bardziej świadomego odnowienia tej decyzji, którą po raz pierwszy podjęli przed laty jego rodzice. Trwanie przez kilka lat w eucharystycznej jedności z Chrystusem oraz troska o tę jedność przez systematyczną praktykę sakramentu pokuty i pojednania, pozwoliła mu z jednej strony przekonać się o słabości grzesznego człowieka, a z drugiej strony pomogła odkryć moc płynącą z przyjmowanych sakramentów. Sakrament bierzmowania, wobec którego staje teraz młody człowiek, jawi się jako wielka szansa otrzymania daru Ducha Świętego, który uzdolni go do stania się apostołem Chrystusa. Jakkolwiek młody człowiek ma już dzisiaj większą świadomość daru Bożego i Bożego wezwania, niż to było przed laty, to jednak wchodzenie na drogę poddawania się działaniu Ducha Świętego będzie wymagało od niego niemałych wysiłków, dlatego tym bardziej potrzebne będzie na tym etapie dojrzałe świadectwo jego rodziców i bliskich, którzy nauczyli się już korzystać z mocy Ducha Świętego, otrzymanej w sakramencie bierzmowania. Dzięki temu świadectwu wiary ludzi dorosłych, utrwali się w młodym człowieku przekonanie, że Duch Święty został dany człowiekowi po to, aby możliwe stało się dla niego naśladowanie Jezusa Chrystusa.