Maria Dominika Mazzarello (ur.9 maja 1837 w Mornesse w aleksandrii, zm. 14 maja1881 w Nizza Monferatto) – włoska salezjanka (CMW), współzałożycielka Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych (salezjanek), świeta Koscioła Katolickiego.Maria Dominika wychowywana była do głębokiej pobożności i niestrudzonej pracowitości, a to ściśle złączone było ze zmysłem praktycznym i zdrowym rozsądkiem. Cechy te uzewnętrzniły się także później, gdy była Przełożoną.W wieku 15 lat zapisala się do Stowarzyszenia Córek Maryji Niepokalanej i rozpoczela apostolat wsród dziewcząt..W wieku 27 lat zapadla na tyfus jednak wyzdrowiala.
Maria Dominika wychowywana była do głębokiej pobożności i niestrudzonej pracowitości, a to ściśle złączone było ze zmysłem praktycznym i zdrowym rozsądkiem. Cechy te uzewnętrzniły się także później, gdy była Przełożoną.
Mając 15 lat zapisała się do Stowarzyszenia Córek Maryi Niepokalanej i rozpoczęła apostolat wśród dziewcząt.
W wieku 27 lat zapadła na tyfus. Ta poważna choroba. Dzięki intensywnemu uczestnictwu w sakramentach i pod mądrym i światłym przewodnictwem ks. Pestarino, czyni wielkie postępy w życiu duchowym. Podczas pierwszej wizyty ks. Jana Bosko w Mornese (1864) miała powiedzieć: "Ks. Bosko to święty a ja to czuję".
W 1872 r. ks. Bosko wybrał ją do zainicjowania Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki. Jako przełożona okazała się zdolną formatorką i mistrzynią życia duchowego; miała charyzmat radości pogodnej i zaraźliwej, promieniując radością i włączając kolejne dziewczęta w misję poświecenia się wychowaniu kobiet.
Zgromadzenie rozwijało się szybko. W chwili śmierci zostawiła swoim Córkom tradycję wychowawczą całkowicie przenikniętą wartościami ewangelicznymi: poszukiwanie Boga poznawanego podczas katechezy i gorącą miłość, odpowiedzialność w pracy, szczerość i pokorę, surowość życia i radość z dawania siebie.
Maria Dominika Mazzarello (ur.9 maja 1837 w Mornesse w aleksandrii, zm. 14 maja1881 w Nizza Monferatto) – włoska salezjanka (CMW), współzałożycielka Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych (salezjanek), świeta Koscioła Katolickiego.Maria Dominika wychowywana była do głębokiej pobożności i niestrudzonej pracowitości, a to ściśle złączone było ze zmysłem praktycznym i zdrowym rozsądkiem. Cechy te uzewnętrzniły się także później, gdy była Przełożoną.W wieku 15 lat zapisala się do Stowarzyszenia Córek Maryji Niepokalanej i rozpoczela apostolat wsród dziewcząt..W wieku 27 lat zapadla na tyfus jednak wyzdrowiala.
Maria Dominika wychowywana była do głębokiej pobożności i niestrudzonej pracowitości, a to ściśle złączone było ze zmysłem praktycznym i zdrowym rozsądkiem. Cechy te uzewnętrzniły się także później, gdy była Przełożoną.
Mając 15 lat zapisała się do Stowarzyszenia Córek Maryi Niepokalanej i rozpoczęła apostolat wśród dziewcząt.
W wieku 27 lat zapadła na tyfus. Ta poważna choroba. Dzięki intensywnemu uczestnictwu w sakramentach i pod mądrym i światłym przewodnictwem ks. Pestarino, czyni wielkie postępy w życiu duchowym. Podczas pierwszej wizyty ks. Jana Bosko w Mornese (1864) miała powiedzieć: "Ks. Bosko to święty a ja to czuję".
W 1872 r. ks. Bosko wybrał ją do zainicjowania Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki. Jako przełożona okazała się zdolną formatorką i mistrzynią życia duchowego; miała charyzmat radości pogodnej i zaraźliwej, promieniując radością i włączając kolejne dziewczęta w misję poświecenia się wychowaniu kobiet.
Zgromadzenie rozwijało się szybko. W chwili śmierci zostawiła swoim Córkom tradycję wychowawczą całkowicie przenikniętą wartościami ewangelicznymi: poszukiwanie Boga poznawanego podczas katechezy i gorącą miłość, odpowiedzialność w pracy, szczerość i pokorę, surowość życia i radość z dawania siebie.