Ja jako pierwsza kobieta stworzona z twego żebra, kajając się u twych stóp, błagam o przebaczenie. Ty nie wiesz, co to znaczą hormony i kuszący wąż szepcący do ucha: zjedz, zjedz. Adasiu, mimo, że zostaliśmy bez dachu nad głową, mimo, że jesteśmy mali i nadzy w otaczającym nas wszechświeciem, wybacz mi, iż najważniejsze jest to, że mamy siebie.
Adamie,
Ja jako pierwsza kobieta stworzona z twego żebra, kajając się u twych stóp, błagam o przebaczenie. Ty nie wiesz, co to znaczą hormony i kuszący wąż szepcący do ucha: zjedz, zjedz. Adasiu, mimo, że zostaliśmy bez dachu nad głową, mimo, że jesteśmy mali i nadzy w otaczającym nas wszechświeciem, wybacz mi, iż najważniejsze jest to, że mamy siebie.