Rocznica odzyskania niepodległości jest dla mnie najważniejszym wydarzeniem listopada-uzasadnij (3-4 zdania)
Zgłoś nadużycie!
11 Listopada to dzień, w którym wszędzie tam, gdzie są Polacy obchodzone jest święto odzyskania Niepodległości Polski. W ciągu 123 lat rozbiorów, niewoli i prześladowań. Polska była wykreślona z mapy Europy, ale przez lata te Polacy zachowali swoją tożsamość narodową, swój język i swoją kulturę. Polska odzyskała niepodległość i powróciła na mapę Europy w wyniku Pierwszej Wojny Światowej, w której poniosły klęskę wszystkie trzy zaborcze państwa - Niemcy, Austria i Rosja. W marcu 1918 roku Rosja podpisała kapitulację wobec Niemiec i Austrii, a w listopadzie tego samego roku Niemcy skapitulowały wobec Francji, Anglii i Stanów Zjednoczonych. O taką wojnę i takie jej zakończenie modlili się wielcy przodkowie. Adam Mickiewicz wyraził to słowami „O wielką wojnę za wolność ludów, prosimy Cię, Panie.”
Na przełomie października i listopada 1918 r. wobec rozpadu monarchii austrowęgierskiej i zapowiedzi bliskiej klęski Niemiec Polacy coraz wyraźniej odczuwali, że odbudowa niepodległego państwa polskiego jest bliska, bowiem zaistniała sytuacja międzynarodowa była dla Polski wyjątkowo korzystna. Szansy danej przez historię Polacy nie zmarnowali i aktywnie przystąpili do przejmowania władzy na ziemiach polskich okupowanych przez państwa centralne.
Święto Niepodległości obchodzimy 11 listopada, ale odzyskanie niepodległości było procesem stopniowym. Już w listopadzie 1916, Niemcy wydały akt gwarantujący powstanie Królestwa Polskiego na terenach zaboru Rosyjskiego, a w styczniu 1917 rozpoczęła działanie „Tymczasowa Rada Stanu”. W listopadzie tego roku obowiązki głowy tego państewka przejęła „Rada Regencyjna” wyznaczona przez Niemców, ale złożona z patriotów polskich. Czwartego marca 1918 roku, rząd Włodzimierza Lenina podpisał w imieniu Rosji akt kapitulacji w okupowanym przez Niemców Brześciu Litewskim i uznał, że „Rosja jest wasalem Niemiec”. W październiku 1918 Rada Regencyjna, której premierem był Jan Kucharzewski. Dziesiątego listopada powrócił z niemieckiego więzienia w Magdeburgu założyciel Polskich Legionów, Brygadier Józef Piłsudski, 11 listopada Niemcy i Austria ogłosiły kapitulację i nastąpiło oficjalne, ogólne zawieszenie broni. Tego samego dnia Rada Regencyjna “wobec grożącego niebezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego, dla ujednolicenia wszelkich zarządzeń wojskowych i utrzymania porządku w kraju” przekazała władzę wojskową i naczelne dowództwo wojsk polskich, jej podległych, brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu. Trzy dni później Rada Regencyjna rozwiązała się, oświadczając jednocześnie, iż “od tej chwili obowiązki nasze i odpowiedzialność względem narodu polskiego w Twoje ręce, Panie Naczelny Dowódco, składamy do przekazania Rządowi Narodowemu”.
Na przełomie października i listopada 1918 r. wobec rozpadu monarchii austrowęgierskiej i zapowiedzi bliskiej klęski Niemiec Polacy coraz wyraźniej odczuwali, że odbudowa niepodległego państwa polskiego jest bliska, bowiem zaistniała sytuacja międzynarodowa była dla Polski wyjątkowo korzystna. Szansy danej przez historię Polacy nie zmarnowali i aktywnie przystąpili do przejmowania władzy na ziemiach polskich okupowanych przez państwa centralne.
Święto Niepodległości obchodzimy 11 listopada, ale odzyskanie niepodległości było procesem stopniowym. Już w listopadzie 1916, Niemcy wydały akt gwarantujący powstanie Królestwa Polskiego na terenach zaboru Rosyjskiego, a w styczniu 1917 rozpoczęła działanie „Tymczasowa Rada Stanu”. W listopadzie tego roku obowiązki głowy tego państewka przejęła „Rada Regencyjna” wyznaczona przez Niemców, ale złożona z patriotów polskich. Czwartego marca 1918 roku, rząd Włodzimierza Lenina podpisał w imieniu Rosji akt kapitulacji w okupowanym przez Niemców Brześciu Litewskim i uznał, że „Rosja jest wasalem Niemiec”. W październiku 1918 Rada Regencyjna, której premierem był Jan Kucharzewski. Dziesiątego listopada powrócił z niemieckiego więzienia w Magdeburgu założyciel Polskich Legionów, Brygadier Józef Piłsudski, 11 listopada Niemcy i Austria ogłosiły kapitulację i nastąpiło oficjalne, ogólne zawieszenie broni. Tego samego dnia Rada Regencyjna “wobec grożącego niebezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego, dla ujednolicenia wszelkich zarządzeń wojskowych i utrzymania porządku w kraju” przekazała władzę wojskową i naczelne dowództwo wojsk polskich, jej podległych, brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu. Trzy dni później Rada Regencyjna rozwiązała się, oświadczając jednocześnie, iż “od tej chwili obowiązki nasze i odpowiedzialność względem narodu polskiego w Twoje ręce, Panie Naczelny Dowódco, składamy do przekazania Rządowi Narodowemu”.